Eκπληκτος παρακολουθώ, τις τελευταίες ημέρες, να κυριαρχεί στον δημόσιο διάλογο μια έντονη αντιπαράθεση με αφορμή την απόφαση του υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων να ορίσει ανώτατη επιτρεπόμενη τιμή των PCR τεστ στην Ελλάδα στα 47 ευρώ. Πρωταγωνιστής… ο «συνήθης ύποπτος». Κατά την προσφιλή του τακτική, ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να κάνει και εδώ αντιπολίτευση, διακινώντας μια σειρά από ανακρίβειες, ψέματα και μύθους προκειμένου να αποκομίσει πολιτικά οφέλη. Ποιοι είναι οι μύθοι του ΣΥΡΙΖΑ;
Μύθος 1ος: Η τιμή των PCR τεστ στην Ελλάδα είναι 47 ευρώ.
Η αλήθεια είναι ότι στα 47 ευρώ έχει καθοριστεί η ανώτατη επιτρεπόμενη τιμή των PCR τεστ. Πρόκειται, δηλαδή, για πλαφόν κι όχι διατίμηση (οριζόντια τιμή). Τι σημαίνει αυτό; Ουδείς μπορεί να χρεώσει το τεστ σε τιμή υψηλότερη των 47 ευρώ. Oποιος θέλει, όμως, μπορεί να το χρεώσει φθηνότερα, όπως, άλλωστε, συμβαίνει στην πράξη.
Μύθος 2ος: Στην Ελλάδα δεν λειτουργεί ο ανταγωνισμός στα PCR τεστ.
Η αλήθεια είναι ότι σήμερα στην αγορά μπορεί κάθε πολίτης να υποβληθεί σε PCR τεστ πληρώνοντας 40, 35, ακόμη και 30 ευρώ (οι αριθμοί είναι πραγματικοί από συγκεκριμένα διαγνωστικά κέντρα). Πρόκειται για την τιμή που χρεώνεται το μεμονωμένο τεστ. Σε περιπτώσεις μαζικών παραγγελιών από συλλογικούς φορείς, οι τιμές είναι ακόμη χαμηλότερες.
Μύθος 3ος: Αφού ένας δήμος μπορεί να εξασφαλίσει τιμή 27 ευρώ ανά PCR τεστ, γιατί όχι και το Δημόσιο.
Η αλήθεια είναι ότι η ανώτατη τιμή λιανικής πώλησης δεν έχει καμία σχέση με το όποιο αποτέλεσμα του όποιου διαγωνισμού μαζικής προμήθειας PCR τεστ. Επαναλαμβάνω ότι επειδή ακριβώς θεσπίσαμε πλαφόν κι όχι διατίμηση (οριζόντια τιμή), γι’ αυτό και λειτουργεί ο ανταγωνισμός με τιμές όπως αυτή των 27 ευρώ που έχει εξασφαλίσει ένας δήμος. Εξυπακούεται ότι όταν ένας φορέας προχωρεί σε μαζική παραγγελία, εξ ορισμού επιτυγχάνει καλύτερη τιμή από κάποιον μεμονωμένο πολίτη που προμηθεύεται ένα προϊόν, εν προκειμένω ένα τεστ. Να το θέσω διαφορετικά: ίδια τιμή έχει ένα προϊόν όταν κάποιος προμηθεύεται 1.500 τεμάχια στη χονδρική με την τιμή που έχει ένα τεμάχιο στη λιανική;
Μύθος 4ος: Η Ελλάδα έχει θεσπίσει το πλαφόν στα PCR τεστ σε υψηλά επίπεδα.
Εάν το πλαφόν καθοριζόταν χαμηλότερα, τότε θα επρόκειτο για το μεγαλύτερο δώρο στις μεγάλες αλυσίδες διαγνωστικών κέντρων και θα έβλαπτε τη δημόσια υγεία.
Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες χώρες δεν έχουν καν καθορίσει πλαφόν. Από εκείνες που το έχουν πράξει, η Ελλάδα έχει ένα από τα χαμηλότερα. Για παράδειγμα, 55 ευρώ είναι το πλαφόν που έχει καθορίσει η Κύπρος, όπου, βεβαίως, ο ανταγωνισμός λειτουργεί και μάλιστα με πολύ καλά αποτελέσματα στο κάτω εύρος των τιμών.
Μύθος 5ος: Το πλαφόν μπορούσε να καθοριστεί χαμηλότερα των 47 ευρώ.
Η αλήθεια είναι ότι μειώσαμε το πλαφόν στα 47 ευρώ από τα 60 ευρώ που είχε καθοριστεί πέρυσι προκειμένου να καταστεί εφικτό από τη μια να επιβιώσει και το τελευταίο επαρχιακό εργαστήριο, και από την άλλη να λειτουργεί ο ανταγωνισμός συμπιέζοντας σημαντικά τις τιμές. Ο καθορισμός του πλαφόν, πέρυσι και φέτος, έγινε συνυπολογίζοντας μια σειρά από παραμέτρους όπως το κόστος απόσβεσης του εξοπλισμού, το κόστος των αντιδραστηρίων, το εργατικό και λειτουργικό κόστος των διαγνωστικών κέντρων και εργαστηρίων, και ένα λογικό (θεμιτό) κέρδος.
Εάν το πλαφόν καθοριζόταν χαμηλότερα, τότε αφενός θα επρόκειτο για το μεγαλύτερο δώρο στις μεγάλες αλυσίδες διαγνωστικών κέντρων και αφετέρου θα έβλαπτε τη δημόσια υγεία. Το πρώτο είναι προφανές: αφού δεν θα μπορούσαν τα μικρά εργαστήρια να παρέχουν PCR τεστ, οι πολίτες θα κατέφευγαν μαζικά στις μεγάλες αλυσίδες. Σε αυτή την περίπτωση, όμως, η επιβάρυνση των διαγνωστικών κέντρων θα ήταν τέτοια που ενώ σήμερα ο χρόνος ανακοίνωσης αποτελεσμάτων είναι συνήθως 24-48 ώρες, θα επιμηκυνόταν έτι περαιτέρω στις 3-4 ημέρες λόγω του μεγάλου φόρτου εργασίας.
Μύθος 6ος: Θα μπορούσαν να αδειοδοτηθούν ακόμη πολλοί φορείς, όπως δήμοι, να διενεργούν PCR τεστ.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται ένας μη εξειδικευμένος φορέας να κάνει PCR τεστ. Δηλαδή προσέλαβα έναν γιατρό, αγόρασα ένα μηχάνημα, το εγκαθιστώ σε μια αίθουσα και κάνω PCR τεστ. Χρειάζονται ο κατάλληλος χώρος, το κατάλληλο προσωπικό, η διάθεση των ιατρικών αποβλήτων. Και όλα αυτά με πιστοποίηση διαδικασιών και ελέγχους. Δεν πρόκειται για μια απλή επένδυση, είναι θέμα δημόσιας υγείας πρωτίστως.
Καταρρίπτοντας έναν προς έναν τους μύθους του ΣΥΡΙΖΑ, αναλογίζομαι πόσο επικίνδυνη και εθνικά επιζήμια είναι η αντιπολιτευτική τακτική που ακολουθεί. Οσο εξακολουθεί να χρησιμοποιεί την πανδημία ως πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης και να προσβλέπει στην αποτυχία της κυβέρνησης –ακόμα και αν αυτό λειτουργεί εις βάρος της κοινωνίας– τόσο θα απομακρύνεται από την πραγματικότητα και θα ζει με τους μύθους που έχει επιλέξει.
* Ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης είναι υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων.
