«Tέλειο φόρεμα, αλλά εμένα δεν θα μου πηγαίνει»
Όταν η Lena Dunham εμφανίστηκε με crop top στο ‘Girls’ έγιναν δύο πράγματα: Πρώτον, όλος ο κόσμος συνειδητοποίησε πως όταν μια παχουλή γυναίκα φοράει ένα μπλουζάκι που δεν κρύβει την κοιλιά της, η ζωή συνεχίζεται κανονικά, το στομάχι δεν ανακατεύεται, οι τηλεθεατές θέλουν να κάνουν με το ίδιο πάθος σεξ και οι τράπεζες έχουν λεφτά. Δεύτερον, το crop top του ‘Toy Syndrome’ που φόρεσε η ηθοποιός ξεπούλησε. Το αδύνατο μοντέλο που πόζαρε με το ίδιο μπλουζάκι στο e-shop του καταστήματος, δεν κατάφερε να ‘πουλήσει’ ένα απλό crop top (με πράσινες σαύρες) γιατί πάνω της ήταν ακόμα ένα μπλουζάκι. Η Lena, όμως, πέρα από το γεγονός ότι είναι διάσημη έδειξε σε όλες τις γυναίκες με παραπανίσια κιλά ότι μπορούν να δείχνουν όμορφες ακόμα και με ‘απαγορευτικά’ ρούχα.
Σύμφωνα με μια αμερικάνικη έρευνα πάνω από το 50% των γυναικών φορούν νούμερο 14, δηλαδή 44 νούμερο για την Ευρώπη, δηλαδή large για όσους δεν καταλαβαίνουν γιατί υπάρχουν διαφορετικά νούμερα ανά χώρα και ήπειρο. Όλες αυτές οι γυναίκες επιλέγουν ρούχα που βλέπουν στις βιτρίνες –πάνω σε μανεκέν με ιδανικές αναλογίες- και μοντέλα που είναι στην καλύτερη περίπτωση ‘extra small’. Για αυτό ακούμε πολύ συχνά «τέλειο φόρεμα, αλλά εμένα δεν θα μου πηγαίνει». Αν ο σκοπός των σχεδιαστών είναι να μας κάνουν όλους να θαυμάσουμε τις δημιουργίες τους, τότε τα έχουν καταφέρει. Αν όμως θέλουν να τα αγοράσουμε, τότε ειλικρινά δεν ξέρω πως η Cara Delevingne ή η Olivia Palermo θα καταφέρουν να μας πείσουν ότι το φουστάκι που φοράνε θα ταιριάζει στα δικά μας μπουτάκια.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
