Το άρθρο 45 του νέου νόμου-πλαισίου για τα ΑΕΙ αναφέρει: «Τα ΑΕΙ υποχρεούνται να τηρούν επίσημο ιστότοπο και να εφαρμόζουν τις αρχές της διαφάνειας και δημοσιότητας», πριν αρχίσει να απαριθμεί τα όσα πρέπει να αναρτώνται στον ιστότοπο: ακαδημαϊκή διάρθρωση, όργανα διοίκησης, προγράμματα σπουδών, καθηγητές, μαθήματα κ.λπ. κ.λπ.! Μάλιστα, το υπουργείο Παιδείας έκρινε πως πρέπει να προσθέσει στον νόμο ότι «ο ιστότοπος του ΑΕΙ τηρείται κατ’ ελάχιστον στην ελληνική και αγγλική γλώσσα».
Είναι παράδοξο, φαιδρό ή εξοργιστικό το υπουργείο Παιδείας να υποδεικνύει τα προφανή στα ΑΕΙ της χώρας εν έτει 2022; Ενας ξένος πανεπιστημιακός θα απορήσει με την πιθανότητα ένα ΑΕΙ να μην έχει ιστότοπο, ένας Ελληνας συνάδελφός του ίσως να ενοχληθεί με την παρεμβατικότητα του υπουργείου. Ο Ελληνας γονιός θα απορήσει επίσης, μάλλον.
Η πολιτική απόφαση του υπουργείου Παιδείας είναι απολύτως απαραίτητη. Μια διαδικτυακή βόλτα σε ιστοσελίδες των 25 ΑΕΙ της Ελλάδας εξηγεί τους λόγους. Ιστοσελίδες υπάρχουν, αλλά είναι ελάχιστα ενημερωμένες, μη λειτουργικές. Προφανώς δεν είναι ζήτημα τεχνολογικού αναλφαβητισμού. Ουκ ολίγα από τα ελληνικά πανεπιστήμια αντιμετωπίζουν ως αγγαρεία την υποχρέωση να λειτουργούν ιστότοπο με όλες τις απαραίτητες πληροφορίες.
Και δεν είναι η μόνη «βιτρίνα» στα ελληνικά πανεπιστήμια. Εάν φυλλομετρήσουμε τον νέο νόμο-πλαίσιο, περιέχονται υποχρεώσεις για τα ΑΕΙ όπως κατάρτιση εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας και στρατηγικού σχεδίου, η συγκρότηση επιτροπής δεοντολογίας, η εφαρμογή πειθαρχικού δικαίου. Τα ζητούμενα έχουν περιγραφεί και σε προηγούμενα νομοθετήματα. Αλλά και να μην είχαν, μήπως τα ΑΕΙ, στο πλαίσιο του αυτοδιοικούμενου, όφειλαν να έχουν προ καιρού μεριμνήσει για να τα εφαρμόσουν;
Για παράδειγμα, για υποθέσεις αντιγραφών και σεξουαλικής παρενόχλησης, δηλώνεται η πρόθεση της διερεύνησης, αλλά στην ουσία καλύπτονται (ή οι υπόλογοι τιμωρούνται με επίπληξη) για να είναι όλοι βολεμένοι!
Η απόφαση του υπ. Παιδείας να ορίσει στον νόμο-πλαίσιο τα αυτονόητα, δεν οφείλεται στην πρόθεση για παρεμβατισμό στα αυτοδιοικούμενα ΑΕΙ. Εξηγείται από την εμφανή απροθυμία του πανεπιστημιακού προσωπικού να εναρμονιστεί με τους σύγχρονους όρους λειτουργίας των ιδρυμάτων και την ανάγκη για διαφάνεια.
