Από τα μέσα του 2014 είχε αρχίσει να γίνεται εμφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, που τροφοδοτούσε και καθοδηγούσε αμέριμνος το αντιμνημονιακό κύμα της εποχής, θα έβγαινε πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές. Είχε επικρατήσει άλλωστε στις ευρωεκλογές και η τότε κυβέρνηση είχε μπροστά της την ολοκλήρωση άλλης μιας δύσκολης αξιολόγησης της τρόικας. Η σχετική διαπραγμάτευση καρκινοβατούσε και ήταν βέβαιο ότι για να ολοκληρωθεί απαιτούνταν νέα δυσβάστακτα μέτρα.
Παρά τον ούριο άνεμο που έπνεε στα πανιά του και τον χρόνο που λειτουργούσε αποκλειστικά υπέρ του και εις βάρος της κυβέρνησης, που ήταν αναγκασμένη να καταλήξει σε μια επώδυνη συμφωνία με τους δανειστές, από την οποία η ίδια –εκλογικά– μόνο χαμένη θα έβγαινε, ο κ. Τσίπρας επέλεξε να επισπεύσει την προσφυγή στις κάλπες, αποκλείοντας τη συναίνεση του κόμματός του στην εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Βιάστηκε, με δυο λόγια, να κατακτήσει την εξουσία, διακατεχόμενος από τη βεβαιότητα ότι θα συντρίψει τη μισητή τρόικα, με τα γνωστά πλέον αποτελέσματα.
Οκτώ χρόνια μετά, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται εκ νέου να επιθυμεί την επίσπευση των εκλογών παρά το γεγονός ότι ο χρόνος ενδέχεται να λειτουργήσει και πάλι υπέρ του. Με την έννοια ότι η συνέχιση της ενεργειακής κρίσης και ένας χειμώνας με υψηλό πληθωρισμό και ακρίβεια θα έχει πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση. Αλλο ζήτημα είναι βέβαια αν αυτό θα το καρπωθεί η αξιωματική αντιπολίτευση, κάτι που έως σήμερα δεν φαίνεται να συμβαίνει.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, διακατεχόμενη για άλλη μια φορά από την ψευδαίσθηση ότι διαθέτει μαγικές λύσεις για όλα τα προβλήματα –από τον πόλεμο στην Ουκρανία έως τις υψηλές τιμές της ενέργειας–, θέλει να εμφανίζεται αμετακίνητη στο θέμα των εκλογών, παριστάνοντας μάλιστα την οργισμένη επειδή ο πρωθυπουργός τις απέκλεισε.
Ο κ. Μητσοτάκης έλαβε τη σχετική απόφαση επιλέγοντας να λειτουργήσει περισσότερο θεσμικά και λιγότερο πολιτικά και αναλαμβάνοντας το ανάλογο ρίσκο. Η επιλογή του μοιάζει να δυσαρέστησε –εκτός από τον κ. Τσίπρα– και πολλούς στη Νέα Δημοκρατία, υπουργούς και βουλευτές. Είχαν ετοιμαστεί για τις προεκλογικές τους εξορμήσεις ενώ τώρα θα πρέπει να αφιερωθούν στα καθήκοντά τους για αρκετούς μήνες ακόμη.
Δεν φαίνεται όμως να δυσαρέστησε αυτό που ονομάζουμε κοινή γνώμη, η οποία, σε αντίθεση με όσα πιστεύουν οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης, δεν έχει ιδιαίτερη αγωνία για το αν θα γίνουν πρόωρες εκλογές ή ανασχηματισμός. Οι περισσότεροι αγωνιούν για την αύξηση των τιμών και αν θα καταφέρουν να πάνε διακοπές. Επιθυμούν ένα ήρεμο καλοκαίρι χωρίς πυρκαγιές και τσαμπουκάδες του Ερντογάν. Και σε καμία περίπτωση δεν είναι έτοιμοι να βγουν στους δρόμους για «νέους αγώνες».
