Προχθές τα παλικάρια του «Ρουβίκωνα» εισέβαλαν σε ιατρείο γυναικολόγου, την οποία κατηγόρησαν ότι αρνήθηκε να κάνει άμβλωση σε ασθενή της. Στην εισαγγελική τους αγόρευση επισήμαναν πως η ιατρός προσπάθησε με «ανακριτικές» ερωτήσεις να μεταπείσει τη γυναίκα προβάλλοντας διάφορα, κατά την έγκυρη άποψη των παλικαριών, αντιεπιστημονικά επιχειρήματα, τα οποία επικαλούμενη την ιδιότητά της εμφάνισε ως επιστημονικά. Ναι, η ιατρική είναι επιστήμη, και ως επιστήμη είναι μια μορφή εξουσίας επειδή επικαλείται μιαν αλήθεια η οποία κατά τη μετανεωτερική ιδεολογία δεν μπορεί παρά να είναι διαπραγματεύσιμη. Δεν γνωρίζω τη γυναικολόγο, η οποία προφανώς θεωρούσε ότι ήταν υποχρέωσή της –επιστημονική και ηθική– να εξαντλήσει τις δυνατότητές της για να αποφύγει τη διακοπή της κύησης. Δεν ξέρω επίσης πώς το επεισόδιο υπέπεσε στην αντίληψη των τοποτηρητών της νομιμότητας Ρουβικώνων. Αφού η άμβλωση είναι νόμιμη, όποιος προσπαθεί να την αποτρέψει, έργω ή λόγω, παρανομεί. Παρανομεί η γυναικολόγος που προσπάθησε να μεταπείσει την ασθενή της, όπως παρανομούν και όσοι ανήρτησαν την περιώνυμη αφίσα στο μετρό, η οποία αποκαθηλώθηκε με υπουργική παρέμβαση που έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από την προοδευτική κοινότητα.
Η άμβλωση είναι νόμιμη στη χώρα μας. Ευτυχώς, και τονίζω το ευτυχώς. Αν μου ζητούσαν να ψηφίσω θα ψήφιζα υπέρ της νομιμοποίησής της. Είναι δικαίωμα της γυναίκας να διακόψει την κύηση κατά την κρίση της. Η θρησκεία μας τη θεωρεί έγκλημα. Και θα ήταν παράλογο εάν δεν τη θεωρούσε έγκλημα, από τη στιγμή που πιστεύει ότι η ζωή είναι δώρο του Θεού και αρχίζει με τη σύλληψη. Η Εκκλησία, τοποτηρητής της θρησκευτικής πίστης, δικαιούται να διατυπώνει τη δική της αλήθεια, και μέχρι νεωτέρας δεν είναι παράνομη. Οπως δεν μπορεί να θεωρηθεί παράνομος και ο γιατρός που βάσει των επιστημονικών και ηθικών του πεποιθήσεων προσπαθεί να αποτρέψει την ασθενή από μιαν επέμβαση η οποία επηρεάζει τη ζωή με διαφορετικό τρόπο από τη σκωληκοειδίτιδα ή την εξαγωγή απαισίου φρονιμίτη.
Με αφορμή την αφίσα στο μετρό ακούστηκαν διάφορα. Ολα όμως συνέκλιναν στην άποψη ότι η καταδίκη της άμβλωσης είναι μεσαιωνικό κατάλοιπο στην κατά τα λοιπά άκρως διαφωτισμένη κοινωνία μας. Κοινώς, ότι το δικαίωμα στην άμβλωση είναι πολιτισμική υποχρέωση. Οντως το ζήτημα δεν είναι πολιτικό. Είναι πολιτισμικό. Ο νέος Μεσαίωνας, επειδή αγνοεί τον Αριστοτέλη που μελετούσε ο παλιός, αντιμετωπίζει τα δικαιώματα όχι ως κατακτήσεις, αλλά ως κανόνες ορθής συμπεριφοράς. Είναι η πολιτική ορθότητα η οποία στην ευτράπελη εκδοχή της οδηγεί στη βίαιη εισβολή του «Ρουβίκωνα» στο ιατρείο της γυναικολόγου. Η άμβλωση είναι νόμιμη. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι η αθωότερη των επεμβάσεων όπως θέλουν να μας την παρουσιάσουν. Και αυτό το ξέρουν καλύτερα οι γυναίκες που την έχουν υποστεί.
