Από την Cruella de Vil της Glenn Close μέχρι τη Maleficent της Angelina Jolie, η παρουσία της κακιάς μάγισσας στα κινηματογραφικά παραμύθια όχι μόνο γαργαλάει δραματικά το τρυφερό μητρικό πρότυπο, αλλά φιλοξενεί καταξιωμένες ηθοποιούς σε αβανταδόρικους ρόλους, σε ένα πεδίο ιδανικό για το πλατύ κοινό, μακριά από την ασφαλή γειτονιά των αναμενόμενων ρομαντικών κομεντί. Κάτι έχει αλλάξει, ωστόσο, τα τελευταία χρόνια. Οι γυναίκες ηθοποιοί έχουν πάψει να αποτελούν μια απλή διακοσμητική προσθήκη σε είδη που δεν έχουν ταυτιστεί με τη θηλυκή παρουσία, όπως η περιπέτεια και η δράση, και διεκδικούν να γεμίσουν με ουσία και αποχρώσεις τους ρόλους τους.
Η Charlize Theron μπορεί να μην προτάθηκε φέτος για Όσκαρ, αλλά το «Mad Max» των 6 βραβείων της Ακαδημίας ήταν περισσότερο επικεντρωμένο στη Furiosa, τη δυναμική οδηγό των νεαρών κοριτσιών στη μητρική Γη, παρά στον τρελό και τόσο λακωνικό Max του τίτλου – το μόνο ψεγάδι σε μια ασταμάτητα τούρμπο περιπέτεια στην έρημο. Και δεν αρκέστηκε εκεί. Πρωταγωνιστεί στη συνέχεια του Κυνηγού, την πειραγμένη εκδοχή της επιτυχημένης Χιονάτης, που λέγεται «Ο Κυνηγός: Η Μάχη του Χειμώνα» και, πάντα ως Ravenna, πλαισιώνεται από την Emily Blunt, στο ρόλο της αδελφής της, μιας αναιμικά εύθραυστης, εκρηκτικής Βασίλισσας του Πάγου με πολλά ψυχολογικά προβλήματα, και την Jessica Chastain, μια αποφασισμένη κυνηγό με παρτενέρ τον Chris Hemsworth.
Για το πόσο η ταινία απηχεί τη σύγχρονη πραγματικότητα και δεν περιορίζεται στα στεγανά του παραμυθιού, η Theron προτείνει να κοιτάξουμε προσεκτικά το ρόλο της Chastain: «Η Jessica παίζει μια κοπέλα που ξεπέρασε την ορφάνια της και τη σκληρή ανατροφή, ζει αυτάρκης στο δάσος κυνηγώντας και δεν καθορίζεται από τον έρωτα της προς τον Chris Hemsworth, παρότι είναι πεπεισμένη πως εκείνος την παράτησε. Αντί δηλαδή να στενοχωριέται σαν την κλαίουσα δεσποσύνη, διεκδικεί και παλεύει, δίνοντας μοντέρνο παράδειγμα στα νέα κορίτσια που θα δουν την ταινία».
Kαι η ίδια η Charlize αποτελεί ένα τέτοιο role model, ατσάλινης γυναικείας θέλησης και συνεχούς εξέλιξης. Η 40χρονη Νοτιοαφρικανή υπήρξε μοντέλο, που έγινε χορεύτρια και στη συνέχεια ηθοποιός. Από τις αρχές του 2000, που την ανακάλυψαν τα media, αρχικά για την αγαλματένια της φιγούρα, τη χρυσή από τον ήλιο επιδερμίδα και το διαπεραστικό μπλε βλέμμα, δεν βολεύτηκε στα χαρισματικά της γονίδια. Όπως ομολόγησε αυτόν το μήνα στο βρετανικό GQ, αυτά στάθηκαν εμπόδιο στην υποκριτική της καριέρα. «Πόσοι ρόλοι υπάρχουν εκεί έξω για ένα υπέροχο, πανύψηλο μοντέλο με βραδινό φόρεμα;» ρωτά ρητορικά, εκτιμώντας ότι στο Χόλιγουντ ισχύει μια αντίστροφη προκατάληψη σε βάρος όμορφων γυναικών, όταν πρόκειται για ανάθεση σημαντικών ρόλων. «Όταν προκύπτει κάτι αξιόλογο, οι όμορφοι απορρίπτονται πρώτοι. Ήμουν εκεί και το ξέρω από πρώτο χέρι».
Στη δική μας συνάντηση, η Charlize θέλησε να διαλύσει άλλη μια χρόνια παρανόηση. «Η πεποίθηση ότι τις υπερπαραγωγές τις παρακολουθούν αποκλειστικά άντρες και μικρά αγόρια είναι τεράστιο λάθος. Φίλες αλλά και άγνωστες γυναίκες που με πλησιάζουν, μου λένε πόσο τους άρεσε το “Mad Max: Ο δρόμος της οργής”. Μάλιστα, κάποιες με συγκίνησαν πολύ λέγοντάς μου πως βάφτισαν τα κορίτσια τους Furiosa! Από αυτόν τον κακό υπολογισμό, το Χόλιγουντ έχει χάσει δισεκατομμύρια», μου είπε κεφάτα. Αφού στάθηκε στο συγκεκριμένο ρόλο στην ταινία του George Miller, επαινώντας τον για την καθοδήγηση – «Είχα πέντε κουβέντες να πω, έπαιζα από τη μέση και πάνω, μπροστά στο τιμόνι του φορτηγού… Να ξέρετε πως είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης μου, να μη γνωρίζω προς τα πού κατευθύνομαι και αν θα καταφέρω να ανταποκριθώ» – διαπίστωσε στη συνέχεια πως, όταν μια ταινία δεν πάει καλά εμπορικά, ποτέ δεν χρεώνεται ο πρωταγωνιστής, ενώ όταν πάει, η επιτυχία πιστώνεται υπέρ των αντρών. «Συνήθως οι γυναίκες την πληρώνουν με ευκολία, όταν τύχει να πρωταγωνιστήσουν σε κάποια ακριβή παραγωγή».
Η Charlize Theron και η Emily Blunt σε σκηνή από την ταινία «O Κυνηγός: Η Μάχη του Χειμώνα».
Η Blunt πιστεύει ότι δεν έχουν αλλάξει άρδην τα πράγματα, αλλά μια σταθερή μετατόπιση υπέρ των γυναικών είναι γεγονός την τελευταία πενταετία. Μία από τις διαφοροποιήσεις σε σχέση με το παρελθόν είναι η ποιότητα των ρόλων, το βάθος, έστω και στο σύμπαν του φανταστικού, αντί για την επιφανειακή προσέγγιση των παλιών. «Η Βασίλισσα που παίζω είναι πλάσμα πληγωμένο, καλών προθέσεων αλλά εντελώς λανθασμένων επιλογών», εξηγεί για τη Snow Queen. «Ανισόρροπη σίγουρα τη λες, στρίγγλα όμως όχι. Το να ξεγυμνώνει από την αγάπη τα νεαρά παιδιά που αποτελούν το στρατό της, δείχνει, τουλάχιστον σε μένα, πόσο πονάει μέσα της».
Η Charlize, πάλι, για το δικό της ρόλο ομολογεί «πάντα διασκεδάζω παίζοντας μια κακιά». Για τη φαντασμαγορική της on screen κακία, πιστεύει ότι οφείλεται σε μεγάλο ποσοστό στα κοστούμια της Colleen Atwood: «Δεν μπορούσα να κουνηθώ, να φάω και να χωνέψω, αλλά η Colleen μού έλεγε για πλάκα πως φαίνομαι μια χαρά και να μην την κοντράρω, γιατί έχει τρία Όσκαρ!» Η Theron με την Blunt έγιναν κολλητές στα γυρίσματα και, αντί να απομονώνεται η καθεμιά στο καμαρίνι «παρακολουθώντας το American Horror Story», περνούσαν ώρες μαζί πίνοντας μπύρες και κουτσομπολεύοντας, σε ένα περιβάλλον φιλικότατο για να παίζουν τα μικρά παιδιά τους, η δίχρονη Hazel της Blunt και ο Jackson με την August της Theron.
Στον καινούριο «Κυνηγό», ο Chris Hemsworth βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα πεπρωμένο που ορίζουν τρεις συναισθηματικά και πρακτικά δυνατότερες γυναίκες, ενώ ο ίδιος, ο Thor του σύμπαντος της Marvel, θα το διασκεδάσει τους επόμενους μήνες, όταν θα βρεθεί αντιμέτωπος με 4 τρομερά θηλυκά, ως αντικείμενο των πόθων τους, σε πιο κωμικό τόνο. Από την άλλη, η Theron προσπάθησε να εξαργυρώσει το Όσκαρ της στο «Monster» με το λανσάρισμα μιας ενδεχόμενης κινηματογραφικής σειράς που αναμείγνυε επιστημονική φαντασία και περιπέτεια, αλλά το «Aeon Flux» δεν ευτύχησε σε κανένα επίπεδο και εξαφάνισε αυτόματα την όποια υπόσχεση έδωσε για αλλαγή στο ανδροκρατούμενο σκηνικό. Όταν τη ρώτησα κατά πόσο της ήταν δύσκολο να πλασάρει τον εαυτό της μετά από εκείνο το φιλμ, μου ζήτησε να διευκρινίσω, χωρίς να χάσει το χιούμορ και το χαμόγελό της. Προφανώς, εκτός από τον τραυματισμό της στον αυχένα κατά τα γυρίσματα, η ερώτηση αφορούσε κυρίως τη θέση της στο χάρτη των ηθοποιών με εμπορικό εκτόπισμα, στη λογική της ανταπόκρισης του κοινού πέρα από τις στάνταρ δραματικές ταινίες.
Η εξήγησή της ακουμπάει στην ουσία όχι μόνο μίας, αλλά όλων των ταινιών στις οποίες καλείται να επενδύσει ή να ρισκάρει ένας «παίκτης» στην πρωτεύουσα του σινεμά: «Μερικές φορές, γνωρίζεις εκ των προτέρων πως δεν μπορείς να βγάλεις νερό από την πέτρα. Πείθεις τον εαυτό σου πως τα κενά του σεναρίου θα αναπληρωθούν από την προσπάθεια τη δική σου και των υπόλοιπων συντελεστών, αλλά αν κάτι δεν πάει καθόλου καλά από την αρχή, από το σενάριο και τις συντεταγμένες της ταινίας, η πικρή αλήθεια είναι πως δεν γίνεται να διορθωθεί μαγικά. Αυτή ήταν η περίπτωση του “Aeon Flux”. Από εκεί κι έπειτα, προχωράς και δεν ξανακάνεις το ίδιο λάθος».
Αυτός είναι ο μοναδικός φόβος της Charlize Theron, ότι δηλαδή δεν θα ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της δουλειάς της, σε αντίθεση με την Blunt, που φοβόταν τα πάντα όταν ήταν μικρή, από τον Άγιο Βασίλη και το θόρυβο της μηχανής του γκαζόν στον κήπο του πατρικού της σπιτιού, μέχρι το «Jurassic Park», που δυστυχώς είδε στα 12 της χρόνια και κοιτούσε την έξοδο κινδύνου στην αίθουσα για να φύγει άρονάρον!
Λίγο πριν κλείσει η κουβέντα μας, η Charlize βιάζεται να δηλώσει κάτι: Πόσο υπόχρεη αισθάνεται σε όσους τη βοήθησαν να απολαμβάνει τη δουλειά της. «Κατάγομαι από μια χώρα όπου δεν γίνεται να είσαι μπλαζέ. Μπορείς να με αποκαλέσεις bitch, αλλά αχάριστη δεν είμαι! Αναγνωρίζω πόσο προνομιούχα είμαι και σε ποιους το χρωστάω. Και τους το λέω».
