Δεν αποτυπώνεται πουθενά, όμως είναι σίγουρο ότι ο μέσος Ελληνας βλέπει με ικανοποίηση την κατρακύλα της τουρκικής λίρας. Φροντίζουν γι’ αυτό οι δημοσιογράφοι των τηλεοπτικών δελτίων, οι οποίοι με χαρά σχεδόν (δύσκολα την κρύβουν) αναφέρονται στον καλπάζοντα πληθωρισμό στην Τουρκία και στις ευθύνες του Ερντογάν, αλλά μεγάλο μέρος της ικανοποίησης οφείλεται στην επιθετικότητα και στις καθημερινές απειλές που εκτοξεύει η Αγκυρα.
Αντικαθιστώντας το συναίσθημα με λογική, η οικονομική κατάσταση στη γειτονική χώρα είναι λόγος ανησυχίας και όχι… χαράς για τους Ελληνες. Δεν ξέρουμε πού μπορεί να φτάσει το καθεστώς Ερντογάν προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή του τουρκικού λαού από τη μιζέρια της ραγδαίας φτωχοποίησής του, αν οι εικόνες λαϊκής δυσαρέσκειας και δυσπραγίας που βλέπουμε στην τηλεόραση αντανακλούν την κατάσταση στην εσωτερική Τουρκία, όχι μόνο στα παράλια. Στην Ανατολία έχει μεγαλύτερη απήχηση ο Τούρκος πρόεδρος, πολύ λιγότερη στη Κωνσταντινούπολη, στη Σμύρνη και στις γύρω περιοχές.
Είναι μεγάλο ερώτημα γιατί ο Ερντογάν επιμένει τόσο πολύ στην ακατανόητη οικονομική πολιτική του. Αποκλείεται να μην αντιλαμβάνεται ότι η συνεχής πτώση των επιτοκίων καταβαραθρώνει την τουρκική λίρα, μειώνει την αγοραστική δύναμη μισθωτών και μικροεπαγγελματιών, δημιουργεί συνθήκες λαϊκής αναταραχής, διακινδυνεύει την πτώχευση της χώρας του. Οταν μάλιστα οι δημοσκοπήσεις δεν τον ευνοούν. Ωστόσο, μόνον εικασίες μπορούν να γίνουν για τα σχέδια και τις προθέσεις του Τούρκου προέδρου.
Το πιθανότερο είναι ότι η παράλογη(;) οικονομική συμπεριφορά του Ερντογάν αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση της ισλαμοεθνικιστικής πολιτικής του. Ρίχνει δηλαδή συνεχώς τα επιτόκια επικαλούμενος τον ισλαμικό νόμο, που απαγορεύει τον τοκισμό, αδιαφορώντας για την καθιερωμένη οικονομική λογική. Εμφανίζεται έτσι σαν πιστός μουσουλμάνος, θεωρώντας παράλληλα ότι η αποδυνάμωση της λίρας προσελκύει ξένους επενδυτές, αγοραστές ακινήτων και τουρίστες, ενθαρρύνει τις ντόπιες επενδύσεις, διευκολύνει τις εξαγωγές, δυσκολεύει τις εισαγωγές και παρεμποδίζει τα ταξίδια Τούρκων πολιτών στο εξωτερικό, άρα να φεύγει συνάλλαγμα. Διαλαλεί ότι η πολιτική του εξασφαλίζει μεγάλη ανάπτυξη, όμως ο κρυφός στόχος του είναι η δημιουργία νέων μεγάλων και μικρών ξένων συμφερόντων, που θα εμβαθύνουν τις αλληλοεξαρτήσεις και θα δυσκολεύουν την επιβολή οικονομικών κυρώσεων ή την απομόνωση της Τουρκίας, όταν παίζει τα γεωπολιτικά του παιχνίδια.
Προφανώς ο Τούρκος πρόεδρος θεωρεί ότι η χώρα του είναι πλήρως αυτάρκης, ακόμη και στους εξοπλισμούς. Αρα μπορεί να αγνοεί τους οικονομικούς κανόνες που ισχύουν. Οι εξελίξεις και η πραγματικότητα δείχνουν να τον διαψεύδουν και γι’ αυτό τις τελευταίες ημέρες επιχειρεί «διορθωτικές» κινήσεις στήριξης του νομίσματος. Κάποιοι τις ερμηνεύουν σαν προοίμιο πρόωρων εκλογών, για να πιάσει απροετοίμαστη την αντιπολίτευση. Το μόνο σίγουρο, πάντως, είναι ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τη μεγαλοϊδεατική πολιτική του.
