Χθες ήταν η Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας Κατά των Γυναικών και είδαμε ωραία σποτ, ακόμη και από την αστυνομία. Διαβάσαμε ενδιαφέροντα άρθρα από γυναικείες οργανώσεις καθώς και ανακοινώσεις από όλα τα κόμματα. Ωστόσο η ενδοοικογενειακή βία –με βασικά θύματα γυναίκες– δεν είναι κάτι αφηρημένο. Λαμβάνει διαστάσεις επιδημίας, ειδικά κατά τη διάρκεια του lockdown. Οι αιτίες πολλές, και πρέπει να αντιμετωπιστούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η υπό συζήτηση αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου και η ενδεχόμενη θεσμοθέτηση της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, που πιθανόν να αυξήσει δικαστικές αντιδικίες και να οδηγήσει σε τοξικότερες, συνεπώς και βιαιότερες, σχέσεις μεταξύ των γονιών, με συνηθέστερα θύματα, πάλι, τις γυναίκες.
Εκ πρώτης όψεως το αίτημα των «αδικημένων» πατεράδων για αυτόματη από κοινού επιμέλεια ηχεί θεμιτό. Μόνο που δεν ζούμε σε μια ιδανική κοινωνία, όπου άνδρες και γυναίκες έχουν ίδιους μισθούς, μπορούν να αναλάβουν εξίσου το κόστος δικαστικών διενέξεων, έχοντας ίδιο χρόνο να διαθέσουν για το μεγάλωμα των παιδιών. Με τα σημερινά δεδομένα, σε περίπτωση που περάσει αυτή η αλλαγή, το αποτέλεσμα θα είναι το εξής: θα μειωθεί η διατροφή που καταβάλλουν οι πατεράδες, οι οποίοι με το ελαφρυντικό ότι δεν έχουν χρόνο ενίοτε «πασάρουν» τα παιδιά σε κάποιο τρίτο μέλος της οικογένειας· οι μητέρες, συνήθως με χαμηλότερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας, θα αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα· τα ζευγάρια που ούτως ή άλλως είναι στα μαχαίρια θα εργαλειοποιούν το παιδί για αμοιβαίους εκβιασμούς. Ετσι οι χαμένοι της υπόθεσης θα είναι οι μητέρες και τα παιδιά, των οποίων το συμφέρον υποτίθεται ότι πρέπει να προκρίνεται.
Στο σχετικό κείμενό τους οι γυναικείες οργανώσεις θεωρούν επαρκές το υπάρχον –«παιδοκεντρικό»– οικογενειακό δίκαιο του 1983, από τα προοδευτικότερα της Ε.Ε., όπως σημειώνουν. Το οποίο προβλέπει από κοινού επιμέλεια όταν υπάρχει συναίνεση μεταξύ του ζευγαριού. Ποια μαμά που έχει καλή σχέση με τον πρώην σύζυγο-σύντροφό της δεν θέλει να μοιράζεται τον χρόνο ανατροφής του παιδιού μαζί του;
Το παράδοξο είναι ότι οι αντιδράσεις στην πρόταση της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής που προβάλλονται στα ΜΜΕ προέρχονται κυρίως από τις –δραστήριες ομολογουμένως– ενώσεις των πατεράδων, οι οποίες υιοθετούνται άκριτα και από την πλειονότητα των δημοσιογράφων. Αντίθετα, οι επιφυλάξεις των γυναικείων οργανώσεων αποσιωπούνται πλήρως και δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη στις κυοφορούμενες αλλαγές, παρόλο που παραδοσιακά οι μητέρες είναι αυτές που σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος της ανατροφής των παιδιών. Οι Παγκόσμιες Ημέρες αναλώνονται πολλές φορές σε κενά, πληκτικά κείμενα, που ουδείς διαβάζει. Επί τη ευκαιρία της χθεσινής επετείου, ας διαβάσουν όλοι τις διαμαρτυρίες των φεμινιστριών. Αξίζει τον κόπο.
