Η κοπέλα του Τεντόγλου

«Για την Ελλάδα ρε γαμώτο». Ηταν το 1992 στη Βαρκελώνη, όταν η Βούλα Πατουλίδου εμπλούτισε το ηθικό θησαυροφυλάκιο του Εθνους με τη φράση. Εκτοτε βρήκε τη θέση της δίπλα στο «Μολών Λαβέ» και το «Ή ταν ή επί τας». Η αλήθεια είναι ότι τα χρόνια εκείνα το εθνικό μας φρόνημα έπασχε από στερητικό σύνδρομο ολυμπιακών μεταλλίων. Στα επόμενα χρόνια αρχίσαμε να τα συνηθίζουμε. Μας τα έφερναν ομογενείς πρόσφυγες από τις πρώην σοσιαλιστικές δημοκρατίες σε ένα άθλημα όντως απαιτητικό, πλην όμως όχι και τόσο δημοφιλές. Ηταν τα χρόνια του Πύρρου Δήμα, του Κακιασβίλι, τα χρόνια της άρσης βαρών. Η συλλογή μεταλλίων όμως στον στίβο, στους δρόμους και στα άλματα, παρέμενε φτωχή. Θα την εμπλούτιζαν τα χρόνια της «αστακομακαρονάδας» με αποκορύφωμα τους Ολυμπιακούς στην Αθήνα το 2004 όπου η Χαλκιά δήλωσε μετά την πρωτιά της πως η πρωτιά είναι στο DNA του Ελληνα. Την ημέρα εκείνη βρέθηκα στο στούντιο του γαλλικού ραδιοφώνου στον Πειραιά. Ο σχολιαστής με διαβεβαίωνε εκτός αέρα πως τέτοια «κούρσα» αποκλείεται να την είχε κάνει αν δεν ήταν ντοπαρισμένη. Παρότι είχε προηγηθεί η χατζιαβατική προσπάθεια των Κεντέρη και Θάνου να αποφύγουν τον έλεγχο δεν τον πίστεψα. Τον αντιμετώπισα ως ξινό Φράγκο που δεν μπορεί να πιστέψει πως η πρωτιά είναι στο DNA του Ελληνα. Δεν το πίστευα ούτε κι εγώ εδώ που τα λέμε. Ομως δεν πίστευα κι αυτό που θα ακολουθούσε. Η αποκάλυψη ότι ορισμένοι αθλητές ήσαν ντοπαρισμένοι. Οι επιδόσεις τους ήταν σαν τον ελληνικό πλούτο των χρόνων εκείνων.
 
Απ’ αυτήν την άποψη δεν μπορώ να μην παραδεχθώ πως κάτι έχει αλλάξει ουσιαστικά στη νοοτροπία μας. Η κρίση και η πανδημία μάς απελευθέρωσαν από τα συμπλέγματά μας; Ο Στέφανος Ντούσκος μίλησε για τη δίαιτα με τα παγάκια που ακολούθησε, ο δε Μίλτος Τεντόγλου για την κοπέλα του. Αφού είπε ότι «έκλεψε» τη νίκη από τον καλύτερό του Κουβανό, χαιρέτισε την κοπέλα του που κρατάει μονίμως τεντωμένα τα νεύρα του με αποτέλεσμα να κατεβαίνει με ορμή στο σκάμμα. Σε κάτι τέτοιες στιγμές φαίνεται η αξία του χιούμορ. Κανονικοί άνθρωποι που ξέρουν αυτό που ξέρει όποιος ασχολείται σοβαρά με τον αθλητισμό από αρχαιοτάτων χρόνων. Δεν μετράει ούτε το DNA ούτε η Ελλάδα. Μετράει η άσκηση, η πειθαρχία, η επιμονή, η προσήλωση στον στόχο, ο χαρακτήρας, το ταλέντο. Και το παιδί που άρχισε τα άλματα κάνοντας παρκούρ στα Γρεβενά και πήρε χρυσό μετάλλιο σε ένα από τα «ευγενή» αθλήματα, το άλμα εις μήκος, έχει ταλέντο.
 
Είναι και ο Πετρούνιας, είναι και οι πολίστες και οι αθλήτριες του επί κοντώ. Είναι και όσα λέγονται και γράφονται για την πολιτεία και τον τρόπο που δεν βοηθάει τα ταλέντα. Η πολιτεία αντιλαμβάνεται καθυστερημένα τα άλματα της κοινωνίας. Είναι στο DNA της να παραμελεί όποιον και ό,τι ξεχωρίζει. Δυστυχώς δεν έχει βρεθεί εμβόλιο μετατροπής του DNA.