Το Πολυτεχνείο του 1973 συμβόλιζε το αίτημα των φοιτητών για την πτώση της δικτατορίας και την εγκαθίδρυση δημοκρατικού πολιτεύματος. Εξέφραζε δηλαδή μιαν εθνική αντιδικτατορική ενότητα. Το Πολυτεχνείο του 1944 καθρέφτιζε όλα τα πάθη και τα μίση της εποχής, με αποτέλεσμα να γίνει χώρος αιματηρών εμφύλιων συγκρούσεων που άφησαν το αποτύπωμά τους στη σχολή τα επόμενα χρόνια.
Το ΕΜΠ στην Κατοχή, δεν είναι ευρέως γνωστό, κυριαρχείτο από τις λεγόμενες τότε «εθνικιστικές παρατάξεις». Οι Επονίτες ήταν μια μειοψηφία. Σε αυτό συνετέλεσαν δύο γεγονότα:
1. Η μαζική μεταστροφή πρώην μελών του ΕΑΜ νέων που διαφώνησαν με την καθοδήγηση του αντιστασιακού αγώνα από το ΚΚΕ και συγκρότησαν την εθνικιστική ΕΣΑΣ.
Καθρέφτιζε όλα τα πάθη και τα μίση της εποχής, με αποτέλεσμα να γίνει χώρος αιματηρών εμφύλιων συγκρούσεων.
2. Η μαζική εγγραφή στο Πολυτεχνείο άνω των 300 ευελπίδων, καθώς η Σχολή Ευελπίδων δεν λειτουργούσε και ένα νομοθετικό διάταγμα τους έδινε τη δυνατότητα να εγγραφούν στο ΕΜΠ. Ετσι αποτέλεσαν μια συμπαγή αντικομμουνιστική ομάδα που μαζί με την ΕΣΑΣ κυριάρχησε στον χώρο του Πολυτεχνείου.
Οι συγκρούσεις ήταν βίαιες και συνεχίστηκαν και στο κρίσιμο δίμηνο μετά την Απελευθέρωση. Τα οράματα των μεν και των δε ήταν αδύνατον να συμβιβαστούν. Και αυτό συνέβαινε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ελληνικής κοινωνίας του 1944. Αυτές οι διαφορές θα λύνονταν μόνο με τα όπλα.
Στα Δεκεμβριανά ο χώρος του Πολυτεχνείου ήταν η βάση των Ελασιτών για την εκπόρθηση του κτιρίου της Γενικής Ασφάλειας, που βρισκόταν στη συμβολή των οδών Πατησίων και Στουρνάρη (5/12/1944). Την ίδια μέρα ο χώρος καταλήφθηκε από τις βρετανικές δυνάμεις, με σημαντικές απώλειες για τους αμυνόμενους Ελασίτες που είχαν συγκροτήσει τον λόχο «Λόρδος Βύρων» με επικεφαλής τον Γρηγόρη Φαράκο. Στον λόχο είχαν ενταχθεί και οι Ι. Ξενάκης, Ν. Κούνδουρος, Α. Δαμιανός, Κ. Αξελός.
Μετά την ήττα του ΕΛΑΣ, τον Ιανουάριο του 1945, εκτελέστηκαν από τους Ελασίτες δύο καθηγητές-όμηροι, ο πρύτανης της σχολής Ι. Θεοφανόπουλος και ο Σ. Κορώνης, ενώ ένας τρίτος, ο Γ. Σαρρόπουλος, πέθανε λίγο αργότερα από τις κακουχίες. Μαζί τους εκτελέστηκαν και 12 φοιτητές του ΕΜΠ. Αυτές οι εκτελέσεις συνετέλεσαν στην παγίωση του αντικομμουνιστικού κλίματος στη σχολή.
