Η οικονομική κρίση που έφερε η πανδημία επιδείνωσε ακόμα πιο πολύ τα προβλήματα της Κούβας. Δεν υπήρξαν έσοδα από τουρισμό, ενώ περιορίσθηκαν δραματικά οι εξαγωγές. Σοβαρά προβλήματα είχε αντιμετωπίσει το κομμουνιστικό καθεστώς και άλλες φορές, αλλά τότε δεν υπήρξαν μαζικές διαμαρτυρίες όπως αυτές των προηγούμενων ημερών. Τι άλλαξε και ξαφνικά συγκεντρώθηκαν στην Αβάνα πάνω από 50.000 Κουβανοί πολίτες οι οποίοι διαμαρτυρήθηκαν για τη γενικευμένη φτώχεια που επικρατεί στο νησί; Μάλιστα δεν έλειψαν, όπως μαρτυρούν και οι φωτογραφίες, και τα αντικομμουνιστικά συνθήματα των διαδηλωτών.
Οταν το 2018 η ηγεσία της Κούβας επέτρεψε τη λειτουργία του Διαδικτύου, δεν μπορούσε να φανταστεί πόσο καταλυτικά θα επιδρούσε αυτό το γεγονός στην εποχή της πανδημίας. Στην προ του Διαδικτύου περίοδο, για να κινητοποιηθούν οι πολίτες απαιτείτο να υπάρχει μια οργανωτική δομή. Να υπάρχει μια συγκροτημένη ομάδα ομοϊδεατών η οποία και θα αναλάμβανε την ενημέρωση και την κινητοποίηση των συναγωνιστών τους. Σήμερα, το μόνο που χρειάζεται είναι η αποστολή ενός μηνύματος σε χιλιάδες ή δεκάδες χιλιάδες παραλήπτες. Εφόσον το ερέθισμα είναι ισχυρό, θα συγκεντρωθούν χιλιάδες πολίτες στο προκαθορισμένο σημείο. Γι’ αυτό και η πρώτη ενέργεια της κουβανικής κυβέρνησης ήταν να σφραγίσει το Διαδίκτυο. Μετά έστειλε τις δυνάμεις καταστολής να διαλύσουν τους διαμαρτυρόμενους Κουβανούς.
Το Διαδίκτυο έχει και μιαν άλλη λειτουργία. Δείχνει σε κάθε γωνιά του πλανήτη πώς ζουν οι πολίτες των ανεπτυγμένων κρατών. Τις ανέσεις τους, τις ελευθερίες που απολαμβάνουν, το περιβάλλον στο οποίο κινούνται. Είναι απολύτως λογικό όλοι αυτοί που ζουν στο όριο ή κάτω από το όριο της φτώχειας να επιθυμούν και αυτοί να έχουν μια παρόμοια ζωή. Και ή το απαιτούν από τις κυβερνήσεις τους ή στοιβάζονται σε πλοία και βάρκες και γίνονται μετανάστες. Στην Κούβα συμβαίνουν και τα δύο. Τις τελευταίες ημέρες έχει αυξηθεί δραματικά ο αριθμός των Κουβανών που θέλουν να περάσουν στις ΗΠΑ, ενώ άλλοι συμπατριώτες τους διαδηλώνουν στους δρόμους ζητώντας μια καλύτερη ζωή.
Στα δικτατορικά καθεστώτα, όταν ανοίξει μια μικρή ρωγμή, πολύ σύντομα μετατρέπεται σε ένα ρήγμα που παρασέρνει τα πάντα. Ακόμα και αν κατασταλούν οι διαδηλώσεις, η χαραμάδα για να μπει το φως έχει δημιουργηθεί. Είναι θέμα χρόνου η Κούβα να έχει την τύχη του υπαρκτού σοσιαλισμού.
