Σύμφωνα με τη Wikipedia, ο Αλέκος Σακελλάριος (13 Νοεμβρίου 1913 – 28 Αυγούστου 1991) ήταν Ελληνας θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης. Εξαιρετικά δημοφιλής και παραγωγικός, υπήρξε από τους σημαντικότερους ανανεωτές της μεταπολεμικής νεοελληνικής κωμωδίας και από τους σημαντικότερους στιχουργούς του ελαφρού ελληνικού τραγουδιού. Κάποια στιγμή πήρε και έδωσε μια συνέντευξη στον… εαυτό του. Τη βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και επίκαιρη, παρά το γεγονός ότι ο Αλέκος Σακελλάριος έζησε σε άλλες εποχές. Σας την παραθέτω:
– «Ας αρχίσουμε, εαυτέ μου, τη συνέντευξή μας. Αγαπημένο σου χόμπι;
Ν’ αλλάζω επαγγέλματα.
– Αν ο Θεός ήταν Ελληνας, τι θα έκανε;
Θα κατέστρεφε τον κόσμο για να εισπράξει την ασφάλεια.
– Ποια είναι τα τρία κακά του Νεοέλληνα;
Είναι τέσσερα, γιατί δεν τα παραδέχεται κιόλας.
– Δηλαδή;
Μεσασόλα, αρπακόλλα, κοκακόλα!
– Ελληνικός λαός;
Είμαστε ένας λαός παράξενος και μαζοχιστής. Προπάντων μαζοχιστής. Πάντα έχουμε ένα εναλλακτικό πρόβλημα για κάθε λύση!
– Μίλησέ μου για τη διαφθορά…
Οι Ελληνες χωρίζονται σε αμετανόητους άτιμους και σε μετανιωμένους τίμιους!
– Ποια είναι η κληρονομιά των Ελλήνων;
Από τους σπουδαίους προγόνους μας κληρονομήσαμε δύο ένδοξους βράχους: Την Ακρόπολη και τον Καιάδα. Και σταθήκαμε ανάξιοι όχι μόνον στο ύψος του πρώτου, αλλά και στο βάθος του δεύτερου.
– Τι έχεις να πεις για την καταστροφή του περιβάλλοντος;
Το μέγα ελληνικό θαύμα! Εχουμε κάψει σε δέκα χρόνια ό,τι οι άλλοι σε εκατό!
– Δηλαδή;
Στην Ευρώπη, αντιστοιχούν τρία δέντρα σε κάθε κάτοικο. Στην Ελλάδα, αντιστοιχούν τρεις εμπρηστές σε κάθε δέντρο.
– Αθήνα – νέφος: Ποια η γνώμη σας για το πρόβλημα;
Οταν αποφασίσαμε να εξαργυρώσουμε όλη τη βλακεία μας σε διοξείδιο του θείου, δεν περιμέναμε ότι θα ήταν τόσο πολλή. Και ντουμανιάσαμε!
– Τι απρόσμενο περιμένεις;
Μια καλύτερη Ελλάδα.
– Αξιοκρατία;
Αξιοκρατία ονομάζουμε τα προσόντα που απαιτούνται για να υπερπηδήσουμε έναν καλύτερό μας. Aναξιοκρατία λέμε την ατυχία μας να μη γίνουμε κι εμείς κάτι που δεν αξίζουμε, όπως θαυμάσια τα καταφέρνουν τόσοι άλλοι.
– Το μέλλον της Ελλάδας;
Αν ποτέ πει να ξεβρομίσει αυτός ο τόπος, πολύ φοβάμαι ότι θα μείνει μόνον ο τόπος!
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πως οι παραπάνω διαπιστώσεις του μακαρίτη Σακελλάριου, ισχύουν και σήμερα. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που γράφτηκαν αυτές οι σκέψεις. Αυτό λοιπόν είναι το πρόβλημα της χώρας. Διαχρονικά έχουμε κυριολεκτικά καταστρέψει τον τόπο, ώστε για να ξεβρωμίσει αυτός ο τόπος απαιτείται να εξαφανιστούν οι κάτοικοί του. Υπάρχει χειρότερη διαπίστωση, τόσο ξεκάθαρα διατυπωμένη; Το κρίσιμο ερώτημα είναι το πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Ισως μια αναλυτικότερη προσέγγιση στη συνέντευξη, μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα την κατάσταση.
– Αν ο Θεός ήταν Ελληνας…
Μια πραγματικά μοναδική απάντηση. Με μια πρόταση περιέγραψε με απόλυτη ακρίβεια τον χαρακτήρα του Ελληνα. Για το προσωπικό του συμφέρον είναι έτοιμος να καταστρέψει τα πάντα. Ετσι κατέστρεψε την όμορφη χώρα μας. Παντού ξεφυτρώνουν αυθαίρετες κατασκευές. Μέσα στα δάση, πάνω στα ρέματα και πάνω στις παραλίες. Αυτά δεν ανεγέρθηκαν από τους Γερμανούς και άλλους κακούς ξένους που επιβουλεύονται την πατρίδα μας, αλλά από εμάς τους ιδίους με την ανοχή της εκάστοτε κυβέρνησης. Οι θάλασσές μας είναι γεμάτες μπάζα γιατί έτσι βολεύει μερικούς. Ακόμα και στα όμορφα δάση μας (όσα δηλαδή γλίτωσαν από τη φωτιά) υπάρχουν σωροί από σκουπίδια. Στον υπέροχο Παρνασσό έχω δει πεταμένα στρώματα και έπιπλα. Ούτε αυτά τα πέταξαν τουρίστες, αλλά συμπολίτες μας που βρήκαν το δάσος κοντινό και βολικό. Ανέβηκα στο θέατρο του Λυκαβηττού. Παρά το γεγονός ότι ανά 50 περίπου μέτρα υπάρχουν μπλε κάδοι (μέτρησα 8) για ανακύκλωση, και πολλοί άλλοι μικρότεροι για σκουπίδια, δυστυχώς τα περισσότερα μπουκάλια, πλαστικά κύπελλα και συσκευασίες βρίσκονται έξω από τους κάδους. Ούτε αυτά τα έκαναν ξένοι, αλλά νεολαίοι Ελληνες, που θα έπρεπε να είναι η ελπίδα μας. Θα μπορούσα να γράψω πολλά, αλλά νομίζω ότι ο καθένας μας γνωρίζει παρόμοιες περιπτώσεις, όπου εμείς οι ίδιοι καταστρέφουμε την πατρίδα μας για μικροσυμφέροντα, ενίοτε δε και χωρίς κανένα όφελος.
– Τα τρία κακά του Ελληνα… Το τέταρτο είναι το πιο σημαντικό. Δεν παραδεχόμαστε ποτέ ότι έχουμε λάθος. Και αυτό είναι καταστροφικό, γιατί η παραδοχή είναι η αναγκαία συνθήκη για να διορθωθεί ένα λάθος. Πάρτε τη χρεοκοπία. Σχεδόν οι μισοί Ελληνες πιστεύουν ότι μπήκαμε στα Μνημόνια γιατί οι ξένοι ήθελαν να μας καταστρέψουν και όχι γιατί εμείς ξοδεύαμε περισσότερα από όσα δημιουργούσαμε. Αλλά και τα άλλα τρία κακά είναι εξίσου καταστροφικά. Μεσασόλα: Δεν χρειάζεται σχολιασμό. Ολοι είμαστε μέσα σε όλα. Μια φορά συζητούσα με τον φίλο μου Μιχάλη Μπλέτσα (διευθυντή του ΜΙΤ Media Lab) για κβαντικούς υπολογιστές και μια κυρία που ήταν στην παρέα, μας κούφανε όλους γιατί είχε άποψη για το θέμα. Φυσικά, ήταν άσχετη η κυρία. Αρπακόλλα: Η γνωστή επιπολαιότητα και προχειρότητα που μας χαρακτηρίζει. Κοκακόλα: Αντιπροσωπεύει το lifestyle που επιδιώκει ο Ελληνας. Μην ξεχνάτε ότι ένας γνωστός εκδότης και παρουσιαστής ισχυρίστηκε ότι «ξεβλάχεψε» τους Ελληνες!
– Ελληνικός λαός. Πράγματι, πάντα έχουμε ένα πρόβλημα για κάθε λύση. Πολλές φορές μάλιστα μπορεί και να διαθέτουμε πολλά προβλήματα για κάθε λύση. Πάρτε τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Σε όλο τον κόσμο έχουν αναγνωρίσει ότι σιγά σιγά πρέπει να εγκαταλείψουμε την ενέργεια που προέρχεται από τα ορυκτά και να στραφούμε στην αιολική και ηλιακή ενέργεια. Η φύση μάς χάρισε αφθονία και στις δύο πηγές. Ελα όμως που για την αιολική ενέργεια σχεδόν πάντα υπάρχουν αντιδράσεις γιατί οι ανεμογεννήτριες εμποδίζουν καλόγριες στην προσευχή τους ή διώχνουν τα πουλάκια από τα βουνά. Από την άλλη μεριά τα ηλιακά πάνελ καταστρέφουν τον ζωικό κόσμο (σκουλήκια) που ζουν στο έδαφος! Μη σας φαίνονται παράλογα όλα αυτά. Συμβαίνουν στον τόπο μας. Εδώ ανακηρύξαμε όλο τον Πειραιά αρχαιολογικό χώρο για να μην επεκταθεί η Cosco, στο δε Ελληνικό ανακαλύψαμε ζούγκλα και αρχαία για να σταματήσουμε τη μεγαλύτερη επένδυση. Πρόσφατα μάλιστα ανακηρύξαμε και τα παλαιά αεροπλάνα διατηρητέα μνημεία! Παγκόσμια πρωτοτυπία.
– Η διαφθορά. Οι Ελληνες χωρίζονται σε αμετανόητους άτιμους και σε μετανιωμένους τίμιους! Ο σχολιασμός είναι εντελώς περιττός.
– Κληρονομιά των Ελλήνων. Είμαστε πραγματικά περήφανοι για τους προγόνους μας. Δυστυχώς όμως επαναπαυθήκαμε στις δάφνες τους και δεν κάνουμε απολύτως τίποτα για να τους τιμήσουμε. Αντίθετα, με τις πρόσφατες ενέργειές μας έχουμε δημιουργήσει αρνητικό κλίμα στο εξωτερικό. Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
– Καταστροφή του περιβάλλοντος. Μάλλον έχουμε εξαντλήσει το θέμα στην αρχή, αλλά είναι ευρηματική η παρατήρηση ότι «για κάθε δέντρο αντιστοιχούν τρεις εμπρηστές»!
– Αθήνα – Νέφος. Ρεαλιστική η επισήμανση του μακαρίτη. Με παμπάλαια πετρελαιοκίνητα ταξί που έχουν διανύσει εκατοντάδες αν όχι εκατομμύρια χιλιόμετρα και ασυντήρητα λεωφορεία η Αθήνα (και όχι μόνον) έχει ντουμανιάσει, εις βάρος των κατοίκων της.
– Τι απρόσμενο περιμένεις; Μια καλύτερη Ελλάδα! Πράγματι, είναι απορίας άξιον πως μπορεί να γίνει καλύτερη η Ελλάδα. Εδώ και πολλά χρόνια, ιδιαίτερα μετά τη μεταπολίτευση, η Ελλάδα άρχισε σιγά σιγά να διαβρώνεται εκ των έσω. Το ρουσφέτι και η αναξιοκρατία επικράτησαν παντού. Η νεολαία γαλουχήθηκε στην εύκολη ζωή και στις εύκολες σπουδές που κάθε χρόνο γίνονται ευκολότερες. Η λαμογιά έγινε μαγκιά. Η ατιμωρησία έγινε καθεστώς. Η δικαιοσύνη πάει τόσο αργά, ώστε όταν πλέον κλείνει μια υπόθεση έχουν αλλάξει πλήρως οι συνθήκες.
– Αξιοκρατία. Την έλλειψή της την αντιμετωπίζουμε καθημερινά όταν συναλλασσόμαστε με το Δημόσιο. Ισως το πλέον δραματικό και θλιβερό παράδειγμα αναξιοκρατίας είναι η φωτιά στο Μάτι της 23ης Ιουλίου 2018. Είδαμε την ανικανότητα των επικεφαλής, την αγένεια των τηλεφωνητών και την παντελή έλλειψη συντονισμού σε μια τόσο κρίσιμη περίπτωση. Ακόμα και οι κακοστημένες κυβερνητικές παραστάσεις της 23ης και 25ης Ιουλίου έδειξαν ανάγλυφα την ανικανότητα των ιθυνόντων. Οταν τις θέσεις ευθύνης καταλαμβάνουν άνθρωποι με μοναδικό κριτήριο την κομματική προέλευσή τους, ανεξάρτητα από τις ικανότητές τους, τότε η αναξιοκρατία βασιλεύει με όλες τις τραγικές συνέπειές της.
Καλό Καλοκαίρι. Ραντεβού τον Σεπτέμβριο!
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.
