«Αν η μητέρα μου είχε δει ότι είμαι ανάπηρος, θα με σκότωνε ή όχι»; Ετσι αιτιολόγησε ο κ. Κυμπουρόπουλος την ψήφο του. Και τον βρίσκω αφοπλιστικό. Τόσο απλά. Πριν ανοίξουμε τη στοματάρα μας για να εκφέρουμε τις αβρόχοις ποσί απόψεις μας, οφείλουμε να μπούμε στη θέση του κ. Κυμπουρόπουλου. Πριν αρχίσουμε τις ηθικολογίες, ας προσπαθήσουμε να τον καταλάβουμε. Οφείλω να τον συγχαρώ και για τις λέξεις που χρησιμοποιεί. Αν κάποιος τρίτος τον είχε χαρακτηρίσει ανάπηρο, οι μαινάδες της πολιτικής ορθότητας θα τον είχαν κατασπαράξει. Ο ίδιος έχει το θάρρος να αντικρίσει την ανθρώπινη κατάστασή του. Και η δήλωσή του μας υπενθυμίζει ότι και αυτή η ανθρώπινη κατάσταση έχει δικαίωμα στη ζωή, χωρίς ευφημισμούς. Υπενθυμίζω ότι ο κ. Κυμπουρόπουλος, ευρωβουλευτής της Ν.Δ., υπερψήφισε τα δικαιώματα που έχει το παιδί από τη σύλληψη. Δεν ζήτησε να καταργηθούν διά νόμου οι αμβλώσεις. Αλλά ακόμη και αν το έκανε αυτό, ποιο είναι το πρόβλημα; Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι στο δημοψήφισμα στην Ιταλία τη δεκαετία του ’70 είχε κάνει εκστρατεία κατά των αμβλώσεων. Οι αμβλώσεις είναι νόμιμες στη χώρα μας, και ευτυχώς. Ο κ. Κυμπουρόπουλος, όμως, έθεσε ένα ηθικό δίλημμα που το βιώνει ο ίδιος. Οι μαινάδες της πολιτικής ορθότητας δεν έχουν ηθικά διλήμματα. Ούτε οι ιεροεξεταστές είχαν.
Δεν αναφέρομαι στον ΣΥΡΙΖΑ. Τι να συζητήσεις τώρα με κάποιον σαν τον Κούλογλου, που καταγγέλλει βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ; Αναφέρομαι όμως στη Ν.Δ. Εσπευσε να διαχωρίσει τη θέση της από την ψήφο του ευρωβουλευτή της. Κοινώς, να απολογηθεί όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στις μαινάδες της πολιτικής ορθότητας που τη βασανίζουν. Πριν από καιρό, θυμάμαι ότι οι ευρωβουλευτές της Ν.Δ. δεν είχαν υποστηρίξει ψήφισμα για την καταδίκη του κομμουνισμού. Με μόνη εξαίρεση την κ. Αννα-Μισέλ Ασημακοπούλου. Δεν θυμάμαι, αντιθέτως, κάποια ανακοίνωση με την οποία η Ν.Δ. να διαχωρίζει τη θέση της από την ψήφο των ευρωβουλευτών της. Θεωρεί το μεγάλο κόμμα ότι ο κομμουνισμός είναι το ήσσον και οι αμβλώσεις το μείζον; Αν ναι, το πρόβλημα είναι βαθύτερο από ό,τι φαίνεται.
Μια μειοψηφική ομάδα δογματικών του φιλελευθερισμού συμπεριφέρεται σαν να έχει κερδίσει την εξουσία. Ξεχνούν ότι η επιρροή τους συγκαταλέγεται στα λοιπά των δημοσκοπήσεων. Τις εκλογές δεν τις κέρδισαν αυτοί. Τις κέρδισε η Ν.Δ., χάρη στον Μητσοτάκη και στο επιτελείο του. Εχουν απόψεις, δημοκρατικό τους δικαίωμα, μπορείς να τις συζητήσεις, να τις διαπραγματευθείς, όμως κανείς δεν τους ανέθεσε τον ρόλο του κριτή της ηθικής μας. Μία από τις ασθένειες της Μεταπολίτευσης είναι ότι η Δεξιά πολιτευόταν απολογούμενη σε μια Αριστερά που επιστράτευε τα φαντάσματα του παρελθόντος. Η σημερινή Κεντροδεξιά δεν έχει κανένα λόγο να αντιμετωπίζει ενοχικά τη μετάλλαξη της Αριστεράς στον δογματικό φιλελευθερισμό της πολιτικής ορθότητας.
