Κακά τα ψέματα. Η ελληνική είναι μία κοινωνία που τα μέλη της κοροϊδεύουν το ένα το άλλο και όλα μαζί κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους. Ας μη σπεύσουν οι αναγνώστες να απορρίψουν αμέσως την άποψη αυτή, ούτε να θεωρήσουν ότι τους αφορά προσωπικά. Αν θέλουν και βολεύονται, ας εξαιρέσουν τους εαυτούς τους, όμως γενικά αυτή είναι η κατάσταση. Ο «πολιτικά ορθός» λόγος περισσεύει, σε σημείο που προκαλεί αφόρητη πλήξη, «το πρέπον» είναι γνωστό και υμνείται από τους πάντες στον δημόσιο διάλογο, χωρίς να το εννοούν, η κριτική μετά ανέξοδων καταγγελιών ασκείται στον υπέρτατο βαθμό, νόμοι και ρυθμίσεις ψηφίζονται με τη σέσουλα, μαζί με παράθυρα διαφυγής, όλοι υποστηρίζουν ότι κάνουν τη δουλειά τους άψογα, οι υποσχέσεις και οι διακηρύξεις δίνουν και παίρνουν. Η αλήθεια όμως είναι τελείως διαφορετική, όχι μόνο στον δημόσιο τομέα, αλλά και στον ιδιωτικό.
Είναι κοινή ψευδαίσθηση ότι η δημόσια εκπαίδευση παράγει αποφοίτους λυκείου με γραμματικές γνώσεις, αφού το σύστημα τους προάγει. Ενα σωρό από δαύτους ούτε την προπαίδεια ξέρουν ούτε να διαβάσουν μπορούν, αλλά το σύστημα τους εφοδιάζει με ένα απολυτήριο που τρέφει απαιτήσεις. Το κράτος μισθοδοτεί τους ρασοφόρους προκειμένου να καθοδηγούν πνευματικά το ποίμνιο στο πλαίσιο των κανόνων της πίστης, εφόσον Πολιτεία και Εκκλησία ήταν και παραμένουν άρρηκτα συνδεδεμένες (αδιαμφισβήτητα). Ωστόσο, μεγάλο ποσοστό από δαύτους είναι «ψυχάκηδες» γεμάτοι μεσαιωνικές αντιλήψεις και βεβαίως εντελώς ακατάλληλοι ως… ποιμένες. Οπως είναι τεράστιο ψέμα ότι οι περισσότεροι υπάλληλοι του Δημοσίου, στην ευρεία του έννοια, έχουν ουσιαστικές δεξιότητες και κάνουν επαρκώς τη δουλειά τους. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει, κρίνοντας από τις επιδόσεις τους και την εμπειρία της καθημερινότητας.
Αυτή η καθημερινότητα είναι που αναδεικνύει τις αλήθειες, παρά τις στρεβλώσεις που επιχειρούνται από υπεύθυνους και ανεύθυνους. Στην καθημερινότητα βλέπουμε πολλές εκατοντάδες συνεργεία ελέγχου να αντιλαμβάνονται πολύ λιγότερες παραβάσεις από τον δικό τους αριθμό (απίστευτο), υπουργό να προσπαθεί να κρύψει τον υψηλό αριθμό ανεμβολίαστων στα σώματα ασφαλείας, αναμειγνύοντας εμβολιασμένους και νοσήσαντες, αφίσες μπροστά σε όλες τις πύλες του αεροδρομίου να απαγορεύουν την είσοδο σε συνοδούς ταξιδιωτών ή σε συγγενείς που αναμένουν, χωρίς όμως κανέναν έλεγχο και δίχως «μάτριξ» για τις αφίξεις από εξωτερικό. Την καθημερινότητα επίσης διαμορφώνουν ιδιοκτήτες της διασκέδασης και της εστίασης (μαζί με δημάρχους), αφενός «να κλαίγονται» και αφετέρου να ορκίζονται ότι τηρούν τα μέτρα (που δεν συμβαίνει), εταιρείες να παραπλανούν διαφημίζοντας ταχύτητες στο Διαδίκτυο με ένα αόριστο «έως», αλλά σταθερές υψηλές τιμές και ποικίλες άλλες που «γράφουν» κανονικά τους πελάτες τους.
Υπάρχει άραγε ελπίδα ότι η αλληλοκοροϊδία θα μειωθεί το δύσκολο 2022; Αμυδρότατη. Μας αρέσει έτσι. Πρόκειται για τον ελληνικό τρόπο ζωής…
