Η περιγραφή Βορίδη είναι πολύ τακτοποιημένη. Η κυβέρνηση βρίσκεται, όπως είπε ο υπουργός, αντιμέτωπη με ένα «οργανωμένο κύμα πολιτικής βίας από την άκρα Αριστερά». Με το κύμα συμπλέει, αν δεν προσπαθεί κιόλας να το φουσκώσει, ο ΣΥΡΙΖΑ. Αρα, σύμφωνα με αυτό το σχήμα, που δεν είναι επινόηση (μόνο) του Βορίδη, τα ελεγχόμενα μπάχαλα καταλήγουν να ωφελούν την κυβέρνηση. Την εμφανίζουν ως εγγυήτρια της νομιμότητας απέναντι στους οπορτουνιστές που υποκινούν την ανθυγειονομική αναταραχή.
Ποιος να πιστέψει μετά τον Τσίπρα όταν απευθύνεται στους νοικοκυραίους; Πώς να καρπωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ τη φθορά της κυβέρνησης όταν φροντίζει ο ίδιος να γίνεται τόσο απωθητικός στα μεσαία, φιλήσυχα στρώματα;
Αυτή η επίπεδη τακτοποίηση παραγνωρίζει ότι, πέρα από το κατά Βορίδη «οργανωμένο κύμα», υπάρχει κι ένα κύμα ανοργάνωτο –σπασμωδικό, αλλά ορατό στις πλατείες όχι μόνο της δυσαρέσκειας, αλλά και του καρνάβαλου. Το κύμα αυτό για πρώτη φορά έχει μάλλον ηλικιακά παρά πολιτικά χαρακτηριστικά. Διαφωτιστική ήταν ως προς αυτό η μέτρηση της Metron Analysis για λογαριασμό του Κύκλου Ιδεών του Βαγγέλη Βενιζέλου. Σε όλες τις ερωτήσεις η κυβέρνηση καταγράφει τις χειρότερες επιδόσεις της στην ομάδα των 17 έως 34 ετών. Το 63% των νέων αποδοκιμάζει την κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας. Το αντίστοιχο ποσοστό στους άνω των 65 είναι μόλις 30%.
Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι τα ποσοστά αυτά αντανακλούν τη διαχρονική αδυναμία της Ν.Δ. να μιλήσει στους νέους ψηφοφόρους, που ήταν και στις εκλογές το πιο δυσπρόσιτο για εκείνη ακροατήριο. Αν είναι έτσι, η πανδημία φαίνεται να βάθυνε το χάσμα που ήδη έχασκε.
Δεν πρόκειται για μονομερή αντικυβερνητική αποδοκιμασία. Το 70% των νέων αποδοκιμάζει και την αντιπολίτευση. Το 79% απορρίπτει την ενημέρωση από τα (παραδοσιακά) ΜΜΕ.
Σκιαγραφείται έτσι ένα νέο σύνολο που το συνέχει η αντιπολιτική· που ενημερώνεται, όσο ενημερώνεται, από τα κοινωνικά δίκτυα· και που μπορεί οι πραγματικές του διαθέσεις να μην ανιχνεύονται σε όλο τους το εύρος, καθώς δεν είναι συνήθως οι νέοι που σηκώνουν τα σταθερά τηλέφωνα στους δημοσκόπους.
Αυτές οι παράμετροι ψαλιδίζουν την επικρατούσα αυταρέσκεια, σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση είναι άτρωτη απέναντι στην αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην κερδίζει από τη φθορά που προκαλεί. Τροφοδοτεί, όμως, και νομιμοποιεί την αντιπολιτική έξαρση, ιδίως στο Διαδίκτυο, ανεξάρτητα από το αν είναι σε θέση να την καρπωθεί.
Το καπάκι έχει μείνει πολύ καιρό σφραγισμένο. Οι λιγότερο ευπαθείς έχουν αρχίσει να νιώθουν ότι υφίστανται δυσανάλογες θυσίες για έναν κίνδυνο που, ατομικά, δεν τους απειλεί. Πάνω στο σφραγισμένο καζάνι κάθονται όλα τα κόμματα.
