Κλικ Νο.9- Οff with their (red) heads!
Έκτακτο Δελτίο Καιρού: «Ακραία φαινόμενα ψευδο-ρομαντισμού συνοδευόμενα από σφοδρές καταιγίδες ροδοκόκκινων καρδιών θα πλήξουν την ερχόμενη βδομάδα τη χώρα, τα οποία θα επιδεινωθούν την 14 Φεβρουαρίου για να εξασθενήσουν σταδιακά από το πρωί της Κυριακής σε κατά τόπου ροζ συννεφάκια. Τη Δευτέρα ο καιρός αναμένεται αίθρια ρεαλιστικός. Παρακαλείσθε για την ψυχική ασφάλειά σας να διατηρείτε μια ομπρέλα που θα σας προφυλάξει από τις ρομαντικές σαπουνόφουσκες που θα εκδηλωθούν, μαζί ένα ζευγάρι γαλότσες που θα σας προφυλάξουν από τα ποτάμια δακρύων που θα χυθούν μπροστά από οθόνες παραγεμισμένες με ρομαντικές δραμεντί ιδιαίτερα το Σαββατοκύριακο».
Ω ναι, ήρθε και πάλι αύτη η εποχή του χρόνου, η 14η Φεβρουαρίου κοντοζυγώνει (απειλητικά). Το νιώθεις στον αέρα, το νιώθεις να σε βομβαρδίζει σε κάθε βιτρίνα που πνίγεται μέσα στο πορφυρό κόκκινο, σε παραφουσκωμένα λούτρινα ορφανά αρκουδάκια που ορκίζονται “I love you” και τόσες μα τόσες κατακκόκινες καρδιές που νιώθεις σαν να βρέθηκες κατά λάθος στον κήπο της Ντάμα Κούπα η οποία σε περίπτωση που δει μια λευκή παραφωνία λογικής θα βρωντοφωνάξει «Πάρτε της το κεφάλι!».
Όπως πιθανότατα κατάλαβες δεν είμαι και μεγάλη φαν του mr. Valentine και θα σου πω γιατί. Γιατί αν ο θεός Έρως έκανε ποτέ one night stand στο Άμστερνταμ, ο Βαλεντίνος θα ήταν το νόθο παιδί του. Ξεκάθαρα.
Μην με παρεξηγείς, δε λέω, είναι ωραίο να νιώθεις πως υπάρχει μια ξεχωριστή μέρα που γιορτάζεις την αγάπη σου για κάποιον, αλλά αυτός δεν είναι ο ρόλος μιας επετείου; Τι το ξεχωριστό έχει ο mr. Valentine; Έτσι για την ιστορία, εκτός του ότι η ορθόδοξη εκκλησία δεν τον αναγνώρισε ποτέ ως «original» Άγιο, υπάρχουν τρεις διαφορετικές ιστορικές προσωπικότητες που διεκδίκησαν το όνομά του, ενώ ο θρύλος του χάνεται κάπου στην ρωμαϊκή εποχή, όπου υπήρξε μια τεράστια προσπάθεια εκχριστιανισμού των παγανιστικών εθίμων, μεταξύ των οποίων και τα Lupercalia, μια γιορτή αφιερωμένη στον θεό Πάνα και στην θεά Juno (η αντίστοιχη Ήρα), προστάτιδα των γυναικών και της οικογένειας, ενώ η ίδια η γιορτή ήταν αφιερωμένη στη γονιμότητα και την αγάπη! Στην Ελλάδα δε, ο Άγιος Βαλεντίνος έκανε την … πρεμιέρα του μόλις το 1977.
Οκ, θα μου πεις, και τι μ’ αυτό; Από τη στιγμή που η ίδια η ορθόδοξη εκκλησία αμφιβάλει για το «πιστοποιητικό γνησιότητας» αυτού του «Άγιου», για ποιο λόγο έχει αποκτήσει τέτοιες τεράστιες προεκτάσεις και κυρίως, γιατί έχει συνδεθεί με ένα καταναλωτικο-ρομαντικό πανικό που σε αναγκάζει θέλοντας και μη να αποδείξεις την αγάπη σου…in cash; Τι σόι αγάπη είναι αυτή;
Αν θες να αποδείξεις την αγάπη σου το κάνεις, wait for it, κάθε μέρα, οποιαδήποτε μέρα για την ακρίβεια. Έχεις ακούσει την ατάκα «οι ερωτευμένοι γιορτάζουν κάθε μέρα;» ε, όσο κλισέ κι αν είναι αυτή η ατάκα, πολλαπλασίασε το επί δέκα και θα δεις πόσο κλισέ είναι μια γιορτή που διατηρείται από αμφίβολα εθιμοτυπικά λούτρινα, σοκολατάκια, τριαντάφυλλα (απαραιτήτως κόκκινα, είπαμε), εσώρουχα και μποξεράκια με κόκκινες καρδούλες (sic). Το ξέρω πως ίσως ακούγεται πολύ ρηχό αλλά έτσι είναι… αυτή η γιορτή δεν υμνεί τον έρωτα και την αγάπη…τους διακωμωδεί.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
