Να αγαπάς το σώμα σου ή να το σέβεσαι;
Δεν υπάρχει κανείς που θα απαντούσε σε αυτή την ερώτηση επιλέγοντας ένα από τα δύο. Το να αγαπάς το σώμα σου σημαίνει ταυτόχρονα και να το σέβεσαι. Σωστά; Περίπου, γιατί όταν αγαπάς το σώμα σου το χαίρεσαι για αυτό που είναι. Όταν το σέβεσαι, όμως επιπλέον του φέρεσαι καλά όπως του αξίζει, το τρέφεις υγιεινά και δεν το αφήνεις να ‘μαραζώσει’, γυμνάζεσαι.
Ένα άρθρο για το φωτογραφικό project της Substantia Jones, η οποία φωτογραφίζει παχουλές γυναίκες προκειμένου να προωθήσει την αποδοχή της ποικιλίας στα μεγέθη και στα κιλά, με έκανε να αναρωτηθώ: Οι υπέρβαρες που φωνάζουν ότι αγαπούν το σώμα τους, το σέβονται; Και πριν προλάβετε να με κατασπαράξετε για την μη ‘political correct’ απορία μου (λες και μια απορία μπορεί να είναι ‘λάθος’), η αμέσως επόμενη σκέψη που έκανα ήταν «Μα ούτε οι αδύνατες που κάνουν εξαντλητικές δίαιτες, παίρνουν συμπληρώματα διατροφής, γυμνάζονται μέχρι να πέσουν κάτω ή ό,τι άλλο τέλος πάντων κάνουν και έχουν άψογο σώμα ακόμα κι όταν έχουν μόλις γεννήσει, σέβονται το σώμα τους».
Ζούμε σε μια εποχή που το αδύνατο θεωρείται υγιές. Αφού φαίνεται ωραίο, θα είναι και υγιές. Αν όμως μια κανονική ή μια παχουλή γυναίκα ακολουθεί μια υγιεινή διατροφή και σέβεται το σώμα της χωρίς να το γεμίζει με συμπληρώματα με περίεργα εξωτικά συστατικά που υπόσχονται μακροζωία, αδυνάτισμα, αποτοξίνωση, δύσκολα την βλέπουμε ως ένα υγιές πρότυπο.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
