Η Βαυαρία είναι γνωστή περισσότερο για τις μπύρες της, τους
παραδοσιακούς χωρούς και τα φεστιβάλ της, ωστόσο, φαίνεται πως
υπάρχει μία «άλλη πλευρά», η οποία κοιτά περισσότερο προς το μέλλον
παρά προς την παράδοση: αυτή της τεχνολογικής ανάπτυξης.
Κινητήρια δύναμη για αυτή την «επέλαση» της Βαυαρίας είναι η
πρωτεύουσά της, το Μόναχο, που φαντάζει ικανή να αποτελέσει την
απάντηση της Γερμανίας στην αμερικανική Silicon Valley.
Ιστορικά, η Βαυαρία αποτελεί μία αγροτική περιοχή, η οποία δεν
ήταν ιδιαίτερα πλούσια σε πρώτες ύλες. Ωστόσο, από το Δεύτερο
Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, ξεκίνησε η μετατροπή της σε μία
οικονομία υψηλής τεχνολογίας, η οποία μπορεί να μην απαρνιέται τις
ρίζες της (οι νέοι μπορεί να κυκλοφορούν με φορητά media players
τελευταίας τεχνολογίας, αλλά αυτό δεν αποκλείει το να έχουν μία
παραδοσιακή φορεσιά dirdl στο σπίτι τους), αλλά αποτελεί τη βάση
πολλών εταιρειών που σήμερα καθορίζουν τις τύχες της τεχνολογικής
προόδου, όπως η Siemens (μετέφερε την έδρα της από το Βερολίνο στο
Μόναχο κατά τη διάρκεια της αμερικανικής κατοχής).
Η ζώνη γύρω από το Μόναχο παράγει το 1/3 του ΑΕΠ της Βαυαρίας
και φιλοξενεί εκτός από «μεγάλα ονόματα» όπως η ΒΜW και η ΜΑΝ και
εκατοντάδες μικρότερες τεχνολογικές φίρμες, οι οποίες
δραστηριοποιούνται σε τομείς όπως η βιοτεχνολογία, οι τεχνολογίες
περιβάλλοντος και οι τεχνολογίες πληροφορικής. Στις εταιρείες που
αναδείχθηκαν πρόσφατα περιλαμβάνονται η Linguatec, η Greenrobot και
η GroovieMovie TV.
Ένας από τους λόγους της επιτυχημένης πορείας της Βαυαρίας (παρά
κάποιες δυσκολίες κατά τη δεκαετία του 1990) είναι το ισχυρό δίκτυο
των 13 πανεπιστημίων της, καθώς και παρουσία πολλών δημοσίων
ερευνητικών ιδρυμάτων, όπως τα ινστιτούτα Fraunhofer και Max
Planck.
«Επενδύθηκαν κεφάλαια σε πανεπιστήμια, τεχνικά κολέγια και
ινστιτούτα εφαρμοσμένης επιστήμης, πάντα υπήρχε ένα ‘δίκτυο’…αυτό
είναι που προσελκύει τους ξένους επενδυτές» είπε σχετικά ο Μάρτιν
Τσάιλ, υπουργός οικονομικών της περιφέρειας.
Περισσότεροι από 55.000 άνθρωποι εργάζονται πάνω στην έρευνα και
ανάπτυξη μέσα και γύρω από το Μόναχο, κάτι που «μεταφράζεται» στο
υψηλότερο ποσοστό τεχνολογικών ευρεσιτεχνιών αναλογικά με τον
πληθυσμό της.
Κατά τον Μαξ Νέηθαν, του LSE Cities, ο οποίος έχει ασχοληθεί με
το θέμα της τεχνολογικής ανάπτυξης του Μονάχου, υπάρχουν πολλές
ομοιότητες μεταξύ της Βαυαρία και της διάσημης περιοχής της
Καλιφόρνια: «Τα τελευταία εξήντα χρόνια, και στις δύο περιπτώσεις
είχαμε μετάβαση από αγροτικές κοινότητες σε κοιτίδες υψηλής
τεχνολογίας. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε ισχυρές οικονομίες και
υψηλή ποιότητα ζωής, κάτι που έχει κάνει τους κατοίκους να
παραμείνουν στην περιοχή».
Περίπου 220 μίλια ανατολικά, στη Δρέσδη, η «Silicon Saxony»
ακολουθεί το μοντέλο του Μονάχου: πρόκειται για μία βιομηχανική
ένωση με περίπου 300 εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο των
μικροηλεκτρονικών, των ημιαγωγών, των φωτοβολταϊκών και του
λογισμικού. Αντίστοιχες προσπάθειες γίνονται και για τη μετατροπή
των περιοχών κατά μήκος του Ρουρ και του Ρήνου (παλαιότερα
«πυρήνες» της γερμανικής βιομηχανίας) σε «καρδιές» της ευρωπαϊκής
έρευνας πάνω στη βιοτεχνολογία.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από Guardian
