Το στρες μας κάνει πιο αλτρουιστές

Το στρες μας κάνει πιο

αλτρουιστές

ΤΟ ΣΤΡΕΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟΥ,

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΟΥ ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Αν η αδερφή σας σάς έπεισε να κρατήσετε τα παιδιά της για το

Σαββατοκύριακο, ίσως αυτό συνέβη επειδή τους τελευταίους μήνες

είστε διαρκώς αγχωμένη για τα οικονομικά σας. Ακούγεται ανορθόδοξο;

Κι όμως, μια νέα μελέτη του Πανεπιστημίου του Αμστερνταμ κατέληξε

στο συμπέρασμα ότι σε περιόδους στρες είμαστε πιο πρόθυμοι να

κάνουμε θυσίες για τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Πιο συγκεκριμένα, οι επιστήμονες διεξήγαγαν μια σειρά

πειραμάτων όπου κάποιοι εθελοντές εκτέθηκαν σε ερεθίσματα που

αποσπούσαν την προσοχή τους από την παρακολούθηση μιας βωβής

ταινίας με υποτίτλους, ενώ άλλοι εθελοντές παρακολούθησαν την

ταινία απερίσπαστοι. Οι εθελοντές που αντιμετώπισαν τον

αντιπερισπασμό (ο οποίος τούς προκάλεσε στρες) ήταν πιθανότερο να

απαντήσουν θετικά στην ερώτηση αν θα έκαναν κάποιες θυσίες για τους

φίλους ή τον σύντροφό τους (συγκεκριμένα, αν θα έβγαιναν με παρέες

των φίλων ή του συντρόφου τους που δεν συμπαθούν, ή αν θα έκαναν

μια αγγαρεία για χάρη των φίλων ή του συντρόφου τους).

Γενικά, θεωρείται ότι το στρες μάς κάνει πιο εγωιστές: για

παράδειγμα ότι όταν βιαζόμαστε, πεινάμε ή είμαστε αφηρημένοι δεν

έχουμε διάθεση να βοηθήσουμε τους γύρω μας. Αυτό πιθανότατα όντως

συμβαίνει όταν ζητά τη βοήθειά μας κάποιος άγνωστος. Και είναι

απόλυτα λογικό γιατί, σε περιόδους στρες, το να βοηθήσουμε κάποιον

που μπορεί να μη συναντήσουμε ποτέ ξανά δεν θα βελτιώσει άμεσα τις

συνθήκες ζωής μας. Οταν όμως γινόμαστε πιο συνεργάσιμοι απέναντι

στους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε καθημερινά, ενισχύουμε τους

δεσμούς μας μαζί τους, γεγονός απαραίτητο για την επιβίωσή μας. –

Γωγώ Καρκάνη