Είναι πολλοί οι πολίτες που είπαν ότι ο απεργός πείνας Δημήτρης Κουφοντίνας δεν πρέπει να πεθάνει και πως ακόμη και αν το κράτος πρέπει να υποχωρήσει στο (έστω άδικο;) αίτημά του, ας το κάνει για να μη χρεωθεί τον θάνατο ενός ανθρώπου. Δεν είναι μόνον αριστεροί αυτοί που υπεραμύνθηκαν της επιείκειας εκ μέρους της πολιτείας. Είναι υποστηρικτές ενός σύγχρονου φιλελεύθερου κράτους που δεν εκδικείται, έχει καταργήσει τη θανατική ποινή και πιστεύει ότι ο σωφρονισμός, ακόμη και για τα ειδεχθέστερα εγκλήματα, δεν προκύπτει μέσω βασανιστηρίων.
Κομμάτι της Αριστεράς, όμως, που δεν έπαψε να φλερτάρει με τη βία, βάλθηκε να υπονομεύσει το σχεδόν αυτονόητο αίτημα, μετατρέποντας τον Κουφοντίνα σε «θύμα του συστήματος» και λαϊκό ηγέτη. Από τη μία είναι η δικηγόρος του, που διατείνεται ότι είναι μεσαιωνικό να αποκαλείται ο πελάτης της, καταδικασμένος για συμμετοχή σε 11 δολοφονίες, «δολοφόνος» από τους συγγενείς των θυμάτων, παρόλο που οι τελευταίοι υπερασπίζονται το δικαίωμά του να ζήσει (ενώ δεν είναι μεσαιωνική η λογική ότι ένας δράστης-τιμωρός, κάτοχος της απόλυτης αλήθειας και του δικαίου, εκτελεί τα θύματά του;). Από την άλλη, είναι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που θεωρούν ότι «κανείς δεν τρομοκρατήθηκε από τη “17 Νοέμβρη”». Την ίδια στιγμή, νεαροί διαδηλωτές διακηρύσσουν ότι είναι «γεννημένοι τη 17η Νοέμβρη», οικειοποιούμενοι αυθαίρετα το Πολυτεχνείο και προσβάλλοντας ταυτόχρονα τα θύματα της τρομοκρατικής οργάνωσης. Στις κινητοποιήσεις το σύνθημα που κυριαρχεί είναι «Ες ες, ΝΔ, παιδεραστές», σε μια ένδειξη απίστευτου αχταρμά της πρόσφατης ειδησεογραφίας, κάτι σαν το «Ολαρία ολαρά» του Σαββόπουλου. «Τρομοκράτες, παιδεραστές, το τεκμήριο της αθωότητας και ο ναζισμός», όλα ένα απολίτικο κουβάρι με τη δαμόκλειο σπάθη του σκληρότερου lockdown να οξύνει τα πνεύματα.
Οσο όμως έχουμε δικαίωμα να εγκαλούμε την κυβέρνηση για αναλγησία σε περίπτωση που δεν υποχωρήσει και πράγματι υπάρξει νεκρός από απεργία πείνας, άλλο τόσο θα έχει ευθύνη η Αριστερά εάν δεν διαχωρίσει εαυτήν από τέτοιου είδους συνθήματα και αναδείξει έναν τρομοκράτη σε επαναστάτη. Είναι η ώρα να απογαλακτιστεί η ελληνική Αριστερά από τα αντάρτικα πόλεων της τελευταίας 50ετίας.
Η Μπάαντερ – Μάινχοφ διαλύθηκε, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες είναι ανενεργές την τελευταία 15ετία και ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος κοντεύει τα 80.
Διαβάστε επίσης:
• Ζούμε στο 2021, όχι στο 1944
• Ιερή οργή έναντι ανθρωπισμού
• Θοδωρής Δρίτσας: Τρόμος
