Ο Ουκρανός πρόεδρος δεν απευθύνθηκε στον Ελληνισμό με κολακείες, εξωραϊσμούς και μισές αλήθειες. Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, και ο λαός του, ζει στο χείλος της αβύσσου. Λέει ό,τι έχει να πει χωρίς ιδιαίτερες ευαισθησίες, γνωρίζοντας ότι ο κίνδυνος για τη χώρα του είναι άμεσος και συντριπτικός. Γι’ αυτό, το κέντρο του χθεσινού διαγγέλματός του στη Βουλή ήταν ο ουσιαστικός δεσμός που ενώνει τους Ουκρανούς και τους Ελληνες. «”Ελευθερία ή θάνατος” έλεγαν οι δικοί σας επαναστάτες. Τα ίδια λέμε εμείς σήμερα», είπε. Μίλησε για τη διαχρονική ελληνική παρουσία στη χώρα του και για τη στήριξη που παρέχει η Ελλάδα σήμερα. Αναφέρθηκε στην ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας στην Οδησσό και στην πρόσφατη επίσκεψη του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών στην ιστορική πόλη. Η ομιλία του συμπεριέλαβε βιντεοσκοπημένο μήνυμα δύο μελών της ελληνικής κοινότητας που μάχονται στη Μαριούπολη. Και εδώ, όπως είθισται στην πολιτική αρένα μας, τα πράγματα στράβωσαν.
Ο ένας μαχητής, ο «Μιχαήλ», δήλωσε ότι ο παππούς του πολέμησε κατά του ναζισμού στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και είχε τραυματιστεί τρεις φορές. Αυτός, είπε, πολεμάει τους «Ρώσους ναζιστές» σήμερα, «συμμετέχοντας στην ουκρανική άμυνα μέσα από το Τάγμα Αζόφ». Αυτή ήταν η αφορμή για τη μείζονα αντιπολίτευση να ξεσπαθώσει εναντίον της κυβέρνησης, μιλώντας για «ιστορική ντροπή», και για τα τρία μικρότερα κόμματα που απείχαν από το διάγγελμα να θριαμβολογούν «δικαιωμένα». Το Τάγμα Αζόφ έχει ταυτιστεί με τους Ουκρανούς νεοναζί που το ίδρυσαν το 2014, παρότι τελευταίως έχει ενταχθεί στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις και σε αυτό υπηρετούν άνθρωποι με διαφορετικές απόψεις. Ο Ζελένσκι, δε, εξελέγη πρεσβεύοντας την ενότητα.
Ομως, αρκεί το παρελθόν ενός τάγματος (με όλη τη ρωσική προπαγάνδα που επικεντρώνεται σε αυτό) ώστε ελληνικά κόμματα να ανέχονται τη ρωσική εισβολή και τη σφαγή αμάχων στην Ουκρανία; Εμείς, διυλίζοντας το καθετί για να δικαιολογούμε τις επιλογές μας, αναρωτιόμαστε γιατί ο Ζελένσκι επέλεξε να «ξαφνιάσει» τους οικοδεσπότες του κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ομως, ίσως δεν ήταν επιλογή, ούτε απροσεξία, παρά παρουσίαση της πραγματικότητας. Οταν ένας λαός πολεμάει για την επιβίωσή του, τότε το «ελευθερία ή θάνατος» είναι πραγματική επιλογή, όχι σύνθημα. Και η δική μας επιλογή είναι εξίσου ωμή: είμαστε με την ελευθερία ή με τον θάνατο;
