1981. Ο Ανδρέας Παπανδρέου σχηματίζει την πρώτη του κυβέρνηση, στέλνει τον κατάλογο στον Καραμανλή. Υστερα από λίγο όμως αλλάζει γνώμη και αρχίζει να ανακατεύει ονόματα και θέσεις. Ξαναστέλνει τον κατάλογο με τις αλλαγές. Κάποιος τον ρωτάει ποιο υπουργείο έδωσε στον τάδε. Εκείνος τον είχε ξεχάσει και αποφασίζει να αλλάξει και πάλι τον κατάλογο. Μετά την αποστολή της τρίτης σύνθεσης, τον παίρνει τηλέφωνο ο Καραμανλής για να τον αφήσει άφωνο: «Εμένα όλοι ίδιοι με φαίνονται. Εσύ να ’σαι καλά να τους αλλάζεις». Ο σοφός γέρων ήξερε πως η σύνθεση μιας κυβέρνησης δεν παράγει πολιτική υπεραξία. Πολλώ μάλλον οι ανασχηματισμοί. Ο Παπανδρέου αργότερα κατάλαβε πως δεν αφορούν κανέναν εκτός από τους αμέσως ενδιαφερόμενους. Ευρηματικός όπως ήταν, επινόησε έναν ακόμη νεολογισμό. Βάφτισε τον ανασχηματισμό αναδόμηση για να του δώσει κάποιο βάρος. Ενας ανασχηματισμός δεν είναι πολιτικό γεγονός. Είναι ένας τεχνικός ελιγμός. Γι’ αυτό και το ενδιαφέρον εξανεμίζεται μέσα σε μερικές ημέρες. Οσοι θεωρούν ότι μπορούν να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη από τον ανασχηματισμό, υπολογίζουν χωρίς τα χασμουρητά του εκλογικού σώματος.
⇒ Διαβάστε επίσης: Ευάγγελος Αποστολάκης: Τούβλα
Ας πούμε ότι κάποιοι νευρικοί συμβούλευσαν τον Μητσοτάκη να κάνει μια θεαματική κίνηση ώστε ο ανασχηματισμός να γράψει ιστορία. Και έτσι μας προέκυψε η υπόθεση του ναυάρχου που ήθελε να γίνει πολιτικός. Τι πιο θεαματικό από έναν πρώην υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ που μετέχει σε κυβέρνηση της Ν.Δ.; Και μάλιστα σε υπουργείο που θα συσταθεί για να υποδεχθεί τα προσόντα του. Δεν μας ενδιαφέρει το παρελθόν του, το γεγονός ότι υπουργοποιήθηκε ενώ ήταν ΑΓΕΕΘΑ, και δεν μας ενδιαφέρει ότι εξακολουθεί να παραμένει σύμβουλος του Τσίπρα. Εκείνο που μετράει είναι η έκπληξη. Μια αναδόμηση, αλλά τι αναδόμηση. Ο εν αποστρατεία ναύαρχος βρήκε την πρόταση ενδιαφέρουσα, τη συζήτησε με τον Τσίπρα, μέτρησε την αντίδρασή του, παρ’ όλα αυτά δεν είπε όχι. Και περίμενε μέχρι να ανακοινωθεί το όνομά του για να αρνηθεί την τιμή. Δεν ήθελε να ζήσει το υπόλοιπον του βίου του φέροντας το στίγμα του αποστάτη. Και θα δεχόταν αν είχε την αποδοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων, περιλαμβανομένου και του Βαρουφάκη, υποθέτω. Κάτι σαν υπουργός εθνικής ενότητος σε κυβέρνηση της Ν.Δ. Ολίγη σοβαρότης δεν βλάπτει.
Η υπόθεση θα ξεχαστεί εντός των προσεχών ημερών. Το πρόβλημα είναι να αντιληφθούν όσοι συμβουλεύουν τον Κυρ. Μητσοτάκη ότι ηγείται μιας κεντροδεξιάς κυβέρνησης. Η πολιτική είναι τέχνη του εφικτού. Αρα είναι τέχνη των ορίων. Και το όριο στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας το 2021 είναι ευδιάκριτο. Αυτό το κεντροδεξιό μέτωπο δεν είναι ιδεολογικό. Στηρίζεται στην απέχθεια της σοβαρότητας απέναντι στο ευτράπελο. Και μόνον ως ευτράπελη μπορεί να χαρακτηρισθεί η υπαρξιακή αγωνία του απόστρατου ναυάρχου.
