Έξι φοιτητές αποτέλεσαν τους πιο πρόσφατους αντιπάλους του
«Γουάτσον» της ΙΒΜ σε μία αναπαράσταση του «Jeopardy» – και όπως
ήταν αναμενόμενο από πολλούς, ηττήθηκαν κατά κράτος. Ωστόσο, δεν
ήταν η εν λόγω αναμέτρηση που βρέθηκε στο επίκεντρο του συμποσίου
του πανεπιστημίου Κάρνεγκι Μέλον σχετικά με τη «φύση του
«Γουάτσον», αλλά μάλλον η «αναγνώριση» του υπολογιστή που αποτελεί
την πιο πρόσφατη «πρόταση» της ΙΒΜ στον τομέα της τεχνητής
νοημοσύνης.
Ο «Γουάτσον» αποτελεί ένα μηχάνημα το οποίο είναι σε θέση να
αναγνωρίζει λέξεις, χρησιμοποιώντας πολύπλοκους μαθηματικούς
τύπους. Οι αλγόριθμοι μπορούν να εξάγουν συμπεράσματα περί
χαρακτηριστικών και σημασιών λέξεων βάσει του «υλικού» στο οποίο
συμπεριλαμβάνονται, καθώς και άλλων στοιχείων.
«Η γενικότερη εντύπωση του κοινού σχετικά με τον τρόπο
λειτουργίας των υπολογιστών είναι ότι πρόκειται για το μοντέλο του
να ‘κοιτά’ κάποιος στις ‘σημειώσεις’ του» είπε σχετικά ο Ντέηβιντ
Φερούτσι, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που είναι υπεύθυνη για
τον «Γουάτσον», έχοντας πρώτα διευκρινίσει πως «η γλώσσα είναι κάτι
δύσκολο για τους υπολογιστές, καθώς δεν είναι ανθρώπινα όντα».
Από τη στιγμή που είναι φύσει αδύνατον να προβλεφθούν και
«καλυφθούν» όλα τα ερωτήματα που μπορεί να τεθούν στο πλαίσιο ενός
παιχνιδιού «Jeopardy», οι σχεδιαστές του «Γουάτσον» ακολούθησαν
άλλου είδους «οδό» : ο υπολογιστής εξετάζει το περιεχόμενο των
«απαντήσεων» (το Jeopardy έχει μία ιδιαίτερη μορφή απαντήσεων-
ερωτήσεων: στον παίκτη δίνονται στοιχεία υπό τη μορφή απαντήσεων
και αυτός πρέπει να «απαντήσει» υπό τη μορφή ερώτησης) και
σχηματίζει ερωτήματα λαμβάνοντας υπόψιν τόσο αυτό, όσο και άλλα
«περιφερειακά» στοιχεία (όπως, για παράδειγμα, την κατηγορία των
ερωτήσεων).
Όταν ο «Γουάτσον» καταλήγει κάπου, ο υπολογιστής δεν «βγάζει
πληροφορίες» απλά, αλλά δίνει την τελική του «πρόταση», βάσει των
πιθανοτήτων που έχει η κάθε λέξη να είναι «σωστή».
Ποια θα μπορούσε να είναι η χρησιμότητά του πέραν του
παιχνιδιού; Σε τομείς που έχουν να κάνουν με «επίλυση προβλημάτων»,
όπως η νομική, οι επιχειρήσεις, οι επιστήμες ηλεκτρονικών
υπολογιστών και η μηχανολογία, η πιθανοτική προσέγγισή του θα
μπορούσε να φανεί εξαιρετικά χρήσιμη- όπως και στην ιατρική, όπου
θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πολύ ικανό διαγνωστικό εργαλείο
(έχουν ήδη υπογραφεί συμφωνίες με το Columbia University Medical
Center και τη Σχολή Ιατρικής του πανεπιστημίου του Μέριλαντ).
Επίσης, μεγάλη σημασία στην όλη υπόθεση έχει η ίδια η φύση του
Jeopardy: πρόκειται για ένα παιχνίδι στο οποίο ο παίκτης
ανταμείβεται για τις σωστές απαντήσεις και «τιμωρείται» για τις
λάθος. Ο «Γουάτσον» είναι ικανός να υπολογίζει πόσα χρήματα
κερδίζει σε σχέση με τους ανθρώπους αντιπάλους του- και ως εκ
τούτου, μπορεί να κρίνει πότε είναι καλύτερο να αποφύγει να
απαντήσει μία απάντηση εάν η σχέση ρίσκου- απόδοσης (σε σχέση πάντα
με τις επιδόσεις των αντιπάλων) συμφέρει ή όχι.
Ο «Γουάτσον» έχει κερδίσει το 71% των παιχνιδιών που έχει παίξει
ενάντια σε «πρωταθλητές» του Jeopardy.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΡ
