Ο ίδιος έχει εμβολιασθεί και καλεί τους συναδέλφους του νοσηλευτές να πράξουν το ίδιο. Ομως διαφωνεί με τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς. Αν εφαρμοστεί η αναστολή εργασίας θα προκληθεί έλλειψη προσωπικού. Οι εμβολιασμένοι νοσηλευτές θα αναγκαστούν να εργάζονται περισσότερες ώρες. Γιατί; Οσοι δεν δέχονται τον εμβολιασμό είναι «αποφασισμένοι να στηρίξουν την επιλογή τους». Χρειάστηκε τόση σκέψη για να τη διαμορφώσουν, την έχουν εμπεδώσει, πώς να τους πεις τώρα να την αλλάξουν; Ποιος τα λέει αυτά; Ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ κ. Γιαννακός, που τον άκουσα χθες στην εκπομπή των Χιώτη – Παπαδόπουλου στον ΣΚΑΪ 100,3. Πώς να πείσεις κάποιον να φάει μπάμιες αν σιχαίνεται τις μπάμιες; Ολα στη ζωή είναι θέμα γούστου. Γουστάρεις να σταματήσεις στο κόκκινο φανάρι; Σταματάς. Δεν γουστάρεις, δεν σταματάς. Κι αν χτυπήσεις κάναν πεζό, ας πρόσεχε. Δημοκρατία έχουμε.
Αφήνω την πολιτική εκμετάλλευση του προβλήματος στους επαγγελματίες της εξαθλίωσης. Το ζήτημα είναι περισσότερο κοινωνικό και λιγότερο πολιτικό. Απόδειξη ότι το αντιεμβολιαστικό κίνημα έχει εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον Δυτικό Κόσμο. Και έχει να κάνει με δύο ψυχικές παραμέτρους που υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή των κοινωνιών μας. Την αποθέωση του «εγώ» σε συνδυασμό με τη νηπιοποίηση. Η αποθέωση του «εγώ» εκφράζεται με την πεποίθηση ότι η πραγματικότητα είναι θέμα άποψης. Και διεγείρει τη νηπιοποίηση της συμπεριφοράς. Οταν με ενδιαφέρει η άποψή μου και όχι η ευθύνη του εαυτού μου και των πράξεών μου, πώς είναι δυνατόν να σκεφτώ τις συνέπειές της στον διπλανό μου;
Το στερεότυπο μας λέει πως ο κόσμος μας οδεύει προς την επικράτεια του Μεγάλου Αδελφού του Οργουελ. Δεν θα βρίσκεις καταφύγιο για να γλιτώσεις από το βλέμμα του. Λογικό. Ο Οργουελ είχε ζήσει τους ολοκληρωτισμούς του μεσοπολέμου, τον ναζισμό και τον κομμουνισμό. Πολύ πιο ρεαλιστική περιγραφή της σημερινής κατάστασης η πρόβλεψη του Νίτσε. Ο κόσμος μας τείνει σε ένα καθεστώς γενικευμένης αναρχίας. Ενας παιδικός σταθμός με υπερτροφικά εγώ, χωρίς τη νηπιαγωγό για να υπενθυμίζει ότι ακόμη και το πιο αθώο παιχνίδι χρειάζεται κανόνες για να το μοιραστείς. Το πρόβλημα με τους αντιεμβολιαστές είναι κοινωνικό. Η στάση τους υπονομεύει την κοινωνική συνοχή. Ορισμένοι θέλουν να το εκμεταλλευθούν πολιτικά. Και νομίζουν ότι ανακάλυψαν στους αντιεμβολιαστές το νέο προλεταριάτο. Ομως το γεγονός ότι οι περισσότεροι δεν το αντιλαμβάνονται, δείχνει και το μέγεθος του προβλήματος. Η κοινωνική συνείδηση κινδυνεύει από παράλυση. Είτε από τις συγγνωστές, ας πούμε, δεισιδαιμονίες απέναντι στην επιστήμη, είτε από τα υπερτροφικά εγώ των μωρών που δεν δέχονται να μεγαλώσουν. Και φοβούνται το τσίμπημα.
