Been there, done that
Η ΚΕΛΛΥ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΑΤΡΕΧΕΙ
ΣΤΟΝ ΑΛΕΝ ΝΤΕ ΜΠΟΤΟΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ «Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ»
ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΕΤΙΝΕΣ
ΔΙΑΚΟΠΕΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΣ…
Τρίτη 6 Αυγούστου 2013
«Η απόλαυση που παίρνουμε από ένα ταξίδι ίσως να συνδέεται
περισσότερο με τις προσδοκίες που έχουμε από αυτό, παρά με τον
ίδιο τον προορισμό».
«Τον αληθινό μας εαυτό δεν τον συναντάμε κατ’ ανάγκη στο
σπίτι μας. Εκεί τα έπιπλα επιμένουν ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε
γιατί κι αυτά είναι αναλλοίωτα. Το οικειακό σκηνικό μας κρατά
δεμένους σε ό,τι ζούμε στην καθημερινότητα μας- και το οποίο,
ενδεχομένως, απέχει από αυτό που είμαστε στην
πραγματικότητα».
Alain de Botton, Η τέχνη του ταξιδιού
Οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: σ’ αυτούς που τους
αρέσει να ταξιδεύουν και σ’ αυτούς που δεν τους αρέσει να
ταξιδεύουν. Γνωρίζω ελάχιστους που να ανήκουν στη δεύτερη
κατηγορία. Γνωρίζω ελάχιστους ανθρώπους που να έχουν απενεχοποιήσει
σ’ αυτό τον βαθμό το στρες που ενέχει η επικείμενη αλλαγή
περιβάλλοντος. Που να έχουν παραιτηθεί από τη μάχη με τον φόβο για
το άγνωστο και να έχουν παραδοθεί για πάντα στην πανίσχυρη ματαίωση
που έχουν αισθανθεί κάποια στιγμή, βρισκόμενοι σε κάποιον ονειρικό
προορισμό, όπου όλα ήταν τόσο τέλεια αλλά οι ίδιοι περνούσαν τόσο
χάλια… Αυτός ακριβώς είναι ο κίνδυνος που ελλοχεύει σε κάθε
ταξίδι. Και όσο πιο ιδανικές είναι οι συνθήκες, τόσο μεγαλύτερος
είναι ο φόβος.
Είναι πολλές οι φορές που έχουμε βρεθεί σ’ ένα μέρος μακρυά
από το σπίτι μας, έχουμε βουτήξει με τα μούτρα σε διαφορετικές
καταστάσεις, έχουμε χορτάσει νέες εικόνες, έχουμε δοκιμάσει
αλλιώτικες γεύσεις, έχουμε εντυπωσιαστεί από διαφορετικούς
πολιτισμούς, έχουμε άνοιξει στο μυαλό μας νέους ορίζοντες. Είναι
και κάποιες άλλες που έχουμε τρομάξει με τις αλλόκοτες σκέψεις που
κάνουμε την ώρα που κανονικά θα έπρεπε να απολαμβάνουμε ή να
χαλαρώνουμε.
