Ανεμογεννήτριες στη θάλασσα του Νταλί

Ανεμογεννήτριες στη θάλασσα του Νταλί

Αντιδράσεις για το θαλάσσιο αιολικό πάρκο στο ισπανικό ψαροχώρι Καδακές

2' 58" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Μόιζες Τιμπάου, ένας από τους δύο εναπομείναντες ψαράδες του Καδακές, 160 χλμ. βόρεια της Βαρκελώνης και τόπος διακοπών του Σαλβαδόρ Νταλί, εκφράζει την ανησυχία του για τα σχέδια δημιουργίας γιγάντιου αιολικού πάρκου στα ανοικτά του Πορτ Λιγκάτ με στόχο την εκμετάλλευση της ισχυρής τραμουντάνας που πνέει στην περιοχή.

Δεκάδες ανεμογεννήτριες αναμένεται να ταξιδέψουν στην περιοχή, προκειμένου να αντιμετωπίσουν με περιβαλλοντικά υπεύθυνο τρόπο τις αυξανόμενες ενεργειακές ανάγκες της Βαρκελώνης και της Καταλωνίας. Από τις ακτές της Ισπανίας, μέχρι και τα αλβανικά παράλια της Αδριατικής, όμως, τα σχέδια αιολικής ενέργειας συναντούν εμπόδια, όπως την άρνηση των τοπικών κοινωνιών, τις ανησυχίες των περιβαλλοντολόγων και την κρατική γραφειοκρατία. Τα πράγματα περιπλέκονται επιπλέον καθώς τα αιολικά και ηλιακά πάρκα απαιτούν μεγάλες εκτάσεις για να αναπτυχθούν αποτελεσματικά.

Η τοπική κοινωνία του Καδακές αντιστέκεται στα κρατικά σχέδια, εκτιμώντας ότι το σχεδιαζόμενο θαλάσσιο αιολικό πάρκο θα αλλοιώσει τη θέα προς τη θάλασσα από τον εθνικό δρυμό Καπ ντε Κρέους και θα αποθαρρύνει τους τουρίστες από μία επίσκεψη στην παραθαλάσσια κωμόπολη Καδακές. «Ανησυχώ κυρίως για τις επιπτώσεις στον πληθυσμό ψαριών, σαν ψαράς που είμαι, αλλά και για την πολιτιστική υπόσταση του Καδακές και το τοπίο που ενέπνευσε τον Νταλί», λέει ο 59χρονος Τιμπάου. Τέτοια περιστατικά καταγράφονται σε όλη την Ευρώπη. Στη βόρεια Γαλλία, οστρακοαλιείς εμπόδισαν πέρυσι την προσέγγιση σκάφους που θα εγκαθιστούσε την πρώτη υπεράκτια αιολική γεννήτρια στη χώρα. Στη Σουηδία και στην Ελλάδα, βίαιες διαδηλώσεις εμπόδισαν την εγκατάσταση αιολικών πάρκων, ενώ η βραδυκίνητη γραφειοκρατία στην Ιταλία αποδείχθηκε πιο αποτελεσματική στην ακύρωση σχεδίων δημιουργίας αιολικών πάρκων. Κάτοικοι της Ανδαλουσίας αντιστέκονται στη δημιουργία πάρκου, κάνοντας λόγο για απειλή στην αρχαιολογική περιοχή, ενώ στην Αλβανία ακτιβιστές πέτυχαν την ακύρωση της κατασκευής υδροηλεκτρικού φράγματος σε ποταμό της χώρας.

Ανεμογεννήτριες στη θάλασσα του Νταλί-1
Φωτ. Samuel Aranda / The New York Times

Κλιματική αλλαγή

Η επιλογή κατάλληλων τοποθεσιών για υποδομές ανανεώσιμης ενέργειας προβληματίζει όλες τις χώρες της Ευρώπης.

Η μεγάλη πλειονότητα των Ευρωπαίων όμως, συμπεριλαμβανομένων των κατοίκων της περιοχής του Πορτ Λιγκάτ, στηρίζει τα φιλόδοξα σχέδια εναλλακτικών πηγών ενέργειας. «Οταν είδα τα σχέδια για πρώτη φορά, συμφώνησα με την ιδέα. Χρειαζόμαστε λύσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής», επισημαίνει ο Γιόζεπ Λορέτ, βιολόγος-ωκεανολόγος του Πανεπιστημίου της Χιρόνα. «Αφού εξέτασα, όμως, πιο προσεκτικά τα σχέδια, διαπίστωσα ότι οι επιπτώσεις τους θα ήταν δεινές για τη βιοποικιλότητα στην περιοχή αυτή της Μεσογείου», αναφέρει ο βιολόγος.

Ο όμιλος εταιρειών που επρόκειτο να αναλάβει την κατασκευή του υπεράκτιου αιολικού πάρκου, επιμένει ότι τα σχέδιά τους δεν θα επηρεάσουν αρνητικά το περιβάλλον του κόλπου του Πορτ Λιγκάτ. «Βρισκόμαστε σε κλιματικό συναγερμό και λύσεις τέτοιου τύπου είναι αναγκαίες», λέει ο επικεφαλής της ισπανικής BlueFloat Energy, Κάρλος Μαρτίν. Το σχέδιο προβλέπει την εγκατάσταση 35 γιγάντιων αιολικών γεννητριών, η καθεμιά ύψους 260 μέτρων (856 πόδια), ικανές να παράγουν 500 μεγαβάτ ενέργειας, ποσοστό 50% των αναγκών σε ηλεκτρικό ολόκληρης της επαρχίας της Καταλωνίας με 750.000 πληθυσμό.

Ο Μαρτίν υποστηρίζει ότι το γεγονός πως οι ανεμογεννήτριες θα είναι πλωτές και δεν θα ακουμπούν στον πυθμένα, θα περιορίσει σημαντικά τις μακροπρόθεσμες περιβαλλοντικές επιπτώσεις του έργου. «Οι καινοτομίες αντιμετωπίζονται πάντα με καχυποψία στην αρχή. Οι αλλαγές είναι, όμως, ευκαιρία και η ευκαιρία αυτή είναι εκπληκτική», τονίζει ο επικεφαλής της BlueFloat Energy. Το 2020, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αντιπροσώπευαν ποσοστό 22,1% της ενέργειας που κατανάλωσε η Ε.Ε., με το ποσοστό αυτό να μην ξεπερνάει το 12,2% στις ΗΠΑ.

Η ραγδαία άνοδος των τιμών της ενέργειας ως αποτέλεσμα του πολέμου στην Ουκρανία έπεισε τους ηγέτες της Ευρώπης να θέσουν προσωρινά στην άκρη τους κλιματικούς στόχους, εστιάζοντας στη μείωση του κόστους των καυσίμων και επιλέγοντας να στραφούν πάλι στη ρυπογόνο καύση άνθρακα για να καλύψουν τα ενεργειακά κενά.

Ανεμογεννήτριες στη θάλασσα του Νταλί-2
[Samuel Aranda / The New York Times]
comment-below Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή
MHT