Ωραία ακούγεται η τροπολογία που πρότειναν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης, Μερόπη Τζούφη, Γιώργος Βαρεμένος. Προβλέπει ότι «οι μαθητές/-ιες της Β΄ και της Γ΄ τάξης και οι απόφοιτοι/-ες των ΓΕΛ και των ΕΠΑΛ, των οποίων οι γονείς ή ο γονέας αποβιώνουν κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 εισάγονται καθ’ υπέρβασιν του αριθμού εισακτέων σε σχολές, τμήματα και εισαγωγικές κατευθύνσεις των ΑΕΙ και των Ανώτατων Εκκλησιαστικών Ακαδημιών» (1.6.2021).
Σύμφωνα με την τροπολογία, «προϋπόθεση για την επιλογή είναι οι υποψήφιοι/-ες να έχουν επιτύχει συνολικό αριθμό μορίων τουλάχιστον ίσο του εβδομήντα τοις εκατό (70%) του αριθμού των μορίων που πέτυχε ο τελευταίος επιτυχών/-ούσα της κατηγορίας τους στη συγκεκριμένη σχολή ή τμήμα κατά το ίδιο ακαδημαϊκό έτος».
Αν περάσει η συγκεκριμένη ψυχοπονιάρικη τροπολογία πάει η ελάχιστη βάση εισαγωγής στα πανεπιστήμια, αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο. Τι θα γίνει αν του χρόνου δεν έχουμε πανδημία, όπως ελπίζουμε, αλλά δυστυχώς οι γονείς κάποιων υποψηφίων αποβιώσουν από άλλες αιτίες; Μόνο «στην παρούσα συνθήκη της υγειονομικής κρίσης», κατά πως γράφει η τροπολογία, «είναι αναμφίβολος ο υποστηρικτικός ρόλος των γονέων προκειμένου τα παιδιά να αντεπεξέλθουν»;
Οι μαθητές παρελθόντων ετών, δηλαδή προ της πανδημίας, δεν επιφορτίστηκαν «ιδιαίτερα κατά την περίοδο προετοιμασίας των Πανελλαδικών Εξετάσεων, η οποία είναι μια πολυσύνθετη και στρεσογόνος περίοδος που επηρεάζει ψυχικά και σωματικά τον/την υποψήφιο»; Μήπως θα έπρεπε να προτείνουν και αναδρομική ισχύ από το 1978, χρονιά που ο κ. Νίκος Φίλης μπήκε στο πανεπιστήμιο; Ολο και κάποιοι σύντροφοί του θα έχασαν, λόγω απώλειας οικείου τους προσώπου, το δικαίωμα να είναι «αιώνιοι» φοιτητές.
Γράφαμε και παλιότερα ότι ένας από τους λόγους που δεν αποκτήσαμε ποτέ συγκροτημένη κοινωνική πολιτική είναι ότι «λαλούν πολλά (ευαίσθητα) κοκόρια» («Καθημερινή», 8.12.2007). Σημειώναμε ότι «δεν ξέρουμε καν ποιοι φορείς ασκούν κοινωνική πολιτική. Σε αυτόν τον τόπο όλοι οι υπουργοί δεν χρειάζεται να είναι αποτελεσματικοί. Πρέπει πρώτα απ’ όλα να δείχνουν ότι είναι κοινωνικά ευαίσθητοι. Ετσι, πέρα από τους θεσμοθετημένους φορείς, κοινωνική πολιτική ασκούν το υπουργείο Μεταφορών με τα μειωμένα εισιτήρια στις συγκοινωνίες, το Πολιτισμού, το Τουρισμού με τον κοινωνικό τουρισμό, το Ανάπτυξης με τη ΔΕΗ, το Αμυνας με τις μεταθέσεις, ακόμη και το υπουργείο Παιδείας με τις μετεγγραφές. Το αποτέλεσμα είναι να διογκώνεται το κόστος της γραφειοκρατίας, να πνίγονται στη χαρτούρα οι δικαιούχοι, να γλιστρούν ανάμεσά τους διάφοροι επιτήδειοι και κανείς να μη μένει ευχαριστημένος».
Και στο κάτω κάτω της γραφής, η δουλειά των ΑΕΙ δεν είναι να κάνουν κοινωνική πολιτική με την εισαγωγή φοιτητών. Πρέπει να εκπαιδεύουν όσους έχουν κάποιες προηγούμενες γνώσεις.
