Καλός φίλος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ανέβασε τις προηγούμενες ημέρες μια σειρά φωτογραφιών που απεικόνιζαν ένα κομμάτι από το καμένο δάσος στα όρια της Βαρυμπόμπης – Τατοΐου. Σε πρώτο πλάνο ξεχώριζε μια έκταση εμφανώς αποψιλωμένη: ο προσεκτικός αναγνώστης διέκρινε τις βάσεις των κορμών, οτιδήποτε τριγύρω είχε σαρωθεί από υπερβολικά πρόθυμα συνεργεία. Ο «φίλος» δεν ήταν κανένας τυχαίος άνθρωπος, είναι ο κ. Δημήτρης Κατσούδας, ο οποίος διετέλεσε γενικός γραμματέας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος. Και γνωρίζει από πρώτο χέρι πόσο ευαίσθητη διαδικασία είναι η προετοιμασία ενός κατεστραμμένου από τη φωτιά δάσους έτσι ώστε να προχωρήσει απρόσκοπτα η φυσική του αναγέννηση.
Αυτό που κι ένας πρωτοετής φοιτητής δασολογίας ξέρει είναι ότι στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται να κάνουμε πολλά για να διευκολύνουμε την ανάκαμψη ενός πληγωμένου πευκοδάσους που δεν έχει καεί πρόσφατα. Η ανθρώπινη παρέμβαση κρίνεται επιτακτική στην περίπτωση και της Αττικής αλλά και της βόρειας Εύβοιας κυρίως για δύο λόγους: ο πρώτος είναι η αντιπλημμυρική θωράκιση των περιοχών και η συγκράτηση των πολύτιμων συστατικών του εδάφους έτσι ώστε να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα έχουμε απώλειες λόγω διάβρωσης και ότι το τραυματισμένο οικοσύστημα θα επανέλθει το συντομότερο δυνατό.
Ισως, όμως, η ένταση των φετινών πυρκαγιών φαίνεται να δημιουργεί στις κρατικές υπηρεσίες ένα κλίμα «υπεραντίδρασης» προκειμένου να δείξουν στους πολίτες και στην κοινή γνώμη ότι δεν χάνουν ούτε λεπτό. Αν όμως μέσα στη φούρια μας να «δείξουμε έργο» εισβάλουμε στις καμένες εκτάσεις και σαρώνουμε ό,τι βρεθεί μπροστά μας, να γνωρίζουμε ότι μπορεί να ξεφορτωθούμε τη δυσάρεστη εικόνα ενός καμένου δάσους αλλά μαζί ξεφορτωνόμαστε και την πρώτη ύλη της φυσικής αναγέννησης: τους χιλιάδες σπόρους που διαχέονται από τα φλεγόμενα κουκουνάρια την ώρα της πυρκαγιάς. Ευτυχώς, τα πράγματα φαίνεται να είναι υπό έλεγχο: οι εξηγήσεις που δόθηκαν ύστερα από σχετικό ρεπορτάζ είναι ότι οι όποιες εργασίες γίνονται αφορούν την παρόδια βλάστηση εκατέρωθεν οδικού δικτύου, δηλαδή κοπή ψηλών καμένων πεύκων εκεί που υπήρχε κίνδυνος να πέσουν πάνω σε διερχόμενα αυτοκίνητα. Μακάρι να είναι έτσι. Η άμεση, εμπεριστατωμένη απάντηση στα ερωτήματά μας είναι, αν μη τι άλλο, καλός οιωνός.
