Ναι, αυτός είναι ένας πραγματικός, χειροπιαστός αναπτυξιακός στόχος. Ναι, αυτός είναι ένας στόχος που χρωστάμε στις επόμενες γενιές. Οχι δεν είναι το 5G, δεν είναι η τεχνητή νοημοσύνη, δεν είναι το νέο παραγωγικό μοντέλο. Είναι το Εθνικό Σχέδιο Αναδασώσεων που παρουσίασε πριν από 10 ημέρες ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κωστής Χατζηδάκης, ένα φιλόδοξο δεκαετές πρόγραμμα που έχει ενταχθεί στο Ταμείο Ανάκαμψης, δηλαδή έχει εξασφαλισμένη χρηματοδότηση 310 εκατομμυρίων ευρών.
Η εξαγγελία πέρασε στα ψιλά των μέσων μαζικής ενημέρωσης για δεκάδες λόγους. Ο πιο σημαντικός είναι η λαίλαπα της πανδημίας. Ο λιγότερο σημαντικός είναι η συσσωρευμένη καχυποψία μας με τους πιο μακροπρόθεσμους στόχους που θέτει κατά καιρούς η ελληνική διοίκηση. Οι αναδώσεις προγραμματίζεται να ξεκινήσουν με τη φυτευτική περίοδο του 2021 και να ολοκληρωθούν το 2026. Μέχρι τότε μεσολαβεί τουλάχιστον μία εκλογική αναμέτρηση (2023) με ό,τι αυτό σημαίνει για την περίφημη συνέχεια του κράτους, αλλά μας σώζει η δέσμευση σε αναπτυξιακό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η πρωτοβουλία εστιάζει σε έναν μεγαλειώδη σκοπό εθνικής εμβέλειας: να σώσουμε ορεινούς όγκους που μέχρι πρόσφατα ήταν καταπράσινοι, αλλά (κυρίως) εξαιτίας της έκθεσής τους σε διαδοχικά επεισόδια πυρκαγιάς κινδυνεύουν να ερημοποιηθούν. Το πιο χτυπητό παράδειγμα είναι αυτό της Πεντέλης που πρέπει να κατέχει το πανελλήνιο ρεκόρ δασικών πυρκαγιών από το 1993 μέχρι σήμερα. Η ανθεκτικότητα της Πεντέλης μάς λέει πολλά για τη δύναμη της φύσης, αλλά το δάσος που αγωνίζεται να υπάρξει ξανά δεν έχει καμία σχέση με το πυκνότατο και πλουσιότατο οικοσύστημα που μας παρέδωσαν οι παππούδες μας. Ανάλογα ζητήματα αντιμετωπίζει και ο Υμηττός στο νοτιότερο σκέλος του και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό το Ποικίλο Ορος. Από αυτήν την άποψη είναι παρήγορο το γεγονός ότι το πρόγραμμα αναδασώσεων κατευθύνει ένα μεγάλο μέρος των πόρων του στην ανάκαμψη των περιαστικών δασών: αυτά αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα φυσικής αναδάσωσης και κινδύνους καταπατήσεων.
Η επιτυχία του προγράμματος δεν θα εξαρτηθεί μόνο από τη διοικητική επάρκεια. Για τον μέγιστο αυτό εθνικό σκοπό, το υπουργείο οφείλει να επιστρατεύσει τους πραγματικά καλύτερους επιστήμονες, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης και ιεραρχίας. Ταυτόχρονα, υπάρχει ένα κρίσιμο μέγεθος που δεν υπήρχε πριν από λίγα χρόνια και σήμερα ευτυχώς υπάρχει: είναι η κοινωνία των πολιτών, οι νέοι και οι λιγότερο νέοι Ελληνες που αγαπούν το δάσος και είναι έτοιμοι να συνεισφέρουν στην εθνική προσπάθεια. Αυτοί πρέπει να αξιοποιηθούν στην πρώτη γραμμή της μάχης.
