Πολλά έχουν γραφτεί για το τι έχει καταφέρει η Τουρκία στον τομέα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Λίγοι όμως ξέρουν ότι ο γαμπρός του Ερντογάν, Σελτσούκ Μπαϊρακτάρ, μυήθηκε στην τεχνολογία αυτή από έναν Ελληνα καθηγητή που διδάσκει σε ένα διάσημο πανεπιστήμιο στις ΗΠΑ και θεωρείται γκουρού. Ο Μπαϊρακτάρ έχει επιτελική θέση στην τουρκική πολεμική βιομηχανία και θεωρείται ο άνθρωπος που έστησε το πρόγραμμα έρευνας και παραγωγής μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Προφανώς δεν το γράφω αυτό για να κατηγορήσω έναν λαμπρό Ελληνα επιστήμονα που συνεργάστηκε με έναν Τούρκο φοιτητή του πριν από 17 χρόνια. Το γράφω όμως γιατί μου φαίνεται βλακώδες και αυτοκτονικό ότι το ελληνικό κράτος δεν έχει από καιρό βρει αυτόν και άλλους αντίστοιχους επιστήμονες οι οποίοι διαπρέπουν και δεν έχει ήδη φτιάξει ένα εξαιρετικό τέτοιο πρόγραμμα παραγωγής στην Ελλάδα.
Ομολογώ ότι δεν το καταλαβαίνω. Διαβάζουμε όλοι ότι ξεκίνησε μια πολύ καλή προσπάθεια από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και την ΕΑΒ για την κατασκευή του πρώτου ελληνικού drone, που θα είναι έτοιμο σε δύο χρόνια. Αξιέπαινη προσπάθεια, που ελπίζουμε όλοι να φέρει αποτελέσματα. Ομως οι ανάγκες της χώρας είναι άμεσες. Αναγκαζόμαστε να νοικιάσουμε ή να αγοράσουμε μη επανδρωμένα αεροσκάφη όταν η Τουρκία έχει ειδικευτεί παγκοσμίως στην κατασκευή τους. Και όταν υπάρχουν Ελληνες ειδικοί με απίθανη τεχνογνωσία και πείρα που θα μπορούσαν να προσφέρουν έτοιμες λύσεις.
Πληρώνουμε την ανεμελιά, τη φαυλότητα, τον συνδικαλισμό, την ανικανότητα του πολιτικού προσωπικού, που οδήγησαν την ελληνική αμυντική βιομηχανία στην κατάρρευση και την πλήρη ΔΕΚΟποίησή της. Τα περίφημα αντισταθμιστικά έγιναν βίλες αντί να πάνε σε έρευνα. Η συνεργασία Ενόπλων Δυνάμεων με τα Πανεπιστήμια ήταν ταμπού που κανείς δεν μπορούσε να ξεπεράσει. Κανείς σοβαρός Ελληνας του εξωτερικού δεν θα έλθει να εργαστεί σε ένα περιβάλλον όπου δεν επικρατεί η αξιοκρατία, αλλά η απόλυτη κυριαρχία της μετριότητας και του ρουσφετιού.
Τώρα όμως που ωριμάζουμε ως χώρα (ελπίζει κανείς) πρέπει να ξαναδούμε πώς θα αξιοποιήσουμε τα καλύτερα μυαλά από την Ελλάδα και τη Διασπορά, πώς θα τα παντρέψουμε με ικανούς δημόσιους λειτουργούς και ιδιωτικές επιχειρήσεις για να γίνουμε ένα μίνι Ισραήλ. Ρώτησα πρόσφατα τον Αλμπερτ Μπουρλά «γιατί δεν μπορούμε να γίνουμε Ισραήλ;» και μου απάντησε ότι «είμαστε πολύ καλύτεροι σε πολλούς τομείς. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε την άμεση σχέση και διασύνδεση με τη Διασπορά μας που έχει το Ισραήλ». Ακριβώς! Ετσι φτάνουμε στο σημείο να αγνοούμε τα κορυφαία μας μυαλά, τα οποία εκμεταλλεύεται ο… απέναντι.
