Το ερώτημα που απασχολεί την παγκόσμια οικονομία είναι αν η δεκαετία που έρχεται θα αποτελέσει περίοδο ανάπτυξης ή όχι. Η πανδημία, με όλα τα κακά που προκάλεσε, δημιούργησε και μία παράδοση τηλεδιασκέψεων, ψηφιακών πληρωμών και ιατρικών πληροφοριών από απόσταση, η οποία θα διευκολύνει τη ζωή μας και μετά το τέλος της COVID-19. Αποτελούν, συνεπώς, τα φαινόμενα αυτά υποβοηθητικούς παράγοντες της οικονομίας του μέλλοντος. Η μεγάλη επιτυχία του εμβολιασμού με νέες μεθόδους έρευνας και εντυπωσιακή ταχύτητα παραγωγής εμβολίων, αποδεικνύει ότι η σχέση επιστήμης και ιατρικής είναι ευθύγραμμη.
Το υπόδειγμα της Κίνας μας διδάσκει ότι η τεχνολογία προοδεύει, όχι μόνο διά της αγοράς αλλά και της κρατικής ενίσχυσης. Βέβαια, η χώρα αυτή δεν υπήρξε πρότυπο προστασίας του περιβάλλοντος, το οποίο η μονόπλευρη ανάπτυξη κυριολεκτικά ρήμαξε. Σήμερα, η κινεζική ηγεσία υπόσχεται ότι ώς το 2060 θα έχει απαλλάξει την ατμόσφαιρά της από το διοξείδιο του άνθρακα. Θα δούμε.
Οι μεγάλες προσδοκίες της ανθρωπότητας κρέμονται σε μεγάλο βαθμό από την κοινωνική δικτύωση και την τεχνητή νοημοσύνη. Στο πεδίο της κοινωνικής δικτύωσης, η συζήτηση η οποία διεξάγεται ανάμεσα στους αξιωματούχους των μέσων δικτύωσης και στο κοινό βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Ηδη, πολλοί εκ των ιδιοκτητών έχουν κληθεί να δώσουν εξηγήσεις για τη δραστηριότητά τους στο Κογκρέσο των ΗΠΑ. Ο κ. Ζούκερμπεργκ του Facebook ισχυρίσθηκε ότι τα μέσα αποτελούν μόνον εργαλεία και τίποτα άλλο.
Ο αντίλογος στους ισχυρισμούς των ιδιοκτητών διατυπώνεται καλύτερα με τα λόγια του Σωκράτη στον πλατωνικό διάλογο, «Γοργίας»1. «Υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε αυτό που φαίνεται αγαθό και σε αυτό που είναι πραγματικό». Ετσι, οι εταιρείες που διακινούν την κοινωνική δικτύωση φαίνεται μεν ότι επιτελούν κοινωφελές έργο, ενώ στην ουσία ιδιοποιούνται τον χρόνο και την προσοχή των χρηστών που είναι και το προϊόν τους. Οι ίδιοι οι χρήστες της κοινωνικής δικτύωσης είναι το προϊόν της. Οι προτιμήσεις, το ιστορικό και τα μελλοντικά σχέδια των χρηστών-προϊόντων προσφέρουν μία χωρίς προηγούμενο ποσοτικά βάση δεδομένων από την οποία αντλούν πληροφορίες κάθε στιγμή οι κάτοχοί της.
Κάθε νεωτερική αλλαγή σίγουρα ενέχει και κάποιο κόστος που δεν γίνεται πάντοτε αμέσως αντιληπτό. Ομως ο υπολογισμός κόστους – ωφέλειας, όταν σταθμίζεται με τους σωστούς όρους, αποδίδει έγκυρο αποτέλεσμα.
Η τεχνητή νοημοσύνη σήμερα αποτελεί το επίκεντρο του ενδιαφέροντος των ερευνητών. Οι βάσεις έχουν τεθεί με την εξέλιξη των υπολογιστών, αλλά εξακολουθεί να λανθάνει η κατεύθυνση του πολύπλοκου αυτού συστήματος από ηθικές αρχές. Το ζήτημα έθεσε ο Μπραντ Σμιθ (δεξί χέρι του Μπιλ Γκέιτς): «Ακόμα και η καλύτερη τεχνολογία έχει απροσδόκητες επιπτώσεις και τα αγαθά της σπάνια κατανέμονται με ισοτιμία»2.
Η παρουσία των κρατών στις επενδύσεις για τεχνολογική ανάπτυξη είναι καθοριστικός παράγων, ιδιαίτερα στον τομέα του περιβάλλοντος. Η πράσινη ανάπτυξη απέδωσε κιόλας, με μεγάλη πτώση του κόστους της ανανεούμενης ενέργειας. Οι επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα στην τεχνολογία υπόσχονται πολλά για το μέλλον της οικονομίας. Κατά το δεύτερο μισό του 2020 οι επενδύσεις αυτές ξεπέρασαν στις ΗΠΑ τον κατασκευαστικό τομέα για πρώτη φορά έπειτα από πολλές δεκαετίες. Στην ιατρική, στη βιοτεχνολογία και στους ημιαγωγούς αυξάνεται ο επενδυτικός ρυθμός. Τα κράτη, όπως είπαμε, έχουν μεγάλο ρόλο στην ενσωμάτωση των νέων ανακαλύψεων στην παραγωγή. Επιβάλλεται βέβαια προσοχή στο είδος και στην ποιότητα των ανακαλύψεων. Εκεί βρίσκεται η σημασία μιας ηθικής πυξίδας που θα ενσωματωθεί στο σύστημα των υπολογιστών.
1 Πλάτωνας, «Γοργίας», σχόλια, εισαγωγή Παύλου Καλλιγά, Στιγμή 2020.
2 Brad Smith, «Tools and Weapons. The Promise and the Peril of the Digital Age», Penguin Press, 2019, σ. 192.
* Ο κ. Θάνος Μ. Βερέμης είναι ομότιμος καθηγητής του ΕΚΠΑ.
