Οι γιορτές είναι αυτό που ανυπομονείς να έρθει για να ξεκουραστείς και ύστερα ανυπομονείς να φύγει για να χαλαρώσεις και να επανέλθεις στα κιλά σου (προσωπικά, το τελευταίο δεν με αγχώνει, αλλά επειδή γράφω σε γυναικείο site, είπα να το πετάξω κι αυτό για να ταυτιστεί κόσμος).
Το Πάσχα, λοιπόν, έχει πολλά πράγματα που μου τη σπάνε. Τα παραθέτω εδώ για να εκτονωθώ, να ηρεμήσω και να βγω μεθαύριο στον επιτάφιο με ψυχή ανάλαφρη. Καλή ανάγνωση, πιστοί!
Το ετεροχρονισμένο «Χριστός Ανέστη». Στην εκκλησία που συνηθίζω να κάνω Ανάσταση με τους γονείς μου, ο παπάς ψέλνει το Χριστός Ανέστη πάντα τρία με τέσσερα λεπτά πριν τις 00.00. Κάθε χρόνο! Έχω σκεφτεί πολλούς λόγους που μπορεί να το κάνει: α) Ανυπομονεί πολύ, όπως οι φίλαθλοι φωνάζουν «νάτο το γκολ» πριν μπει η μπάλα στα δίκτυα. β) Σκέφτεται το κρέας που έχει στερηθεί και που τον περιμένει. γ) Ενεργεί όπως εγώ όταν καμιά φορά φεύγω από την δουλειά 5 λεπτά νωρίτερα, επειδή ξέρω πως κανείς δεν θα μου πει τίποτα.
Το άγιο φως. Πρώτον, δεν πιστεύω σε θαύματα και διατηρώ αμφιβολίες για την προέλευσή του. Δεύτερον, έχω δει μαλλιά να καίγονται. Τρίτον, διασκεδάζω πολύ με την ιδέα του να βγάλω από την κωλότσεπη τον αναπτήρα και να μεταδώσω στους υπόλοιπους Χριστιανούς τη θεία λάμψη. Όλοι στην κόλαση θα πάμε, οπότε…
Το δείπνο στις 00.30. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ αν δεν φάω βραδινό μέχρι τις εννιά, μπορεί και να σκοτώσω άνθρωπο (ο οποίος μάλιστα δεν προβλέπεται να αναστηθεί). Κατά συνέπεια, το Μεγάλο Σάββατο καταντάω να τρώω δύο βραδινά – μεγάλο φάουλ από διαιτητικής απόψεως.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
