Μετά τη νίκη του Μπέρνι Σάντερς στις προκριματικές εκλογές του Δημοκρατικού Κόμματος στην πολιτεία της Νεβάδας, και μάλιστα με ποσοστό υπερδιπλάσιο από τον δεύτερο υποψήφιο, οι Αμερικανοί βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα ολοένα και πιο πιθανό ενδεχόμενο: ότι η εκλογική δυναμική του Μπέρνι Σάντερς είναι τόσο μεγάλη που θα του δώσει το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών, και μάλιστα σύντομα.
Η μέχρι τώρα επιτυχία του στις προκριματικές εκλογές έχει αντιστρέψει υπέρ του το επιχείρημα των μετριοπαθών Δημοκρατικών, ότι δηλαδή δεν μπορεί να νικήσει τον Ντόναλντ Τραμπ. Οπως ο ίδιος δηλώνει πλέον σε συνεντεύξεις, «αν δείτε τη δημοσκόπηση της Κυριακής, νομίζω στο CBS, κερδίζω τον Τραμπ στο Μίσιγκαν, κερδίζω τον Τραμπ στην Πενσιλβάνια, κερδίζω τον Τραμπ στο Ουισκόνσιν… νομίζω ότι είμαστε ισόπαλοι στη Φλόριντα». Ο ίδιος υπόσχεται ότι θα φέρει εκατομμύρια νέους ψηφοφόρους στις κάλπες. Αυτό που είναι σαφές είναι ότι έχει καταφέρει να διευρύνει την υποστήριξή του εντός του Δημοκρατικού Κόμματος.
Την ίδια ώρα, η είσοδος του Μάικ Μπλούμπεργκ στο προσκήνιο δεν έχει ακόμη δοκιμασθεί στις κάλπες, αλλά μετά την απογοητευτική του πρώτη παρουσία στο debate της Νεβάδας, τα ερωτήματα για την εκλεξιμότητά του έχουν αυξηθεί. Οσο για τον Τζο Μπάιντεν, την ερχόμενη Τρίτη θα αντιμετωπίσει ίσως το κρισιμότερο τεστ της υποψηφιότητάς του, στις εκλογές της Νότιας Καρολίνας. Είναι μία πολιτεία στην οποία έχει επενδύσει τις ελπίδες του, καθώς εκεί βρίσκεται μία παραδοσιακή εκλογική βάση για τον ίδιο: η αφροαμερικανική κοινότητα. Αν δεν καταφέρει να την κρατήσει και να αναδειχθεί πρώτος εκεί, θα χρειαστεί να σκεφτεί σοβαρά την υποψηφιότητά του.
Εν αναμονή λοιπόν του σημερινού debate στη Νότια Καρολίνα, οι προεκλογικοί αναλυτές συμβούλευαν τους υποψηφίους να εστιάσουν τα βέλη τους στον Μπέρνι Σάντερς, καθώς το παράθυρο ευκαιρίας που έχουν να τον αντιμετωπίσουν είναι μικρότερο από όσο θεωρούσαν αρχικά. Αν η δυναμική του Σάντερς συνεχιστεί, το ερώτημα πράγματι θα μετατραπεί στο αν μπορεί να νικήσει τον Ντόναλντ Τραμπ. Και σε αυτό οι Δημοκρατικοί είναι διχασμένοι.
Οι υποστηρικτές του Σάντερς θεωρούν ότι μόνο εκείνος έχει το απαιτούμενο ρεύμα, καθώς εμπνέει σιγουριά για τις απόψεις του και εκφράζει τον θυμό που πολλοί Αμερικανοί αισθάνονται για τον τωρινό πρόεδρο των ΗΠΑ αλλά και το σύστημα που εκφράζει. Υπό μία έννοια, είναι η λαϊκιστική απάντηση των προοδευτικών στον συντηρητικό λαϊκισμό του προέδρου Τραμπ. Αντίθετα, οι πιο «συστημικοί» Δημοκρατικοί θεωρούν ότι ακόμη και αν κερδίσει το χρίσμα των Δημοκρατικών, δεν θα καταφέρει να εκλεγεί «διότι η χώρα δεν είναι έτοιμη για έναν Σοσιαλιστή πρόεδρο».
Κάποιοι Δημοκρατικοί μάλιστα αντιτίθενται τόσο στην υποψηφιότητα Σάντερς που προτιμούν τέσσερα ακόμη χρόνια προεδρίας Τραμπ από ένα τέτοιο ενδεχόμενο, με τη λογική ότι τουλάχιστον οι πολιτικές του είναι γνωστές. Παράδειγμα ο αρθρογράφος των New York Times Μπρετ Στίβενς, που θεωρεί ότι «μία προεδρία Σάντερς θα μόλυνε το Δημοκρατικό Κόμμα με τη δική του μορφή ιδεολογικού εξτρεμισμού, από την οποία θα χρειάζονταν πολλά χρόνια για να ανακάμψουν, κάτι που για το αμερικανικό πολιτικό σύστημα θα σήμαινε ότι και τα δύο κόμματα έχουν τρελαθεί, αντί για μόνο το ένα».
Ηδη συζητείται πάντως το πώς θα κυβερνήσει ο Μπέρνι Σάντερς, αν του δοθεί η δυνατότητα. Το Politico χθες ανέλυε αν η ατζέντα του έχει πιθανότητες να υλοποιηθεί, καθώς θα χρειάζεται την υποστήριξη του Κογκρέσου. Οπως εκτιμά η αμερικανική πολιτική εφημερίδα, αντιμέτωπος με ένα πιο μετριοπαθές νομοθετικό σώμα, ακόμη και αν περάσει πλήρως στους Δημοκρατικούς, πιθανώς να αναγκασθεί να καταφύγει σε εκτελεστικές εντολές, καθιστώντας ακόμη πιο απρόβλεπτη την προεδρία του.
Είναι ενδεικτικό ότι στην Ουάσιγκτον, την ώρα που οι ψηφοφόροι εστιάζουν στους υποψήφιους για την προεδρία, οι μεγαλύτεροι χρηματοδότες και λομπίστες δίνουν ήδη μάχη για την κατεύθυνση του Κογκρέσου: Το πώς η Γερουσία θα γίνει Δημοκρατική, και αντίστοιχα πως οι Ρεπουμπλικανοί θα καταφέρουν να πάρουν πίσω τη Βουλή των Αντιπροσώπων. Αν επανεκλεγεί ο Ντόναλντ Τραμπ, το δεύτερο ενδεχόμενο πρέπει να θεωρείται αρκετά πιθανό.