Ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στη Βουλή δεν ήταν μόνον σαφής, ήταν και κατηγορηματικός απευθυνόμενος στον γραμματέα του ΚΚΕ κ. Δημήτρη Κουτσούμπα. Η κυβέρνηση δεν θα επιτρέψει να γίνει η καθιερωμένη πορεία για το Πολυτεχνείο.
Είναι προφανές πως με την ξεκάθαρη δήλωσή του ο πρωθυπουργός αναλαμβάνει και την πολιτική ευθύνη της εφαρμογής της. Με απλά λόγια δεν νοείται πλέον καμία κυβερνητική υπαναχώρηση, καμία ελαστικότητα στην υλοποίηση της πρωθυπουργικής απόφασης.
Η μπάλα πλέον πηγαίνει στο γήπεδο του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. Θα πειθαρχήσουν, αναλογιζόμενοι τις δύσκολες στιγμές που περνούν οι πολίτες; Ή θα επιμείνουν, επιζητώντας τη σύγκρουση;
Είναι λογικό ο πρωθυπουργός να υφίσταται μια σημαντική πίεση από τη βάση της Νέας Δημοκρατίας, καθώς η ματαίωση των παρελάσεων και των θρησκευτικών εκδηλώσεων, έχει δημιουργήσει ένα περιβάλλον, από το οποίο δεν μπορεί να εξαιρεθεί η Αριστερά.
Αλλά πέραν αυτού, υπάρχει και ο αυτονόητος λόγος πως, εν μέσω πανδημίας και απαγορεύσεων, δεν μπορεί να τίθεται σε κίνδυνο η υγεία εκατομμυρίων πολιτών επειδή οι αριστεροί θέλουν να κάνουν τη βόλτα τους μπροστά από την αμερικανική πρεσβεία.
Ο πρωθυπουργός έδωσε στους κ. Τσίπρα και Κουτσούμπα τη διέξοδο. Μια ολιγομελής αντιπροσωπεία των κομμάτων, τηρώντας όλες τις προφυλάξεις, να καταθέσει ένα στεφάνι στο Πολυτεχνείο, και μακάρι να είμαστε γεροί του χρόνου να επανέλθουμε στην κανονικότητα.
Δηλαδή, σουβλάκι και δακρυγόνα.
Μετά την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή (12 Νοεμβρίου), είναι προφανές πως διεξάγεται ένα παιχνίδι εξουσίας μεταξύ κυβέρνησης και Αριστεράς. Το στοίχημα για την κυβέρνηση, το οποίο ανυπερθέτως θα πρέπει να κερδίσει, είναι πως η συγκεκριμένη απόφαση θα εφαρμοσθεί προς κάθε κατεύθυνση, χωρίς καμιά έκπτωση. Και η Αριστερά θα πρέπει να αποδείξει ότι αυτή είναι το αφεντικό στους δρόμους. Σε αυτήν την προσπάθεια έχει μαζί της μια παράδοση σαράντα πέντε ετών.
Ισως, μια μέση λύση θα ήταν να κάνει το ΚΚΕ τις «γυμναστικές του επιδείξεις» στο κρατίδιο του Περισσού. Ούτως ή άλλως εκεί, επί δεκαετίες, υπάρχει το άβατο.
