Τα υπουργεία δεν μεριμνούν για την προβολή των εις βάρος τους αντιδράσεων. Συνήθως. Γιατί υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Υπάρχει τουλάχιστον μία. Το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου μοίρασε χθες στιγμιότυπα από «διαμαρτυρίες μεταναστών λόγω επίδοσης τελεσίδικων απορριπτικών αποφάσεων» – σύμφωνα με την επίσημη περιγραφή του υπουργείου.
Σε απλά ελληνικά, οι άνθρωποι αυτοί δεν πήραν άσυλο. Το ερώτημα είναι γιατί το υπουργείο κρίνει σκόπιμο να διαφημίσει –και να πανηγυρίσει– τη δυσαρέσκειά τους. Πρόκειται, βέβαια, για αφελές ερώτημα. Το μήνυμα είναι απλό: Εμείς δεν τους κρατάμε. Εμείς τους διώχνουμε.
Είναι ένα μήνυμα σκλήρυνσης που σε καθεμία από τις καθημερινές εμφανίσεις του προσπαθεί να διατυμπανίσει ο Νότης Μηταράκης. Εμείς θα πετάξουμε τις μη κυβερνητικές οργανώσεις. Θα «ξαναπάρουμε», όπως είπε στους διοικητές που διόρισε, «τον έλεγχο». Θα αποβάλουμε από τις δομές 50.000 (ολογράφως: πενήντα χιλιάδες) μέχρι το τέλος του χρόνου, είτε χορηγώντας τους άσυλο είτε απελαύνοντάς τους.
Ο υπουργός επιχειρεί, με άλλα λόγια, να επιστρατεύσει όλα τα παλιά στερεότυπα του προσφυγικού – ότι οι κακές ΜΚΟ και οι δικαιωματιστές είχαν ξεφράξει το αμπέλι και ότι ο ίδιος το περιτοιχίζει, διορίζοντας πολιτευτές της Ν.Δ. και νομοθετώντας τη διοχέτευση μυστικών κονδυλίων στο υπουργείο του.
Αυτή η ρητορική μπορεί και να πιάσει. Μπορεί και να επαναλανσάρει τον ίδιο τον Μηταράκη στο δεξιό κοινό ως αμείλικτο διώκτη. Αλλά, για να πιάσει, πρέπει όντως να επιτευχθεί ο μαξιμαλιστικός στόχος της αποσυμφόρησης από 50.000 διαμένοντες σε δομές. Πρέπει, όσοι πάρουν άσυλο, να μην κατευθυνθούν χύμα από το σύστημα υποδοχής στις πόλεις. Πρέπει πολύ γρήγορα να τελεσφορήσουν οι νέες διαπραγματεύσεις του υπουργού με τους τοπικούς παράγοντες – στην Αττική αυτή τη φορά. Πρέπει να αποδειχθούν οι μέθοδοι αποτροπής στα θαλάσσια σύνορα εξίσου δραστικές και μετά τον κορωνοϊό.
Είναι πολλά τα «αν». Και ο ίδιος ο υπουργός τα φουσκώνει με φρόνημα. Ανεβάζει μόνος του πολύ ψηλά τον πήχυ για τον ίδιο και την κυβέρνηση που, ακόμη και αν καταφέρει να διατηρήσει στεγανά τα σύνορα, κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπη με εσωτερικές ροές, από τα περιφραγμένα κέντρα φιλοξενίας προς τα κέντρα των πόλεων.
Μετά την επιτυχία του Εβρου, φαίνεται να έχει πέσει ένα πέπλο εφησυχασμού στο προσφυγικό. Ενα πέπλο κάτω από το οποίο περνούν σχετικώς απαρατήρητες ακόμη και οι καταγγελίες διεθνών οργανισμών ότι για μία κατασκήνωση υποδοχής στη Μαλακάσα έγινε υπερδεκαπλάσια δαπάνη από ό,τι για αντίστοιχο έργο στη Βόρεια Ελλάδα.
Με την κατάσταση στα νησιά να παραμένει τελματωμένη, αν το πρόβλημα υποτροπιάσει το καλοκαίρι, η κυβέρνηση δεν θα μπορεί πια να κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα μπορεί να πουλήσει άλλη Τασία. Θα έχει μόνο τον αντίλαλο από τους θουρίους του Νότη.
