Σύμφωνα με τη θεωρία της «μεγάλης αντικατάστασης», χθόνιες ελίτ –κυρίως Εβραίοι, ασφαλώς– σχεδιάζουν να πλημμυρίσουν τις ΗΠΑ με μετανάστες, εκτοπίζοντας τους γηγενείς λευκούς Αμερικανούς. Τη θεωρία αυτή εξέφραζαν παραδοσιακά ακραίοι ιδεολόγοι, αν και πρόσφατα εισχώρησε ύπουλα στον δημόσιο διάλογο, προσελκύοντας ολοένα και περισσότερους ψηφοφόρους. Τη θεωρία αυτή έχει μνημονεύσει περισσότερο από 400 φορές στην εκπομπή του ο σχολιαστής του Fox, Τάκερ Κάρλσον. Την ίδια στιγμή, πολλά προβεβλημένα στελέχη του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος επαναλαμβάνουν την ουσία της θεωρίας, έστω και με συγκεκαλυμμένο τρόπο. Η υπ’ αριθμόν τρία βουλευτής των Ρεπουμπλικανών, Ελίζ Στεφάνικ, έχει δημοσιεύσει διαφημίσεις στο Facebook υποστηρίζοντας ότι οι Δημοκρατικοί θα προσφέρουν αμνηστία σε παράτυπους μετανάστες για να «ανατρέψουν το εκλογικό σώμα».
Η παρανοϊκή αυτή θεώρηση είναι αποκομμένη από την πραγματικότητα, καθώς οι πλέον λυσσαλέοι Ρεπουμπλικανοί πολέμιοι των μεταναστών προέρχονται από πολιτείες με μικρά ποσοστά μεταναστών. Παρότι σημαντικό ποσοστό Αμερικανών είναι ρατσιστές και αντιτίθενται στη μετανάστευση, τέτοιες θεωρίες ουδέποτε απέκτησαν κοινό. Η κοινή γνώμη στη χώρα, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, είναι πιο φιλική σήμερα προς τους μετανάστες, ενώ η αποδοχή γάμων μεταξύ ατόμων διαφορετικών φυλών βρίσκεται σε ποσοστά ρεκόρ.
Η ηθική κατάρρευση του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, οι ελίτ του οποίου ασπάζονται με ευκολία θεωρίες συνωμοσίας.
Αυτό που άλλαξε ριζικά είναι η στάση των ρεπουμπλικανικών ελίτ, οι οποίες ασπάζονται με ενθουσιασμό θεωρίες συνωμοσίας, όταν αυτό τις εξυπηρετεί πολιτικά. Το ίδιο φαινόμενο σημειώνεται και με τα λεγόμενα voodoo economics («οικονομικά βουντού»), τη θεωρία ότι η μείωση της φορολογίας των πλούσιων θα τονώσει την οικονομική δραστηριότητα. Πίσω από τον ισχυρισμό αυτό βρίσκεται δίκτυο πρόθυμων ΜΜΕ, εκλεγμένων αρχόντων, ινστιτούτων μελετών και εταιρειών συμβούλων επιχειρήσεων. Πολλοί που ασπάσθηκαν το οικονομικό αυτό κίνημα είναι απλοί «καριερίστες»: άνθρωποι πρόθυμοι να υπηρετούν όποια ιδεολογική γραμμή προωθεί το κόμμα τη στιγμή εκείνη. Η Ελίζ Στεφάνικ είναι καλό παράδειγμα της ιδεολογικής αυτής τάσης. Από προστατευόμενη του νεοφιλελεύθερου Πολ Ράιαν, η Στεφάνικ μεταπήδησε εύκολα στον «τραμπισμό», ασπαζόμενη τους ισχυρισμούς του τέως προέδρου για νοθεία και προωθώντας με ενθουσιασμό τη θεωρία της «μεγάλης αντικατάστασης».
Αλλο παράδειγμα προσφέρει ο συγγραφέας και υποστηριζόμενος από τον Τραμπ για τις εκλογές στη Γερουσία, Τζ. Ντ. Βανς. Ο Βανς έχει δηλώσει επανειλημμένως ότι πιστεύει στη «θεωρία της αντικατάστασης», υιοθετώντας ακραίες τραμπικές θέσεις. Ο Βανς είναι, όμως, γνωστός οπορτουνιστής, ο οποίος μεταμορφώθηκε από πολέμιο του Τραμπ σε πιστό του ακόλουθο και κόλακα, αποδεικνύοντας ότι η ιδεολογική συνέπεια δεν έχει τίποτα να κάνει με τις θέσεις του. Αυτό που έχει καταστεί προφανές είναι πως η ευκολία με την οποία οι Ρεπουμπλικανοί ασπάστηκαν τα voodoo economics υπήρξε προοίμιο της ηθικής κατάρρευσης του κόμματος και της ροπής της ελίτ του προς την παράνοια και τις θεωρίες συνωμοσίας. «Τέκνο» της οπορτουνιστικής στάσης αυτής υπήρξε η σφαγή στο Μπάφαλο.
