Ισχύει στο ντιζάιν· ισχύει καμιά φορά και στην πολιτική επικοινωνία: Less is more. Οσο πιο λίγα λες, τόσο λιγότερο κινδυνεύεις να παρεξηγηθείς. Ο συνεργάτης που έγραψε την επετειακή δήλωση του Τσίπρα για τον Δεκαπενταύγουστο δεν έχει ενστερνιστεί τον κανόνα. Εμφάνισε, έτσι, τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κατεχόμενο από φολκλορικό οίστρο, να ζητεί τις πρεσβείες της Θεοτόκου σαν να ήταν τομεάρχισσα του ΣΥΡΙΖΑ: η Ελεούσα για την οικονομική κρίση· η Γιάτρισσα για την πανδημία· η Υπέρμαχος Στρατηγός για τους Τούρκους.
Τα μικρομεσαία στελέχη του κόμματος, που είδαν μέχρι και ολίσθηση της Αριστεράς σε έναν λαϊκισμό δεισιδαίμονος θαυματοκαπηλίας, έσπευσε να σωφρονίσει ο άλλοτε στρατηγικός σύμβουλος του Τσίπρα, Νίκος Καρανίκας. Για τον Καρανίκα, οι σύντροφοί του που δυσφόρησαν με την όψιμη επιφοίτηση του κόμματος είναι «θηλαστικά» και «αριστεριστές».
Η Αριστερά –προσπαθεί σπαστά να πει ο Καρανίκας– σεβόταν πάντα την Ορθοδοξία ως «διαφορετικότητα», όπως της δίδαξε ο πρωτοκαπετάνιος της διαφορετικότητας, ο Αρης Βελουχιώτης.
Θα μπορούσε να απολαύσει κανείς αυτό το διαδικτυακό φεστιβάλ αυτοτρολαρίσματος· θα μπορούσε να εκτιμήσει την αυθόρμητη κωμικότητά του, παρά τα δυσάρεστα γαβγίσματα με τα οποία ο Καρανίκας επιχειρεί να μαντρώσει τους αντιφρονούντες. Το ξεμάλλιασμα, όμως, για την αν-ορθοδοξία του ΣΥΡΙΖΑ είναι εκδήλωση της ταυτοτικής ανασφάλειας που ταλαιπωρεί το κόμμα και σε άλλα, βαρύτερα μέτωπα.
«Τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ;» μοιάζει να ρωτάει τον εαυτό του ο ΣΥΡΙΖΑ. Είμαστε κόμμα που προσκυνά τα οστά των ανταρτών ή τα λείψανα των αγίων; Είμαστε αυτοί που συνεχίζουν την πασιφιστική παράδοση της Αριστεράς χαιρετίζοντας τις διπλωματικές πρωτοβουλίες της χώρας – όπως έκαναν οι «53+» με την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία; Ή είμαστε το κόμμα του Κοτζιά, που καταγγέλλει τον συμβιβασμό περίπου ως μειοδοσία; Είμαστε με την υγειονομική αυστηρότητα του κράτους; Ή με τη ριψοκίνδυνη ελευθερία του ατόμου;
Δεν είναι όλα τα διλήμματα δογματικής περιωπής. Η αμφιταλάντευση εμφανίζεται και σε ζητήματα κοινής λογικής. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί, διά του προέδρου του, την κυβέρνηση ότι δεν αποτρέπει «την παραβίαση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων». Ζητεί μήπως να βυθίσουμε το «Ορούτς Ρέις», αλλά ντρέπεται να το πει; Ο ΣΥΡΙΖΑ, διά της μεταγραφής τού εκ του ΠΑΣΟΚ Πάρου, φωνάζει για την αύξηση των κρουσμάτων, φωνάζει και για τη ζημιά στην τοπική οικονομία. Τι θέλει; Πιο δραστικές απαγορεύσεις ή πιο ανοιχτή οικονομία;
Η απάντηση, βέβαια, είναι απλή. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει ό,τι φαίνεται πως δεν συμφέρει την κυβέρνηση σήμερα. Αύριο, βλέπουμε. Τα δημαγωγικά αντανακλαστικά του κατισχύουν των όποιων ιδεολογικών καταβολών του. Σήμερα τουρκοφάγοι, αύριο χορτοφάγοι. Σήμερα στην Τήνο, αύριο στον Γράμμο. Το πρωί με τον Τσιόδρα και το βράδυ με τα ξενυχτάδικα.
