Μία διπλωματική αναμέτρηση επιβεβαιώσεως επιρροής και ισχύος μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας διεξήχθη τις τελευταίες ημέρες στην περιοχή αμέσου ελληνικού ενδιαφέροντος, και απέληξε σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις εις βάρος της Δύσεως και ειδικότερα του κύρους του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν.
Ο κ. Μπάιντεν, που είχε διακηρύξει ότι θα καθιστούσε τη Σαουδική Αραβία «παρία» της διεθνούς σκηνής μετά τη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι από Σαουδάραβες πράκτορες, αποφάσισε αιφνιδίως ότι τα αμερικανικά συμφέροντα υπαγόρευαν την επαναξιολόγηση των σχέσεών του με τη μεγαλύτερη εξαγωγό χώρα πετρελαίου στον κόσμο.
Οι πρόωρες εκτιμήσεις των διεθνών ΜΜΕ είναι ότι ο κ. Μπάιντεν απέτυχε να εξασφαλίσει δεσμεύσεις από τους Αραβες συνομιλητές για τη δημιουργία περιφερειακού άξονος ασφαλείας εναντίον του Ιράν, που θα περιελάμβανε και το Ισραήλ, αλλά και υπόσχεση για άμεση αύξηση της παραγωγής πετρελαίου, ώστε να μετριασθούν οι επιπτώσεις της αμέσου ενεργειακής απεξαρτήσεως που επέβαλε η Ουάσιγκτον στην Ε.Ε. Επέστρεψε από την περιοχή «με άδεια χέρια», μετέδωσε το πρακτορείο Ρόιτερς.
Λίγες ημέρες αργότερα, ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν θα συναντάτο στην Τεχεράνη με τον Τούρκο ομόλογό του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τον Ιρανό πρόεδρο Ιμπραήμ Ραϊσί. Ηταν μία διπλωματική αντεπίθεση της Μόσχας στη Μέση Ανατολή, που έχει θορυβήσει ως φαίνεται κάποιους αναλυτές στη Δύση. «Διάλογο εμπιστοσύνης» χαρακτήρισε τις συνομιλίες των προέδρων Ρωσίας και Ιράν ο κ. Γιούρι Οσακοφ, σύμβουλος επί εξωτερικών θεμάτων του προέδρου Πούτιν, διευκρινίζοντας ότι «στα περισσότερα θέματα οι θέσεις μας είναι ταυτόσημες ή παραπλήσιες». Υπάρχουν διαφορές μεταξύ των τριών ηγετών που συναντήθηκαν στην Τεχεράνη καθ’ όσον αφορά την κρίση στη Συρία, αλλά αντιτίθενται από κοινού στην υποστήριξη που παρέχουν οι ΗΠΑ στους Κούρδους της Συρίας.
Ο κ. Μπάιντεν θέλησε με την έκρηξη του ρωσοουκρανικού πολέμου να προωθήσει μια μείζονα ανατροπή της παγκοσμίου ισορροπίας που είχε διαμορφωθεί εδώ και δεκαετίες και έχει ως στόχο την πλήρη αποκοπή της Ρωσίας από την Ευρώπη και τη συρρίκνωσή της. Ο κ. Πούτιν, αντιδρώντας, επιχειρεί να διαμορφώσει μια νέα γεωπολιτική και περιφερειακή ισορροπία, που θα επεκτείνεται από το άκρο της Ανατολικής Ευρώπης και θα απολήγει στις νότιες ακτές της Κίνας. Η τριμερής συνάντηση στην Τεχεράνη είναι ένα βήμα για την επίτευξη αυτού του στόχου. Αλλά ο δρόμος θα είναι ασφαλώς μακρύς και για τους δύο μονομάχους.
