«Οταν χάνεις, μίλα λίγο. Οταν κερδίζεις, λέγε λιγότερα», έλεγε κάποτε ένας σοφός άνθρωπος. Ο πρόεδρος Μπάιντεν και η ομάδα του θα έκαναν καλά να ασπασθούν την τακτική αυτή. Την περασμένη εβδομάδα, ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας Λόιντ Οστιν προκάλεσε αίσθηση λέγοντας ότι ο στόχος των ΗΠΑ στην Ουκρανία δεν είναι μόνο η διασφάλιση της ουκρανικής εθνικής ακεραιότητας, αλλά και η στρατιωτική «εξασθένιση» της Ρωσίας.
Ελπίζω η δήλωση αυτή να προήλθε ως αποτέλεσμα σύσκεψης του συμβουλίου εθνικής ασφαλείας υπό τον πρόεδρο Μπάιντεν και ότι ο Λευκός Οίκος έχει μελετήσει σοβαρά το θέμα, προκειμένου να αποκλεισθεί ενδεχόμενη χρήση πυρηνικών όπλων από έναν ταπεινωμένο Πούτιν. Ελπίζω ειλικρινά ότι, όταν λήξει ο πόλεμος, ο ρωσικός στρατός θα είναι σοβαρά εξασθενημένος και ο Πούτιν δεν θα βρίσκεται πια στην εξουσία. Δεν θα έλεγα ποτέ κάτι τέτοιο δημόσια εάν κατείχα θέση εξουσίας, καθώς δεν ωφελεί σε τίποτα και μπορεί να κοστίσει ακριβά. Η άσκοπη φλυαρία μπορεί να οδηγήσει σε υπερεκτίμηση ικανοτήτων και αλαζονεία, με δεινές και απρόβλεπτες συνέπειες.
Η ομάδα Μπάιντεν υπέπεσε συχνά στο σφάλμα αυτό. Λίγη ώρα μετά τη δήλωση του Οστιν, εκπρόσωπος του συμβουλίου εθνικής ασφαλείας εξηγούσε ότι μόνη επιδίωξη των ΗΠΑ είναι η αποτυχία της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Η εκδίωξη των ρωσικών δυνάμεων από την Ουκρανία δεν είναι το ίδιο με τη «μακροπρόθεσμη εξασθένιση» του ρωσικού στρατού την οποία εξήγγειλε ο υπουργός. Μιλώντας τον Μάρτιο στην Πολωνία, ο Τζο Μπάιντεν είπε ότι «ο δικτάτορας Πούτιν, αποφασισμένος να ανοικοδομήσει μια αυτοκρατορία, δεν θα καταπνίξει την αγάπη ενός λαού για την ελευθερία. Για τον Θεό, αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να παραμένει στην εξουσία».
Στην απόηχο της δήλωσης αυτής, ο Λευκός Οίκος ισχυρίσθηκε ότι ο πρόεδρος «δεν αναφερόταν στην ισχύ του Πούτιν στο εσωτερικό της Ρωσίας και δεν καλούσε σε καθεστωτική αλλαγή». Η επαλήθευση αυτή αποδεικνύει ότι το συμβούλιο εθνικής ασφαλείας δεν συσκέφθηκε με αντικείμενο τα ακριβή όρια της αμερικανικής εμπλοκής στην Ουκρανία, επιτρέποντας έναν τόσο επικίνδυνο διπλωματικό αυτοσχεδιασμό.
Οι ΗΠΑ δεν πρέπει να καλλιεργήσουν υπερβολικές προσδοκίες στους Ουκρανούς. Μικρές χώρες που εξασφαλίζουν τη στήριξη μεγάλων δυνάμεων τείνουν να φέρονται αλαζονικά.
Ο στόχος των ΗΠΑ πρέπει να παραμείνει απλός: να βοηθήσουμε τους Ουκρανούς να πολεμήσουν όσο το δυνατόν καλύτερα και να τους στηρίξουμε όταν αποφασίσουν να διαπραγματευθούν. Κάθε αυτοσχεδιασμός πέρα από τον στόχο αυτό είναι παρακινδυνευμένος. Ενδεχόμενη ανατροπή του Πούτιν από την εξουσία μπορεί να έχει τις εξής επιπτώσεις: την αντικατάστασή του με κάποιον ακόμη χειρότερο, το ξέσπασμα χάους στη Ρωσία, χώρα με 6.000 πυρηνικές κεφαλές, ή την ανάδειξη καλύτερης ηγεσίας στο Κρεμλίνο. Ενας καλύτερος ηγέτης της Ρωσίας θα μπορούσε να κάνει όλο τον κόσμο καλύτερο. Για να έχει όμως νομιμοποίηση ένας τέτοιος ηγέτης στη μετα-πουτινική Ρωσία, είναι αναγκαίο να μη φαίνεται λες και τον επέλεξε και τον επέβαλε η Ουάσιγκτον. Η μετάβαση εξουσίας πρέπει να είναι αποκλειστικά ρωσική υπόθεση. Πολλές χώρες του κόσμου επέλεξαν την ουδετερότητα στη διένεξη αυτή παρά τη συμπάθειά τους προς τους Ουκρανούς. Πολλοί σύμμαχοι των ΗΠΑ, όμως, διαφωνούν με την αμερικανική και ΝΑΤΟϊκή παρεμβατικότητα, ακόμη και αν στόχος της είναι ο Πούτιν.
Την ίδια ώρα, οι ΗΠΑ δεν πρέπει να καλλιεργήσουν υπερβολικές προσδοκίες στους Ουκρανούς. Μικρές χώρες οι οποίες εξασφαλίζουν τη στήριξη μεγάλων δυνάμεων τείνουν να φέρονται αλαζονικά. Η Ουκρανία θα είναι πάντα μια σχετικά μικρή χώρα στα σύνορα της Ρωσίας και θα πρέπει να προχωρήσει σε οδυνηρούς συμβιβασμούς πριν λήξει η σύρραξη. Ας μη δυσχεράνουμε τη διαδικασία αυτή ενθαρρύνοντας το Κίεβο να επιδιώκει μη ρεαλιστικούς στόχους. Η Ουκρανία έχει ιστορία ενδημικής πολιτικής διαφθοράς και βίαιους ολιγάρχες, παρά τις προσπάθειες της νεολαίας να αλλάξουν τα πράγματα.
«Ο πόλεμος στην Ουκρανία έδωσε στην κυβέρνηση Μπάιντεν την ευκαιρία να αποδείξει την ικανότητα των ΗΠΑ να συστήσουν διεθνή συμμαχία για την αντιμετώπιση επίθεσης από αυταρχικό καθεστώς. Την ίδια στιγμή, η Ουάσιγκτον αποδείχθηκε ικανή στον χειρισμό των κυρώσεων ως αποτελεσματικού διπλωματικού όπλου χάρη στην κυριαρχία του δολαρίου στην παγκόσμια οικονομία», λέει ο σύμβουλος επιχειρήσεων Ναντέρ Μουσαντέχ.
Στις διεθνείς σχέσεις, η επιτυχία προσδίδει ισχύ και αξιοπιστία, οι οποίες με τη σειρά τους γεννούν περισσότερες επιτυχίες. Η αποκατάσταση της ουκρανικής εθνικής κυριαρχίας και η παρεμπόδιση της ρωσικής εισβολής στη χώρα θα αποτελέσει τεράστια επιτυχία με μακροπρόθεσμα γεωπολιτικά οφέλη.
