Λάτρευε τον σύντροφό της και το σκυλάκι τους. Οι βόλτες μαζί τους ήταν οι «ανάσες» της. Ανυπομονούσε να έρθει το καλοκαίρι, για να απολαύσει τη θάλασσα στην αγαπημένη της παραλία, την Τορώνη Χαλκιδικής. Το περασμένο καλοκαίρι τη στερήθηκε. Δεν την ένοιαζε. «Κερδισμένη είναι η μέρα που παράγει αναμνήσεις», έγραψε σε ανάρτησή της στο Facebook, τον Ιούνιο. Και στο Νοσοκομείο Νάουσας, όπου εργαζόταν ως βοηθός ακτινολόγου, οι κερδισμένες μέρες ήταν πολλές. Γιατί η χαρά της προσφοράς σε όσους την είχαν ανάγκη ήταν μεγάλη. Εστω κι αν μερικές φορές θύμωνε με τους ανεύθυνους και τους αρνητές του ιού που έβλεπε γύρω της.
«Αν κατηγορείς την κυβέρνηση, δικαίωμά σου και καλά κάνεις, μην τους ξαναψηφίσεις. Κάνε το για τον εαυτό σου, όσο χρειαστεί, μπαίνε με μάσκα όπου πρέπει. Και όταν φύγει ο ιός, βγες από τη μάζα, ξεχώρισε, επαναστάτησε, γίνε λιώμα, κάνε πάρτι. Αλλά όχι τώρα. Σεβάσου εμάς που προσπαθούμε και για σένα!», ανέφερε σε άλλη ανάρτηση, στα τέλη Αυγούστου, όταν η πανδημία είχε ήδη αρχίσει να «βράζει» στη Βόρεια Ελλάδα.
Πριν από μερικές εβδομάδες, στις 6 Οκτωβρίου, προέτρεπε τις γυναίκες να κάνουν μαστογραφία, για την πρόληψη του καρκίνου του μαστού. «Η εμπειρία με την ασθένεια μας διδάσκει, όπως κάθε μεγάλη ή μικρή δυσκολία στη ζωή, την επίγνωση ότι η ζωή είναι σύντομη και αξίζει να τη ζούμε με όλη μας τη δύναμη. Αλλά και την ανάγκη να αποκτήσουμε μεγαλύτερη ενσυναίσθηση στα προβλήματα των άλλων», ανέφερε. Την έλεγαν Ευαγγελία Γαζέπη. Πέθανε από COVID-19. Ηταν 37 ετών.
Ο Μιχάλης Νικολαΐδης ήταν πολύ κοντός και στα όρια του νανισμού. Παρά το μπούλινγκ που από παιδί είχε υποστεί λόγω του σωματότυπού του, δεν το έβαζε κάτω. Σπούδασε στη Νοσηλευτική και δούλεψε στο Νοσοκομείο Καβάλας. Aκούραστος και πάντα χαμογελαστός, κουβαλούσε ένα σκαμνάκι μαζί του· για να φτάνει τους ορούς ή να δίνει τα εργαλεία στους χειρουργούς όποτε έμπαινε στα χειρουργεία. Γι’ αυτό οι φίλοι του τον αποκαλούσαν «γίγαντα». Αργότερα μετατέθηκε στο Διοικητικό, μέχρι και προϊστάμενος έγινε.
Παράλληλα, είχε έντονη κοινωνική δράση: μέλος των Γιατρών του Κόσμου, έτρεχε στα συσσίτια, βοηθούσε όσους μπορούσε. Ονειρό του ήταν να γίνει ιερέας. Το πραγματοποίησε. Ο Γαβριήλ, όπως ήταν το εκκλησιαστικό όνομά του, έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες ημέρες, από κορωνοϊό. Στα 53 του χρόνια.
Η Ευαγγελία με τα φωτεινά μπλε μάτια και ο ευπροσήγορος Μιχάλης είναι ανάμεσα στους 679 συνανθρώπους μας που άφησαν την τελευταία τους πνοή σε μια μονάδα COVID-19 την περασμένη εβδομάδα. Ομως οι απώλειες δεν είναι αριθμοί. Εχουν όνομα. Εχουν ιστορίες. Μας καλούν να συνειδητοποιήσουμε πόσο μεγάλο δώρο είναι η ζωή. Και να το σεβαστούμε.
