Η άνοδος και η πτώση των «coolhunters» του YouTube

Η άνοδος και η πτώση των «coolhunters» του YouTube

Πώς μια μικρή ομάδα επιμελητών διαμόρφωσε το περιεχόμενο των πρώτων ημερών του YouTube, πριν βρει τον δρόμο του μέσω του αλγόριθμου

3' 23" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Εδώ και χρόνια, το YouTube αποτελεί μια τεράστια πλατφόρμα με εκατομμύρια βίντεο και δεν είναι υπερβολή πως ο καθένας, μπορεί να βρει σε αυτό ό,τι θέλει. Ένα και μόνο search θα οδηγήσει τον χρήστη όχι μόνο σε αυτό ακριβώς που ψάχνει αλλά και σε πολλά ακόμα παρεμφερή με αυτό βίντεο που ενδεχομένως τον ενδιαφέρουν -έως ότου το ένα κλικ οδηγήσει στο άλλο και ο χρήστης «βουλιάξει» για ώρες στην πλατφόρμα, δυνητικά. 

Πολύ, όμως, πριν ο αλγόριθμος γίνει το «αόρατο χέρι» του YouTube, πίσω στα μέσα της δεκαετίας του 2000, οπότε και η πλατφόρμα έκανε τα πρώτα της βήματα, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. 

Το YouTube ξεκίνησε το 2005, μια εποχή που οι περισσότεροι από αυτούς που έφταναν στην πλατφόρμα το έκαναν μέσω κάποιου λινκ που τους είχε σταλεί και λίγοι έμπαιναν απευθείας στην αρχική του σελίδα. Το καλοκαίρι του 2006, το YouTube είχε γίνει πλέον πιο μαζικό, μετρώντας 100 χιλιάδες καθημερινές προβολές. Κάποιος έπρεπε τώρα να αναλάβει τον ρόλο του «επιμελητή» του περιεχομένου της βίντεο πλατφόρμας. 

Ήταν τότε που το YouTube προσέλαβε τη Μία Καγκλιαρέλο, η οποία επιστράτευσε μία ομάδα από δημοσιογράφους, ραδιοφωνικούς παραγωγούς και YouTubers προκειμένου να διαχειριστούν το περιεχόμενο της πλατφόρμας και θεματικές όπως ο αθλητισμός, η κωμωδία, η πολιτική. Έγιναν, δηλαδή, μάνατζερ της κοινότητας, ή αλλιώς, οι «coolhunters» του YouTube. 

Μην ξεχνάτε πως μιλάμε για μια πολύ διαφορετική εποχή όσον αφορά το ιντερνετικό περιεχόμενο. Οι creators και οι influencers δεν ήταν ακόμη όροι που «έπαιζαν» στην αγορά. Αντ’ αυτού, τα βίντεο στο YouTube προέρχονταν κυρίως από φερέλπιδες νέους κινηματογραφιστές, κομίστες, μουσικούς, κλπ. 

Καθένας από τους «coolhunters» του πρώιμου YouTube είχε τον δικό τους τρόπο να «ψαρεύει» δημιουργούς και περιεχόμενο. Άλλοι έψαχναν στα άδυτα των blogs, άλλοι στα ευρύτερα δίχτυα της ποπ κουλτούρας. Αρκεί να έβρισκαν κάτι ενδιαφέρον. Όπως ένα κομμάτι από μια μπάντα που λεγόταν Peter, Bjorn & John (ναι, το «Young Folks»).

Εν ολίγοις, οι «coolhunters» ήταν αυτοί που ξεκινούσαν τα τρεντ στο YouTube και στο γούστο τους οφείλεται σε μεγάλο βαθμό ένα σημαντικό κομμάτι της πλατφόρμας που βασίζεται στα «περίεργα» βίντεο. Και τα viral δεν άργησαν να έρθουν. Όπως το κομμάτι «Chocolate Rain» που κυκλοφόρησε το 2007 και γνώρισε τόσες διασκευές που το YouTube αποφάσισε να αφιερώσει την αρχική του σελίδα σε tributes στο κομμάτι. 

Η άνοδος και η πτώση των «coolhunters» του YouTube-1
Φωτ.: Shutterstock

Η Google, ως μητρική εταιρεία του YouTube, αποφάσισε να παρακολουθεί από τα παρασκήνια την εξέλιξη της πλατφόρμας, ώσπου κάποια στιγμή ανέλαβε δράση. Κι ο τρόπος επίλυσης προβλημάτων της Google βασίζεται «στις μηχανές και όχι στους ανθρώπους».

Όσο, λοιπόν, οι coolhunters συνέχιζαν το κυνήγι του περιεχομένου, οι προγραμματιστές και τεχνικοί δούλευαν πάνω στις «μαγικές» ιδιότητες του αλγόριθμου. 

Βέβαια, οι αλγόριθμοι υπήρχαν και νωρίτερα στο YouTube, αλλά σε μια αρκετά πρώιμη μορφή τους. Πλέον, η πλατφόρμα άρχισε να λειτουργεί με την λογική του «Αν σου αρέσει αυτό, τότε θα σου αρέσει κι εκείνο». 

Ο κώδικας, τα φίλτρα, η λογική του «αυτόματου» άρχισε να καταλαμβάνει όλο και περισσότερο το σύμπαν του YouTube. Το 2009 ήταν πλέον έτοιμο για το «prime time». Και οι coolhunters, στον τρόπο που είχε διαμορφωθεί πλέον η πλατφόρμα, έμοιαζαν να χάνουν όλο και περισσότερο το πρώτο συνθετικό του ονόματός τους και την χρησιμότητά τους. Το YouTube κυνηγούσε τώρα το κέρδος (και τα χορηγούμενα βίντεο) κι όχι κάποιο DIY ενδιαφέρον βιντεάκι. 

To YouTube μεγάλωνε συνεχώς, φτάνοντας σε όλο και περισσότερες χώρες, όσο κάποια από τα ανώτερα στελέχη του εξέφραζαν όλο και πιο σθεναρά τις αμφιβολίες τους για τους coolhunters -πόσω μάλλον, στο να συσταθεί νέα ομάδα coolhunters σε κάθε χώρα που έφτανε το YouTube. Εξάλλου, το λογισμικό κόστιζε τελικά λιγότερο και social media όπως το Facebook βοηθούσε ακόμα περισσότερο την εξατομίκευση (και του YouTube) περιεχομένου που έφτανε στον εκάστοτε χρήστη. Συν τοις άλλοις, η φιλοσοφία των coolhunters «κλώτσαγε» απέναντι στην «κλινικά» μετρήσιμη λογική εταιρειών όπως η Google. 

Κάπως έτσι, το 2010 ήρθε το τέλος για τους coolhunters του YouTube, που έδωσαν μια και καλή τη σκυτάλη στις μηχανές και τον αλγόριθμο. Όμως, το YouTube δεν θα γινόταν ποτέ αυτό που ξέρουμε χωρίς την πρώιμη αλλά πολύ σημαντική συμβολή των coolhunters και τον χαρακτήρα που προσδώσαν στην πλατφόρμα με τη «χειροποίητη» προσέγγισή τους. 

Με πληροφορίες από το Atlantic. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή
MHT