Οι ηγετικές αρετές του Μεγαλέξανδρου διδάσκονται και σήμερα, μεταξύ αυτών η επιμονή του να συμπάσχει με τους στρατιώτες του, να μην εκμεταλλεύεται τα προνόμια της θέσης του. Σήμερα, πολλοί προβεβλημένοι πολιτικοί συμπεριφέρονται με τρόπο τόσο αποτρεπτικό για την ιδέα του καλού ηγέτη, που η μεγαλύτερη προσφορά τους για τις νεότερες γενιές θα ήταν να εξαφανίζονταν και να παρέμεναν στη συλλογική μνήμη μόνον ως παραδείγματα προς αποφυγήν. Το πρόβλημα είναι ζωτικής σημασίας: όσο οι νέοι παρακολουθούν συμπεριφορές αλαζονικές και ανεύθυνες, θα αισθάνονται, αφενός, ότι όλοι οι ηγέτες είναι αναξιόπιστοι και, αφετέρου, ότι και οι ίδιοι δικαιούνται να συμπεριφέρονται σαν κακομαθημένα παιδιά. Ετσι, οι κακοί ηγέτες δεν θα είναι μόνο προϊόντα μιας συγκυρίας, θα γίνουν κανόνας.
Τι μαθαίνει ένα παιδί όταν βλέπει τον Μπόρις Τζόνσον να καταπατεί νόμους και κανόνες που ο ίδιος θεσμοθέτησε; Ή τον Ντόναλντ Τραμπ να χειραγωγεί τον όχλο με ψέματα και να υπονομεύει τους δημοκρατικούς θεσμούς; Ή τους Βλαντιμίρ Πούτιν και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να παραβιάζουν τα σύνορα γειτονικών χωρών και να εκτοξεύουν απειλές για πόλεμο; Η αλήθεια είναι ότι πολέμαρχοι πάντα συμπεριφέρονταν έτσι και ουδείς μπορούσε να τους αλλάξει. Σήμερα, όμως, όλοι βλέπουμε τέτοιες συμπεριφορές σε ζωντανή μετάδοση, αφιλτράριστες από τον χρόνο και από την επιμέλεια όσων διαμορφώνουν την εικόνα του ηγέτη. Βλέποντας την κακή συμπεριφορά στις ειδήσεις ως κάτι φυσικό και αναμενόμενο, που συνήθως παραμένει ατιμώρητο, τα παιδιά ίσως μάθουν να την ανέχονται, και να τη μιμούνται.
Στην Ελλάδα, φθάσαμε σε σημείο που η επιθετικότητα και η πόλωση επικροτούνται ως απόδειξη αφοσίωσης και μαχητικότητας. Το άλλοθι της οργής για κάποια πραγματική ή φανταστική αδικία (μας έριξαν την κυβέρνηση, μας έκλεψαν τη νίκη με πουλημένους διαιτητές, παραβίασαν το άβατο της ομάδας μας κ.ά.) προκαλεί ένταση, που αναζητεί συνεχώς αφορμές για ανάφλεξη. Ο εκμαυλισμός είναι τόσο μεγάλος, που κάποιοι πολιτικοί όχι μόνο δίνουν το κακό παράδειγμα, αλλά έφθασαν στο σημείο να εισαγάγουν στη Βουλή ακραίες συμπεριφορές από τον δρόμο. Βλέποντας πώς αυτές διαβρώνουν το κόμμα που τις ανέχεται, αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της απειλής σε όλη την πολιτική και την κοινωνία. Μόνο αντίδοτο είναι η σοβαρότητα των άλλων πολιτικών δυνάμεων και η αφοσίωση στους θεσμούς.
