Προχθές στη γαλλική Εθνοσυνέλευση η κυβέρνηση της Ελιζαμπέτ Μπορν υπέστη την πρώτη της ήττα. Καταψηφίστηκε η πρότασή της όσοι εισέρχονται σε γαλλικό έδαφος να πρέπει να επιδεικνύουν πιστοποιητικό εμβολιασμού ή αρνητικό τεστ COVID. Η αντιπολίτευση συγκέντρωσε 219 ψήφους και η κυβέρνηση 195. Το εντυπωσιακό δεν βρίσκεται στο γεγονός της καταψήφισης. Με δεδομένα τα εκλογικά αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών, αυτό θα συνέβαινε. Το εντυπωσιακό και συγχρόνως ανησυχητικό, ήταν ο τρόπος που υποδέχτηκαν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας οι βουλευτές των δύο άκρων. Της Μαρίν Λεπέν και του Ζαν Λικ Μελανσόν. Ορθιοι, με τα χέρια ψηλά πανηγύριζαν, όπως πανηγυρίζουν οι οπαδοί μιας ομάδας όταν σκοράρει.
Το συγκεκριμένο θέαμα μου θύμισε αυτό που οι περισσότεροι Ελληνες θέλουμε να ξεχάσουμε. Την ώσμωση της πάνω πλατείας με την κάτω, κατά την περίοδο των «Αγανακτισμένων». Οταν συγκροτήθηκε με τη σύμπλευση των δύο άκρων το μπλοκ του εθνολαϊκισμού και όταν άρχισαν να αμφισβητούνται οι κανόνες της αστικής δημοκρατίας. Προχθές στη γαλλική Εθνοσυνέλευση ξεχείλιζε το πάθος στους βουλευτές της Λεπέν και του Μελανσόν. Στην Ελλάδα του 2011 ξεχείλιζε ο ανορθολογισμός, καθώς αυτά που κυριαρχούσαν ήταν η οργή και ο θυμός. Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά. Στη Γαλλία τα δύο άκρα τώρα σηκώνουν κεφάλι, στην Ελλάδα είναι ηττημένα και χωρίς προοπτικές, γιατί κυβέρνησαν. Τους μάθαμε.
Από την ψηφοφορία στη γαλλική Εθνοσυνέλευση βγαίνει και ένα άλλο συμπέρασμα, αυτονόητο μεν, αλλά όχι και τόσο. Πόσο επικίνδυνη είναι η ακυβερνησία. Η αδυναμία μιας κυβέρνησης να εφαρμόσει το πρόγραμμά της, γιατί δεν διαθέτει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Οι Γάλλοι υφίστανται τις συνέπειες των επιλογών τους και υπάρχει και δυσοίωνη συνέχεια.
Ενας ευφυής άνθρωπος φροντίζει να μαθαίνει από τα παθήματα των άλλων και όχι από τα δικά του. Δεν έχω καταλήξει ακόμα αν είμαστε ένας ευφυής λαός. Πάντως εν ευθέτω χρόνω θα αντιμετωπίσουμε κι εμείς το δίλημμα: κυβερνητική σταθερότητα ή ακυβερνησία; Ουδείς μπορεί να προδικάσει την απάντηση που θα δώσουμε, όμως συμβαίνει οι ευφυείς άνθρωποι, πολλές φορές, να είναι και αυτοκαταστροφικοί. Η Ιστορία αποδεικνύει πως ως λαός διαθέτουμε σε επαρκείς δόσεις και τα δύο χαρακτηριστικά.
