Ο σοβιετικός κομμουνισμός είχε πάψει να εμπνέει πολύ πριν καταρρεύσει. Ούτε ο Μπρέζνιεφ ούτε ο Χρουστσόφ είχαν το χάρισμα του Στάλιν. Η αντοχή του ολοκληρωτισμού του στηριζόταν στη δύναμη των όπλων. Αυτή ενέπνεε ακόμη εμπιστοσύνη στους δυτικούς υποστηρικτές του ως το μόνο αντίπαλο δέος στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Εξάλλου οι δορυφόροι του δεν είχαν μόνον σύνορα με τις χώρες εκτός παραπετάσματος. Είχαν και κοινές πολιτισμικές καταβολές που ο υπαρκτός σοσιαλισμός δεν μπόρεσε να σβήσει. Μόλις αποκαλύφθηκε η αδυναμία του κατέρρευσε. Ο κινεζικός κομμουνισμός ήταν μακριά, γεωγραφικά και πολιτισμικά. Οι θαυμαστές της μορφωτικής επανάστασης δεν καταλάβαιναν για ποιον λόγο σφάζονται άνθρωποι για τον Κομφούκιο που έζησε την ίδια περίπου εποχή με τον Σωκράτη. Και επειδή δεν καταλάβαιναν τι συμβαίνει στην Κίνα το θεωρούσαν κάτι πολύ σπουδαίο. Διάβαζες τα γραπτά του Μάο, έμενες ενεός με την πρωτογενή τους αφέλεια, και έλεγες δεν μπορεί, κάτι θέλει να πει που δεν το καταλαβαίνω. Ο κουβανέζικος κομμουνισμός ήταν εξωτικός. Χόρευε σάμπα, μύριζε πούρο και είχε γεύση από ρούμι. Ηταν ρομαντικός, χάρη στον Τσε, και ηδονικός συγχρόνως χάρη στις δυστυχισμένες που σου έδιναν το σώμα τους για μερικά δολάρια. Εξάλλου η Λατινική Αμερική δεν διακρινόταν για την προσήλωσή της στις αρχές της δημοκρατίας. Ενας ακόμη ολοκληρωτισμός, απ’ τη σωστή πλευρά της Ιστορίας, δεν έβλαπτε κανέναν. Οι ομοφυλόφιλοι που σάπιζαν στη φυλακή και οι δραπέτες της Φλόριντα ήσαν λεπτομέρειες.
⇒ Διαβάστε επίσης: Το Διαδίκτυο και ο καστρισμός
Οι παρ’ ημίν αριστεροί είχαν μυθοποιήσει το νησί της Καραϊβικής. Μπορεί να υπήρχε σχετική φτώχεια όμως γίνονταν θαύματα. Οι Κουβανέζοι μπορούσαν να θεραπεύσουν και τον καρκίνο, με το δηλητήριο ενός σκορπιού. Ο Τσίπρας έμαθε να καπνίζει πούρο και ήταν ο μόνος Ευρωπαίος πολιτικός που πήγε στην κηδεία του Κάστρο. Πόσες φορές στη ζωή του θα του δοθεί ακόμη η ευκαιρία να αποχαιρετήσει έναν καθαρόαιμο κομμουνιστή ηγέτη; Ο σοσιαλισμός δεν πέθανε, στην Κούβα, στη Βενεζουέλα, στην Ελλάδα.
Πέρυσι η Κούβα ετοιμαζόταν να στείλει γιατρούς στην Ιταλία για να συμπαρασταθούν στον πόλεμο της πανδημίας. Τις προάλλες χιλιάδες Κουβανοί βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν επειδή η κυβέρνηση τους αφήνει απροστάτευτους απέναντι στην πανδημία. Βαρέθηκαν τη φτώχεια τους. Ηδη υπάρχει νεκρός. Αλλο νεκρός διαδηλωτής στην Κούβα, κι άλλο αστυνομική βία στη Νέα Σμύρνη, θα μου πείτε. Το ΚΚΕ, του οποίου τους αγώνες τιμούμε, ανακοίνωσε πως οι διαδηλωτές είναι πράκτορες του ιμπεριαλισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι λοιποί φιλοπρόοδοι σύλλογοι δεν μίλησαν ακόμη. Υποθέτω ότι περιμένουν να επιστρέψει ο Φλαμπουράρης από τα Τζουμέρκα όπου παρέστη σε πολιτικό μνημόσυνο για τον Γιάννη Μπανιά – του οποίου τους αγώνες τιμούμε.
