«Σε κάθε περίπτωση, στις 26 Μαΐου, έχουμε εκλογές» ήταν το μήνυμα Μητσοτάκη στα πολλά νέα στελέχη του κόμματός του. Προφανώς δεν γνωρίζει κάτι από την πλευρά του πάντοτε απρόβλεπτου Τσίπρα σε ό,τι αφορά την προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών. Η λογική λέγει, όμως, ότι η Νέα Δημοκρατία δεν θα αφήσει τη μεγάλη ευκαιρία μιας πραγματικής ψηφοφορίας να περάσει χωρίς να επιβεβαιώσει τη σταθερή πρωτοπορία της σε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης. Εξάλλου, όσο μεγαλύτερη θα είναι η ήττα του αντιπάλου της τον Μάιο τόσο ευκολότερα θα τον κερδίσει και στις βουλευτικές.
Από την άλλη, ο πρωθυπουργός έχει στα χέρια του μέτρηση, που τον ικανοποιεί επειδή περιέχει δύο καλά μηνύματα για τον ίδιο. Η κοινή γνώμη βλέπει ότι χειρίστηκε την υπόθεση των Σκοπίων με «αποφασιστικότητα» και ότι παραμένει «ζεστός» πολιτικός. Σε αυτό το ηγετικό προφίλ ο Τσίπρας θέλει να επενδύσει περισσότερο επισκεπτόμενος τον Ερντογάν και μοιράζοντας χρήματα που δεν υπάρχουν. Σχολιαστές παρατηρούν ότι η «όρεξη» του πρωθυπουργού για την εύκολη διασημότητα, δικαιολογεί την ιδέα κύκλων που αναζητούν σημαντική ευρωδιεθνή θέση, που θα προσφερθεί στον κ. Τσίπρα, όταν θα βρεθεί στην αντιπολίτευση. Μια καθόλου κακή ιδέα, αν βεβαίως απασχοληθεί δημιουργικά ο σημερινός πρωθυπουργός, ώστε να αφήσει το πεδίο των κρίσιμων εσωτερικών ζητημάτων ελεύθερο στον «μεθοδικό και ψύχραιμο Μητσοτάκη», αφού πρέπει να επιδιορθώσει τη σακαράκα της ελληνικής οικονομίας και να βάλει γρήγορα μπροστά τις δομικές αλλαγές στο κράτος.
Σε πολύ λίγο καιρό, το βαρύ κλίμα που δημιούργησε η απόρριψη από τον Μητσοτάκη των έντονων πιέσεων που του άσκησε η κ. Μέρκελ (όχι όμως και ο πρόεδρος Μακρόν) θα ξεχαστεί. Ο κοινός αγώνας των Κεντροδεξιών εναντίον του ευρωλαϊκισμού θα κυριαρχήσει. Εξάλλου, όπως έγραψε το Politico, ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει στην ευρωομάδα των Αριστερών, καθώς οι Σοσιαλδημοκράτες δεν φαίνονται έτοιμοι να τον προσκαλέσουν πριν από την αναμέτρηση της 26ης Μαΐου.
Εξάλλου, για τη χώρα και τους ανθρώπους της που συνεχίζουν να ελπίζουν σε καλύτερες μέρες, το ενδιαφέρον βρίσκεται στις μεγάλες και ρηξικέλευθες οικονομικές αποφάσεις που πρέπει να λάβει και να εφαρμόσει η νέα κυβέρνηση. Η χώρα έχει παγιδευθεί σε μια άκρως συντηρητική οικονομική πολιτική, που περιορίζεται σε δύο ομόκεντρους στόχους: πλεόνασμα 3,5% για να πληρώνονται οι τόκοι των «ξένων» και φορολογικό βάρος που ξεπερνά τα 80 δισ. για να πληρώνεται ο κρατικός τομέας. Πέραν τούτου, ουδέν. Αντιθέτως, ο Μητσοτάκης πρέπει να στηρίξει την πολιτική του στην αύξηση των εισοδημάτων από εργασία και επιχειρηματικά κέρδη. Θα χρειαστεί να μειώσει δραστικά τις υποχρεωτικές κρατήσεις για ασφάλιση (υγείας και γήρατος), τη φορολόγηση μερισμάτων και τις ασφαλιστικές εισφορές επαγγελματιών και μικρών επιχειρήσεων. Χρειάζεται ένα θετικό σοκ, το οποίο θα ευνοήσει ταυτοχρόνως τη ζήτηση, την αποταμίευση και την έλευση ξένων επενδυτικών κεφαλαίων.
Ολα τα άλλα, έπονται. Η συνέχιση της φορο-λιτότητας που συμφώνησε ο Τσίπρας με τον Μοσκοβισί, αυτό το ιδιότυπο τέταρτο μνημόνιο, που ζήτησε και πήρε το Βερολίνο για να συγκρατήσει τις διαρροές της γερμανικής δεξιάς προς το ανθελληνικό λαϊκιστικό εθνικιστικό AfD έχει γίνει η ταφόπλακα για την ελληνική οικονομία. Καθήκον των ψηφοφόρων είναι να την ξωπετάξουν. Στις 26 Μαΐου θα έχουν την πρώτη και καθοριστική ευκαιρία να το κάνουν.
