Κλικ Νο:008 –Enjoy the silence
Πολύ σκόνη σήμερα ρε παιδάκι μου. Ξύπνησα το πρωί, άνοιξα τις κουρτίνες και ήταν λες και το #FFE4B8 της Pantone προσγειώθηκε στα κεφάλια μας. Κοιτάω δεξιά, αριστερά, ούτε μια χαραμάδα αντίθεσης για δείγμα. Η φάση για σήμερα είναι ”(African)Dust in the wind” σκέφτομαι και πάω να φτιάξω καφέ. Ο Ερνέστο ξυπνάει, φταρνίζεται (εμ, πώς;) και με ακολουθεί νωχελικά στη κουζίνα. Φτιάχνω καφέ και αναρωτιέμαι τι να γράψω σήμερα για τη στήλη μου. Δεν βγάζω άκρη – η έμπνευσή μου ακόμη χασμουριέται– οπότε αποφασίζω να πάρω τηλέφωνο μια καλή φίλη μέχρι να ξυπνήσουμε και οι 2 (εγώ και η έμπνευσή μου that is).
«Έλα σου έχω τέλεια νέα!» κελαηδάει από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου. «Μας κανόνισα μαθήματα yoga και mai tai! Δεν θα πεις όχι έτσι;» Μπορούσα να κάνω και αλλιώς, το είχα υποσχεθεί. Ήταν από εκείνα τα new year resolutions που όλο θες να καταπιαστείς αλλά τελικά τρενάρεις ες αεί. Εκτός αν έχεις κάποιον να σε σπρώξει και να σε ξεκουνήσει (καλή ώρα). Τα λεφτά καλά, οι ώρες βολικές, σχεδόν, οπότε δεν είχα λόγο να πω όχι.
Κλείνοντας το τηλέφωνο ήδη ήμουν σε yogi-master-mode. Είχα ξαναπαρακολουθήσει μαθήματα yoga στο παρελθόν, οπότε είπα να ξεσκονίσω ό,τι θυμώνουν τιμής ένεκεν. Ρίχνω ματιά στον ουρανό μπας και μου κάνει τη χάρη να βγω και αντικρίζω αυτό το πεθαμένο μπεζουλί που έχουν τα κτίρια στη Σταδίου. Ξεφυσάω, ανάβω ένα αρωματικό στικ δωματίου και απλώνω χαλί. «Ας είναι».
Διαβάστε περισσότερα εδώ
