Το κίνημα κατά της άμβλωσης ανέκαθεν υποστήριζε ότι η κατάργηση της απόφασης Roe v. Wade θα ενίσχυε την αμερικανική δημοκρατία. Το επιχείρημά τους βασιζόταν στην αντισυνταγματικότητα της επιβολής ενιαίας πολιτικής για την έκτρωση σε όλη τη χώρα. Η ακύρωση της συνταγματικής κατοχύρωσης της ιατρικής αυτής πράξης θα αποτελούσε έτσι νίκη της δημοκρατίας.
Την άποψη αυτή χρησιμοποιεί το ανώτατο δικαστήριο για να αιτιολογήσει την απόφασή του, φθάνοντας μέχρι το σημείο να υποστηρίζει ότι ο νόμος Roe βρίσκεται πίσω από την ιδεολογική πόλωση της αμερικανικής πολιτικής σκηνής. Το πρόβλημα με το επιχείρημα αυτό είναι ότι έχει ήδη διαψευσθεί από την Ιστορία. Οι απόψεις γύρω από την άμβλωση ήταν ήδη πολωμένες πριν από την απόφαση Roe το 1973. Η απόφαση δεν «βραχυκύκλωσε» –όπως υποστηρίζει η συντηρητική πλειοψηφία του δικαστηρίου– κάθε πιθανότητα συναινετικής λύσης. Πρόταση νόμου που εκπόνησε το 1962 το Νομικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, απορρίφθηκε από τους αντιπάλους των εκτρώσεων, ως άρνηση της έμβιας φύσης του εμβρύου. Η ένταση έχει οξυνθεί τις δεκαετίες που μεσολάβησαν έκτοτε, για λόγους που δεν έχουν τίποτα να κάνουν με τα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών, αλλά αφορούν την ακραία ιδεολογική στροφή του αμερικανικού συντηρητισμού.
Η κατάργηση της απόφασης Roe δεν θα οδηγήσει στην εκτόνωση των εντάσεων. Πολλές πολιτείες έχουν ήδη δρακόντειους νόμους κατά των αμβλώσεων, ενώ άλλες έχουν ανακοινώσει την πρόθεσή τους να αναδειχθούν σε «καταφύγια» για γυναίκες που επιθυμούν να διακόψουν την κύηση. Η εκστρατεία δεκαετιών για την κατάργηση του Roe απέκτησε νέα πνοή τη δεκαετία του 1980, όταν ο τότε πρόεδρος Ρέιγκαν συνειδητοποίησε ότι το θέμα προσέφερε σπάνια πολιτική ευκαιρία, παρότι ο ίδιος ως κυβερνήτης της Καλιφόρνιας είχε υπογράψει έναν από τους πιο προοδευτικούς τέτοιους νόμους το 1968.
Η εκστρατεία δεκαετιών για την κατάργηση της απόφασης Roe απέκτησε νέα πνοή τη δεκαετία του 1980, με τον τότε πρόεδρο Ρείγκαν να συνειδητοποιεί ότι το θέμα προσέφερε σπάνια πολιτική ευκαιρία.
Ο Ρέιγκαν εκμεταλλεύθηκε την αγωνία των λευκών Ευαγγελικών χριστιανών και των Ρωμαιοκαθολικών απέναντι στην ενίσχυση του φεμινιστικού κινήματος, της εκστρατείας υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων και την επέκταση του διαζυγίου. Η άμβλωση, σύμφωνα με τον Ρίγκαν, θα μπορούσε να φέρει και να διατηρήσει τους Ρεπουμπλικανούς στην εξουσία. Το κίνημα κατά της άμβλωσης συμμάχησε με το Ρεπουμπλικανικό κόμμα ελπίζοντας ότι το κόμμα θα εισήγαγε νέα εποχή συνταγματικών τροπολογιών, που θα όριζαν ότι τα δικαιώματα και η προσωπικότητα του εμβρύου υφίστανται από τη στιγμή της σύλληψης.
Το σύνταγμα
Η αλλαγή του συντάγματος είναι, όμως, δύσκολη υπόθεση και οι Ρεπουμπλικανοί νομοθέτες αποδείχθηκαν αμελείς σε αυτό. Για τον λόγο αυτό στράφηκαν στο ανώτατο δικαστήριο, φιλοδοξώντας να αναδείξουν συντηρητική πλειοψηφία σε αυτό. Χάρη στους εύπορους χρηματοδότες τους, οι Ρεπουμπλικανοί πείστηκαν να θέσουν το θέμα των αμβλώσεων στο επίκεντρο των προεκλογικών τους εκστρατειών, διαλέγοντας ανώτατους δικαστές ανάλογα με τις θέσεις τους στο ζήτημα της άμβλωσης. Αυτός είναι ο λόγος που ο συντάκτης του κειμένου για την ακύρωση του νόμου Roe γράφτηκε από τον δικαστή Σάμιουελ Αλίτο, επιλογή του Τζορτζ Μπους του νεότερου.
