Προ εβδομάδων ένα φάντασμα πλανιόταν στην ατμόσφαιρα του Διαδικτύου. Ηταν μια φράση που κατέγραφε μια πράξη η οποία βάσει της ανθρώπινης συνθήκης θεωρείται φυσιολογική, υπό προϋποθέσεις δε και επιθυμητή, όμως τα πληκτρολόγια τη θεωρούσαν ανατρεπτική. Αφορούσε τον Μητσοτάκη. Μου την έστειλαν χαραγμένη στην άμμο, σαν τα βήματα των εραστών που χώρισαν στο γνωστό τραγούδι του Υβ Μοντάν, το «Les feuilles mortes». Κάποιοι, μάλιστα, πιο προωθημένοι από τους υπόλοιπους, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την πλήξη των διακοπών –κάποτε πρέπει να μιλήσουμε και γι’ αυτήν– σχημάτισαν τη φράση με τα γυμνά τους σώματα στην ακρογιαλιά. Ισως θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον για τους ίδιους αν δοκίμαζαν να κάνουν αυτό που έλεγαν ότι κάνει ο Μητσοτάκης, όμως de gustibus et de coloribus non disputandum est. Το φάντασμα είχε την τύχη των φαντασμάτων. Eσβησε μέσα σε μερικές ημέρες. Καθότι ως συγγραφέας αισθάνομαι και λίγο κυνηγός φαντασμάτων εδώ και μέρες, προσπαθώ να εντοπίσω την προέλευσή του. Σε ποιο μυαλό γεννήθηκε και ποια νεκρή πραγματικότητα στοιχειώνει; Πώς σκέφτηκε αυτός που πρώτος το έβγαλε στη φόρα και πώς αυτοί που το πήραν από το χέρι για να το πάνε βόλτα στο Διαδίκτυο; Ακούγοντας τον Τσίπρα χθες στη Βουλή, σκέφτηκα ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται.
Χθες, λοιπόν, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποκάλεσε τον πρωθυπουργό τυμβωρύχο. Επειδή αμφιβάλλω αν ο ίδιος αντιλαμβάνεται τη σημασία των λέξεων που χρησιμοποιεί, το προσπέρασα. Μπορεί να νόμιζε ότι το τυμβωρύχος παράγεται από τον οξύρρυγχο, όπως και το χαβιάρι. Μετά όμως τον άκουσα να λέει κάτι για το «112». Ηταν από αυτά τα έξυπνα και χαριτωμένα με τα οποία μας εντυπωσιάζει κάθε τόσο. Το ύφος του, όταν τα εκστομίζει, μου επιτρέπει να φανταστώ τον ενθουσιασμό του όταν τα ανακαλύπτει στη γεωγραφία του μυαλού του. «Μια μέρα, αντί να στείλει η κυβέρνηση μήνυμα στους πολίτες, θα πάρει μήνυμα για εκκένωση από τους πολίτες». Είναι του ιδίου επιπέδου με το «Μητσοτάκη γ@μι!!σαι».
Το κεφάλαιο του υβρεολογίου έχει πτωχεύσει. Το σπατάλησε η αγανάκτηση των μνημονίων. Δεν μπορεί πια να παράγει πολιτική υπεραξία. Ομως αφήνει το αποτύπωμά του. Δημιουργεί θυλάκους, γκρίζες ζώνες. Βραχονησίδες όπου συνωστίζονται όσοι υπερασπίζονται τον Κουφοντίνα, θέλουν να κάψουν τον Χρυσοχοΐδη γιατί τους έδιωξε από τα Εξάρχεια, αρνούνται να εμβολιασθούν, και υποστηρίζουν ότι δόθηκε εντολή να αφήσουν να καεί η Εύβοια. Από μια κυβέρνηση που κατάφερε να δημιουργήσει μια διεθνή εκστρατεία αλληλεγγύης για να αντιμετωπίσει τη λαίλαπα. Η Αριστερά του Τσίπρα οδηγείται στην πολιτική περιθωριοποίηση. Ομως αφήνει πίσω της το κληροδότημα του ύφους και του ήθους της.
