Υπάρχει ένα γερό επιχείρημα πίσω από την υποψηφιότητα της Μαρίνας Πατούλη για τον Δήμο Αμαρουσίου: Αφού ο Γιώργος Πατούλης μπορεί να γίνει περιφερειάρχης Αττικής, γιατί δεν μπορεί να γίνει δήμαρχος η σύζυγός του; Ο ένας, βέβαια, έχει πια αυτοδιοικητική πείρα. Αλλά, αν εξαιρέσει κανείς αυτή την προϋπηρεσία, υπάρχουν μήπως άλλες πολιτικές ή αισθητικές διαφορές που να μην επιτρέπουν στην κυρία Πατούλη να έχει φιλοδοξίες ανάλογες αυτών του συζύγου της;
Την ανάποδη όψη αυτού του ερωτήματος θα μπορούσε να απευθύνει κάποιος και στο κόμμα που στηρίζει τον Πατούλη: Ποιες ιδιότητες καθιστούν τον Πατούλη κατάλληλο για να διοικήσει τη μεγαλύτερη αυτοδιοικητική μονάδα της χώρας – κατάλληλο για τη θέση που αποδείχτηκε αιματηρώς ζωτική στη Μάνδρα και στο Μάτι;
Το κόμμα, βέβαια, δεν επέλεξε ακριβώς τον Πατούλη. Ο Πατούλης φαίνεται ότι κατάφερε να του επιβληθεί επειδή προέβαλε ως πιθανό εσωκομματικό πρόβλημα στον δήμο της Αθήνας. Μπορεί να έπαιξε ρόλο και η τουρνέ του στις λαοσυνάξεις, διά της οποίας ο δήμαρχος δοκίμασε να αποκτήσει μακεδονομαχικούς δεσμούς με τη λαϊκή βάση του κόμματος. Με δεδομένο το εκλογικό μέγεθος της Ακροδεξιάς στον κεντρικό δήμο της πρωτεύουσας, δεν ήταν καλή ιδέα να ρισκάρει κανείς μια νεοδημοκρατική ανταρσία απέναντι στην κεντρώας απεύθυνσης επίσημη υποψηφιότητα.
Για τα στελέχη της Ν.Δ. που σκοπεύουν να πολιτευθούν στον βόρειο τομέα της πρώην Β΄ Αθηνών, τυχόν τακτοποίηση του Πατούλη στο ψηφοδέλτιο εκεί θα ήταν ακόμη χειρότερη ιδέα. Η αρχική αλλεργία στην κατάτμηση της μεγάλης περιφέρειας οφειλόταν, ώς ένα βαθμό, και στο ενδεχόμενο να αποκτήσουν ξαφνικά μεγάλη εκλογική μοίρα παράγοντες με τοπική εμβέλεια – όπως ο άρχων του Αμαρουσίου. Ταυτόχρονα, λένε, δεν υπήρχε προθυμία από άλλα πρωτοκλασάτα στελέχη για τη διεκδίκηση της πολιτικά εύφλεκτης Περιφέρειας.
Αυτοί οι εσωκομματικοί υπολογισμοί –θεμιτοί, κυνικοί ή απλώς λάθος– αφορούν μόνο το ίδιο το κόμμα και, πάντως, δεν μετριάζουν τη συμβολική επιρροή της υποψηφιότητας Πατούλη: Τη νομιμοποίηση του «γιατί εκείνος κι όχι εγώ;». Θα μπορούσε κανείς να αντιτείνει ότι δεν επιτρέπεται να είναι ταυτόχρονα υποψήφιοι μέλη της ίδιας οικογένειας. Ομως, έχει αποδειχτεί ότι είναι ακόμη πολύ νωρίς για να ισχύσει τέτοια ποσόστωση στη Νέα Δημοκρατία.
Η συζήτηση για τις εκλογικές ορέξεις του ζεύγους Πατούλη μοιάζει υπερβολική. Μοιάζει να υπερτιμά την πραγματική αξία μιας σαπουνόπερας και, ταυτόχρονα, να υποτιμά την προσπάθεια της Ν.Δ. να ανανεώσει την εκπροσώπησή της στη Βουλή και στην Αυτοδιοίκηση. Είναι όμως μια ροκοκό υπερβολή, που η Ν.Δ. διάλεξε για τον εαυτό της. Οι Πατούληδες μπορούν σήμερα να είναι πρόβλημα για το κόμμα, επειδή το κόμμα τούς έδωσε πολιτική υπόσταση. Οποιος μπλέκεται με τα μπροκάρ, τον τρώνε οι χρυσόμυγες.
