Στον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών στο ΚΙΝΑΛ επιβεβαιώθηκαν οι διαπιστώσεις που προέκυψαν μία εβδομάδα πριν και αναλύθηκαν παντοιοτρόπως στο διάστημα που μεσολάβησε. Το ενδιαφέρον των πολιτών που «πέρασαν» κάποια στιγμή από το ΠΑΣΟΚ και τον χώρο που εκπροσωπούσε παρέμεινε υψηλό, καθώς το 75%-76% των 271.000 εκλογέων του πρώτου γύρου ξαναπήγαν στις κάλπες για εκλέξουν αρχηγό, ο Ν. Ανδρουλάκης βγήκε νικητής με συντριπτική πλειοψηφία, όπως είχε διαφανεί από την πρώτη Κυριακή, ο Γ. Παπανδρέου κατατροπώθηκε όπως αναμενόταν και αυτό ήταν σίγουρα το κύκνειο άσμα του σε πρωταγωνιστικό ρόλο, αν όχι γενικά στην πολιτική.
Ταυτόχρονα, ωστόσο, προέκυψαν κάποιες ενδείξεις κάπως αντιφατικές σε επίπεδο συμβολισμού. Εχει επικρατήσει η άποψη ότι η εκλογή του Ν. Ανδρουλάκη σηματοδοτεί ανανέωση του στελεχιακού δυναμικού του κόμματος, αποστασιοποίηση από όσους αποτελούσαν ουρά του παπανδρεϊκού παρελθόντος και ουσιαστικά μια νέα εποχή. Αλλωστε, οι πρώτες αναφορές του ιδίου και οι υποσχέσεις του για διατήρηση της ενότητας του κόμματος παρέπεμπαν στο «παράδειγμα» της Φώφης Γεννηματά δίχως αναφορά στον Ανδρέα Παπανδρέου. Την ίδια στιγμή, όμως, έγινε σαφές, τόσο από τις δηλώσεις του νέου αρχηγού όσο και από τα συνθήματα και τα λάβαρα που κυριαρχούσαν στους πανηγυρισμούς της εκλογής του, ότι το ΚΙΝΑΛ που υιοθέτησε η Φ. Γεννηματά θα αντικατασταθεί με επάνοδο στο ΠΑΣΟΚ, ίσως σε ΠΑΣΟΚ – Δη.Παρ. (Δημοκρατική Παράταξη), άρα στο… απώτερο ένδοξο παρελθόν.
Αναμφίβολα, οι εσωκομματικές εκλογές ανέδειξαν μια δυναμική του χώρου. Είναι γεγονός ότι υπάρχει ενδιαφέρον ικανού αριθμού πολιτών για τον χώρο, η εκτίμηση πως οι επιδόσεις και η συμπεριφορά της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση έχει απογοητεύσει πολλούς, οι οποίοι θεωρούν πλέον ότι δεν τους εκφράζει. Το μέλλον ωστόσο του «νέου» ΠΑΣΟΚ είναι άδηλο και οποιαδήποτε πρόβλεψη παρακινδυνευμένη. Δεν είναι λίγα τα στοιχήματα για τον Ν. Ανδρουλάκη, με δεδομένο ότι τα φώτα της δημοσιότητας θα είναι επικεντρωμένα επάνω του για αρκετό καιρό, επομένως θα κρίνεται συνεχώς και όχι πάντα με καλή διάθεση.
Οι επιλογές προσώπων σε βασικές κομματικές θέσεις σε αντιστοιχία με τη διατήρηση της ενότητας, αλλά και τη δημιουργία θετικών εντυπώσεων στην κοινή γνώμη, θα είναι η πρώτη δοκιμασία του νέου αρχηγού. Παράλληλα, μένει να φανούν στην πράξη, αφενός, οι επιπτώσεις της αναγκαστικής απουσίας του από τη Βουλή, αφετέρου, η ποιότητα του κομματικού και αντιπολιτευτικού λόγου του, πώς δηλαδή θα ικανοποιεί κεντροαριστερούς και αμιγείς κεντρώους. Το κυριότερο ζητούμενο είναι η βαρύτητα που θα έχει το αρχηγικό προφίλ του και το «γκελ» που θα κάνει στην κοινή γνώμη. Ούτε ο χώρος ούτε ο τόπος, πάντως, χρειάζονται νέο Τσίπρα…
